Landaroth: Autorska Strategia Fantasy
Zawieszona na czas nieokreślony

FAQ Użytkownicy Grupy Galerie Rejestracja Zaloguj
Profil Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości Szukaj

Kultura Księstwa Kirast-Idil
Idź do strony 1, 2  Następny
 
To forum jest zablokowane, nie możesz pisać dodawać ani zmieniać na nim czegokolwiek   Ten temat jest zablokowany bez możliwości zmiany postów lub pisania odpowiedzi    Forum Landaroth: Autorska Strategia Fantasy Strona Główna -> Kultury państw
Autor Wiadomość
Leandor
Wybraniec Ainiss



Dołączył: 16 Gru 2005
Posty: 79
Przeczytał: 0 tematów

Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Kirast - Idil

PostWysłany: Wto 22:20, 09 Maj 2006    Temat postu: Kultura Księstwa Kirast-Idil

Kultura

Społeczeństwo Kirast-Idil, to ludność nadzwyczaj pokojowa i przyjaza, lecz zarazem pamiętliwa i mściwa, zdrade zawsze pamiętają i nie przepuszczają okazji by się odpłacić, a ich zemsta jest straszna(nie będe opisywał), ale każdego przyjaznego gestu równie nie zapominają i każdych przyjaciół jeśli tylko mogą to wspierają jak się da. Księżycowe Elfy wyznają głównie boginię, boginię księżyca - Ainiss. Ludność Kirast-Idil ze względu na ich wiarę głównie skierowaną ku Ainiss, odpoczywają we dnie ok 4-6h, a większość czynności robią w nocy ku czci bogini księżyca, oraz innych towarzyszących jej bogów. Należy zauważyć jedną szczególną cechę u księżycowych elfów, potrafią ale tylko w towarzystwie innych elfów, kompać się nago bez żadnego wstydu, gdyż nie czują zakłopotania wśród swych braci.

Wygląd: Księżycowe Elfy, są zwane również srebrnymi, ze względu na ich jasną karnację(czasami nawet błękitnawą) skóry. Ich oczy mają zwykle barwę szarą lub niebieską o srebrych przebłyskach, lecz zdarza się także że ich tęczówki są białe otoczone tylko czarną lekką linią w celu oddzielenia jej od białka w oku(źrenice we wszystkich przypadkach są czarne:p żeby nie było). Ich włosy są zwykle koloru czarnego, szarego, białego oraz błękitnego. Ich wzrost u mężczyzn wynosi od 150 - 175cm a u kobiet 145 - 165cm, waga u mężczyzn to 40 - 60kg, a u kobiet 35 - 45kg. Ich sylwetka jest zawsze delikatna, zwinna oraz pełna gracji i dostojności. Trzeba również zaznaczyć że księżycowe elfy jak i każde inne są piękne, jeszcze nigdy się nie zdarzyło by ta szlachetna rasa zrodziła brzydką istote, zawsze są piękne, pełne gracji i dostojeństwa, zwinności, inteligencji i majestatyczności.
Ubrania: Księżycowe Elfy ubierają się zwykle w wygodne, uszyte z jedwabnych materiałów(bądź innych delikatnych tkanin), bogate i piękne ubrania. Stroje te są w wieloraki sposób przyzdabiane różnymi symbolami związanymi z księżycem i gwiazdami, a także srebrnego i złotego koloru niciami. Lud Kirast-Idil ceni sobie bardzo wygode i bogatość stroju.
Wygląd Zbroji: Elfie wojsko nosi na sobie różne zbroje, lecz wszystkie mają coś wspólnego, a mianowicie, kolor zbroji księżycowych elfów zawsze jest koloru nocy, barwa ta jest niematowa i błyszczy srebrnymi przebłyskami. Oczywiście zbroje skórzane są matowo czarne. Co więcej na plecach, na ich zbroji, jeśli tylko dało się namalować jest znak księżyca w pełni( niektórzy jednak mają inne symbole nieba takie jak np. gwiazdy, półksieżyc, ksieżyc w fazach nowu i kwadru itp.).
Ozdoby: Księżycowe Elfy, noszą ozdoby w kształcie księżyców i gwiazd. Są to zwykle medaliony, pierścienie, bransoletki i takie inne ździorba, lecz nie kolczyki, nie lubią kolczyków, choć je tolerują. Ponadto oprócz tego, srebrne elfy opracowały na bazie różnych skruszonych krzuszców(zwykle srebrne kamienia, występują w większej ilości i są mniej cenne od księżycowych kamieni, to też ich wygląd nieco się różni) kolory różnych szminek a także barwników do paznokci. To też potrafią robić różne makijaże, a ich ulubionym kolorem jest srebro, przypominające blask księżyca. Lecz ozdób tych nie często używają gdzyż uwielbiają u siebie naturalność. Zresztą elfy bez makijażu i tak są najpiękniejszą rasą.

Hierarchia społeczna:
Książe/ Księżna: Najwyższa głowa księstwa, to ona ma zawsze decydujący głos w radzie i to On podejmuje najważniejsze decyzje, mimo iż jest rada można go traktować jako monarche absolutnego ponieważ rada udziela tylko porad jak zadziałać, a książe może te porady nawet całkowicie olać(więcej o tym opisane jest w temacie o władzy). Książe cieszy się wielkim szacunkie i poważaniem.
Arcykapłanki: Choć kapłanami mogą zostać mężczyźni to tylko kobiety mogą zostać arcykapłankami, a to wiąże się już z przywilejem zasiadania w radzie. Arcykapłankami kieruje najwyższa arcykapłanka(nie koniecznie najstarsza) i to ona wybiera skład zasiadający w radzie oraz to ona kieuje całym kapłaństwem. Arcykapłanki cieszą się wielkim szacunkiem i poważaniem.
Kapłani/Kapłanki: Kapłani bądź kapłanki, podlegają najwyższej arcykapłance, bądź arcykapłanką. Ich społeczność jest szanowana oraz poważana, lecz już nie tak bardzo jak rodzina książęca bądź arcykapłanki. Całe kapłaństwo zajmuje się odprawianiem obrzędów, nabożeństw i mszy, a także opieką nad chorymi i potrzebującymi.
Generał: Osoba, która zaraz po księciu kieruje całą armią księstwa. To On razem z księciem spędza godziny na udoskonalaniu strategi walki, oraz na ulepszaniu uzborojenia oraz udoskonalaniu umiejętności samych żołnierzy. Generał cieszy się szacunkiem wśród ludu oraz wielką popularnością wsród armi. generałem często zostaje osoba która umie najlepiej walczyć, lecz również taka która wykazuje szczególną zdolność do genialnego prowadzenia oddziałów.
Dowódcy: To osoby mogące prowadzić jakiś przydział oddziałów. Są to osoby mające duży posłuch wśród wojsk i są traktowane przez nich z dużym szacunkiem jak zresztą przez reszte społeczeństwa. Osoby te podlegają tylko i wyłącznie generałowi bądź księciowi.
Żołnierze/Wojsko: Osoby te cieszą się popularnością, a czym się zajmują co tu dużo mówić zabijaniem wszelkich wrogów księstw i obranianiem ludu przed napastnikami. Elfy te podlegają dowódcom, generałowi oraz księciowi. Zołnierze są przydzielani również do straży miast.
Sędziowie: Osoby które siedzą w sądach i zajmują się karaniem osób podlegających odpowiedzialności karnej. Osoby te cieszą się takim samy szacunkiem jak reszta społeczeństwa za wyjątkiem najwyższego sędziego. Najwyższym sędziom jest książe(patrz wyżej).
Reszta Elfów(nie ma podziału na niewolników, chłopów itd.): To resztra elfów która cieszy się wzajemnym szacunkiem i poszanowaniem innych, nawet szlachty(do szlachty zaliczamy, Księcia, Kapłaństwo, Generałów oraz dowódców). Osoby te podlegają władzy sądowniczej.

Rozrywki: Rozrywek Księżycowych Elfów jest tak wiele jak samych elfów w tej pięknej krainie. Jednakże jest kilka szczególnych i jednych dla całej nacji. Pierwszą i zarazem główną jest opera i śpiew. Śpiew jest jednym z ulubionych zajęć Srebrnych Elfów tuż obok walki i magii. Praktycznie w każdym mieście można usłyszeć śpiewy elfów. Ich bardowie zwykle zostają najsławniejszymi w całym Landaroth'cie. Nawet Leśne Elfy sprowadzają księżycowych śpiewaków na opery. I zwykle korzystają z zaproszeń jeśli nie śpiewają w swych rodzinnych stronach w operach. Kolejną rozrywką są bezkrawe pojedynki. Urządzane są conajmniej raz w miesiącu, w porównaniu do oper jest to o cztery razy mniej. Celem pojedynków nie jest zabicie czy zranienie przeciwnika, celem jest pokazanie swych szermierczych umiejętności, swego kunsztu, techniki i finezji walki, jaką prezentuje dany wojownik. Zwycięzca pojedynków zostaje uhonorowany medalionem w kształcie księżyca, co oznaczało że ma zadatki na wspaniałego wojownika. Zwykle w tych pojedynkach udział biorą jeszcze niedojrzałe elfy, lecz także i weterani pokazują swe umiejętności jednakże oni już nie walczą o medal, zwykle robią to by podszkolić młodych wojowników. Ostatnią wyróżniającą rozrywką jest pokaz magii, odbywa sie raz na trzy pełnie. Udział mogą wziąść wszystkie osoby umiejące korzystać z magii, jednakże nie mogą oni należeć do kapłanów/ek bądź arcykapłanek. Pokaz magii ma na celu wyłonienie nowych talentów. Jest to wielkie widowisko, dla wszytkich elfów którzy świetnie się przy tym bawią. Zwycięzcy(12 elfów) otrzymuje darmowe szkolenie w magii, pod nadzorem doświadczonego kapłaństwa. Oprócz tych trzech w/w rozrywek są jeszcze, zabawy przy ognisku pod gołym niebem, święta, obrzędy, bale(rzadko) i wiele wiele innych.

PS: jak się uda to będą rysunki do wszystkiego:D


Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez Leandor dnia Sob 18:10, 03 Cze 2006, w całości zmieniany 8 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Leandor
Wybraniec Ainiss



Dołączył: 16 Gru 2005
Posty: 79
Przeczytał: 0 tematów

Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Kirast - Idil

PostWysłany: Nie 11:51, 21 Maj 2006    Temat postu: Wierzenia

Wierzenia

Ainiss – Królowa Księżycowych Elfów. Władczyni Księżyca i Sztuki. Nazywana też Królową Księżyca lub Księżycową Matką, siostra Astradala i Rafeny(Nasuny), To ona stworzyła Nocne Niebo z Księżycem i Gwiadami malując je swymi delikatnymi palcami, Kochała się ze wzajemnością w jej bracie Astradelu, skutkiem czego razem z nim przeklęła swoją siostrę Nasunę na przekleństwo Drowów i niechętnie zgodziła się z Astradalem na rozstanie. Włada ona całym księżycem, wiecznie tam przybywa by władać rasą oraz pozostałymi bogami i przekazywać im wiadomości.
Symbol: Naprężony Łuk w kształcie półksiężyca z gwiazdą
Charakter: Chaotyczny Dobry
Dziedzina: Księżycowe Elfy, Księżyc, Poezja, Sztuka
Ulubiona Broń: Księżycowy Łuk (długi łuk)

Henotod – Mąż Ainiss - Opiekun Gwiazd(Dusz) nazywany również Królem Gwiazd, Panem Gwiazd lub Pasterzem Gwiazd popularny prawie równie mocno, co jego żona Ainiss, zwłaszcza wśród mężczyzn, często mówi się na niego Królem Bogów, zawsze jest przywoływany na ceremoniach pogrzebowych, pochówek Księcia nawet następuje tylko wtedy gdy na niebie jest pełno gwiazd, oznacza to że Henotod jest gotów przyjąć duszę Księcia do gromady najjaśniejszych gwiazd tak zwanego układu Książąt który ma najbardziej błyszczący układ ze wszystkich na Gwiezdnym Niebie, Uważay jest też za sędziego zmarłych który ustala czy dana dusza zasługuje na to by święcić wiecznie czy też ma zgasnąć z powodu popełnienia jakiegoś złego czynu w życiu.
Symbol: Cztery Gwiazdy na cztery strony świata na tle Księżyca
Charakter: Praworządny Dobry
Dziedzina: Gwiazdy, Zmarli, Opieka, Sprawiedliwość
Ulubiona Broń: Zabójcze Gwiazdy (Shuriken)

Venesane – Siostra Ainiss – Pani Nocy – niewiele mniej ważna od Ainiss gdyż to ona zarządza czy panuje pusta ciemna noc czy widać gwiazdy czy też Księżyc, to ona też przeprowadza dusze do Henotoda i była też kiedyś jego kochanką. Traktowana jest jako Patronka pocieszenia w czasach, gdy panuje całkowita Noc, znana jest z tego że ma różne dogmaty które są ukryte przed wyznawcami innych Bogów, nic dziwnego też że zwraca się do niej wiele osób które majakiem tajemnice które nie chce ujawnić, Kapłanki znane są z tego dzięki czemu łatwo zdobywają zaufanie wśród zwyczajnej ludności..
Symbol: Półksiężyc z gwiazdą miedzy ramionami na czarnym tle
Charakter: Neutralny Dobry
Dziedzina: Noc, Tajemniczość, Ukrycie, Dyskrecja
Ulubiona Broń: Gwiezdny Kieł (Sztylet)

Lendar – bóg komet i wojny – syn Henotoda i Venesane – nazywanym Obrońcom Rasy lub Obrońcom Wiary, jest to bóg który zrodził się podobna przypadkiem, choć jego Kapłani temu zaprzeczają, wierzenia mówią, że gdy na niebie zobaczą mocno spadające światło(Kometę) oznacza to, że wkrótce rozstrzygnie się wojna i trzeba się przygotować do Obrony, ostrzeżenia tego rodzaju zawsze się zgadzają, dzięki temu nie raz Księstwo było ocalone przed Inwazjami i nagłymi wojnami, wyznają go głównie żołnierze, choć zwykli ludzi też ich czasem wyznają, jest to jedyny bóg w którym Kapłani to wyłącznie mężczyźni którzy są zazwyczaj kapitanami oddziałów choć można ich znaleźć w innych stanowiskach wojskowych.
Symbol: Srebrny Miecz na tle Księżyca z czerwoną wstążką
Charakter: Neutralny
Dziedzina: Wojna, Spadające Gwiazdy, Komety, Obrona
Ulubiona Broń: Ostrze Blasku (Sejmitar)

Nanusili – córka Ainiss i Henotod - bogini blasku księżyca nazywana Dziewicą Blasku lub Panią Przepowiedni, według wierzeń to ona z poleceń Ainiss nadaje różne kolory blasku księżyca, żółty co oznacza bogactwo, blady co oznacza codzienność i czerwony oznaczający nieszczęście najczęściej w postaci śmierci wiele osób które pragnie poznać swoja przyszłość i dowiedzieć co je czeka, często modlą się do tej bogini która jednak odpowiada tylko jej najwierniejszym wyznawcą lub swoim Kapłanką, bogini ta czasami również nadaje kolory gwiazdą, przez to odpowiada na pytania do modlących się w formie tak-żółta, nie-czerwona i nie mogąca zdradzić-blada.
Symbol: Księżyc podzielony na trzy kolory: żółty, biały i czerwony
Charakter: Chaotyczny Neutralny
Dziedzina: Blask Księżyca, Życie Codzienne, Przepowiednie, Proroctwa
Ulubiona Broń: Miecz Zmroku (długi miecz)

Luniteni – córka Ainiss i Henotod – bogini faz księżyca nazywana Dziewicą Faz lub Panią Prawa, to ona dostała od swej matki władanie fazami księżyca często, wyznacza, kiedy jest nów, kwadra i pełnia, w ten sposób dba o porządek i ład na Gwiezdnym Niebie. Często konkuruje i kłoci się ze swą sistrom bliźniaczką Nanusili z powodu, że zdradzając, komu kolwiek przyszłość narusza ład i porządek, podobnie postępują jej Kapłanki zwalczając się nawzajem z Kapłankami Nanusili walcząc o wyznawców i obalając siebie nawzajem, nieraz na ulicy dochodziło do zamieszek przez wyznawców tych Religi, Dzisiejszy panujący Książę wprowadził, więc nakaz unikania siebie nawzajem, wyznawcy Luniteni zgodzili się pod warunkiem zakazu proroctw, a których to wyznawcy Nansuli nie przestrzegają, czym się jednak nie chwalą i ukrywają to.
Symbol: Sowa siedząca na rogu półksiężyca
Charakter: Praworządny Neutralny
Dziedzina: Fazy Księżyca, Prawo, Osądzenie, Mądrość
Ulubiona Broń: Wirujące Berło (ciężki buzdygan)


Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Leandor
Wybraniec Ainiss



Dołączył: 16 Gru 2005
Posty: 79
Przeczytał: 0 tematów

Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Kirast - Idil

PostWysłany: Nie 12:38, 21 Maj 2006    Temat postu: Święto Księżyca

Święto Gwiazd

Święto Gwiazd odbywa się trzy razy do roku i trwa 1 noc. Podczas I, VI i XII pełni księżyca. Podczas I i XII pełni, większość elfów zbiera się w górach, nad stolicą Księstwa Kirast-Idil. Tam w świątyni wydrążonej w górze, są odprawiane obrzędy, na otwarcie święta obrzęd błogosławienia wody, po kilku godzinach, obrzęd błogosławienia jedzenia i ostatni, podczas I pełni obrzęd prośby o dobry rok, a podczas XII pełni obrzęd podziękowań za ten rok. Podczas VI pełni, święto jest odprawiane podobnie do pozostałych, z tą różnicą że bez ostatniego obrzędu, natomiast święto to jest połączone ze świętem księżyca(patrz niżej), i trwa 3 noce, i wszystkie trzy są w trakcie pełni księżcya.


Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez Leandor dnia Sob 18:39, 03 Cze 2006, w całości zmieniany 3 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Leandor
Wybraniec Ainiss



Dołączył: 16 Gru 2005
Posty: 79
Przeczytał: 0 tematów

Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Kirast - Idil

PostWysłany: Śro 8:28, 24 Maj 2006    Temat postu:

Świątynia Księżyca

Świątynia ta jest wydrążona w górze. Posiada trzy wyjeścia, jedno od zachodu, północy i południa. Środek świątyni jest wykonany symetrycznie, prawie symetrycznie, ponieważ wschodni kopleks prowadzi do Księżycowej Wieży, więc wygląda nieco inaczej. Wygląd pozostałych kompleksów jest taki sam. Wejście jest przez brame, wysoką na 4,5m i szeroką na 2,5m, o strzelistym zakończeniu zwieńczonym Księżycem. Dalej prowadzi korytarz który biegnie do środka a w połowie drogi rozchodzi się na dwie części, każda z tych części biegnie do ołtarza, a przed ołtarzem rozwidla się na kolejne dwie, które także prowadzą do ołtarzy. Pierwszy Ołtarz, korytarza zachodniego poświęcony jest Ainiss, teraz na prawo od ołtarza Ainiss, znajduje się ołtarz poświęcony Hentodowi, a po lewej stornie ołtarza Ainiss, ołtarz poświęcony Venesane. Natomiast kolejno ołtarze w wschodnim korytarzu są poświęcone następująco(zgdonie z kolejnością w/w) Luniteni, Nanusili i Lendarowi. Tak więc każdy z w/w bogów ma w tej świątyni po trzy ołtarze poświęcone jemu. Natomiast Ainiss ma cztery ołtarze. Czwarty największy w całej świątyni wykonany z marmuru, w kształcie osmio-ramiennej gwiazdy, ustawionej zgodnie z korytarzami świątynnymi, a każde z ramion ma sześć metrów długości znajduje się zaraz nad górnym otworem, specjalnie wykonanym, przez który podczas pełni, światło księżyca pada prosto na ołtarz. Ołtarz ten jest postawiony na podwyższeniu o kształcie księżyca na które wchodzi się po schodach, promień tego księżyca, o środku znajdującym się na środku ołtarza wynosi osiem metrów długości. Na Ołtarzu, znajdują się lustra ustawione tak, by padające światło odbijało się w cztery kierunki świata, wychodząc przez bramy. Orócz bram, na północny-zachód, północny-wschód, południowy-wschód i południowy zachód, od ołtarza biegnął kolejne korytarze prowadzące na balkony, na których znajdują się posągi wszystkich 6 bogów, ustawienie ich jest następujące, na środku Ainiss i Hentod, po prawej od Ainiss Venesane i Nanusili, a po lewej od Hentoda, Luniteni i Lendar. Tak więc łącznie na wszystkich balkonach są 24 posągi. Na ścianach świątyń jest wiele płaskorzeźb sybolizujących, powstanie Księżycowych Elfów i Księstwa Kirast-Idil. Oprócz tego na każdym z ołtarzy, obojętnie w którym miejscy znajduje się kamienna misa z księżycową wodą, służacą do odbrawiania wszystkich obrzędów.


Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez Leandor dnia Śro 16:14, 24 Maj 2006, w całości zmieniany 2 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Leandor
Wybraniec Ainiss



Dołączył: 16 Gru 2005
Posty: 79
Przeczytał: 0 tematów

Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Kirast - Idil

PostWysłany: Śro 8:41, 24 Maj 2006    Temat postu:

Księżycowa Wieża

Jest to Wysoka na 415 metrów i szeroka na 50, wieża z typowego Księżycowego Kamienia a jej mur ma grubość 4 metrów, jakie się buduje wszystkie najlepsze i najwspanialsze budowle Księżycowych Elfów zbudowana w okresie Starożytnym przed Katastrofą, Hulendela, kiedy to Księstwo Kirast-Idil osiągały szczyt swojej potęgi. Wieże tą wybudował jeden ze sławnych Książąt Asufer’a. Wybudowano ją w centrum stolicy. Używana jest jako wieża Astronomiczna, do badania Kosmosu i przekazów Bogini Księżyca po przez gwiazdy i księżyc, gdyż to najwyższa wieża, jaka istnieje w całym świecie. Oprócz tego pełni funkcję schrony dla mieszkańców miasta i w razie zagrożenia wszyscy ewakuowani są do wieży. korona wieży ma kształt Półksiężyca wzniesionego ku górze, który pełni tak jakby funkcje świata latarni morskiej by każdy kto zmierzał do stolicy nie mógł się zgubić w gęstym lesie i odnalazł swoją drogę a światło z korony wieży nigdy nie gaśnie nawet w dzień ale jest szczególnie oświetlone w nocy jak całe miasto blaskiem światła księżycowego. Na szczyt wieży można wejść na dwa sposoby albo po schodach, znajdujących się we wschodniej cześci świątyni księżyca, albo po specjalnie magicznie napędzanej windzie, do której można dostać się jedynie ze stolicy, idąc wydrążonym w górach tunelem, o wysokości 6m i szerokości 4m, służącym jako tunel ewakuacyjny. Sześć pierwszych pieter pełni funkcje świątynne ku czci wszystkich Elfich bogów, ściany na wieży przedstawiają różne historie głownie mitologiczne związane z bogami i niektórymi herosami, można tu nawet znaleźć pojedyncze motywy mitologii leśnych elfów, z którymi księżycowe na początku istnienia świata miały wiele ze sobą wspólnego oraz z mitologii mrocznych elfów. Pozostały tam jeszcze wolne miejsca na inne ważne motywy, które się wydarzą w historii Księżycowych Elfów, krążą pogłoski, że gdy już wszystkie ściany do opisu motywów zostaną zapisane, nastąpi zagłada Księstwa.

PS: Może dopisz więcej, związanego z wnętrzem i jej "wyposarzeniem"


Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez Leandor dnia Śro 15:34, 24 Maj 2006, w całości zmieniany 1 raz
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Leandor
Wybraniec Ainiss



Dołączył: 16 Gru 2005
Posty: 79
Przeczytał: 0 tematów

Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Kirast - Idil

PostWysłany: Śro 15:33, 24 Maj 2006    Temat postu:

Obrzędy

Obrzędy odprawiane podczas Święta Gwiazd:

Obrzęd pobłogosławienia i poświęcenia wody:

Woda znak czystości i życia. Księżycowe Elfy wielką wagę przywiązują do tego żywiołu. Zawsze w tafli wody dostrzagają piękny blask księżyca, księżyca z którego czerpią siłę, wsród księżycowych eflów, woda jest materialnym, dostępnym i osiągalnym symbolem księżyca, a także wykorzystują ją do wszystkich innych obrzędów, nie tylko świątynnych, nic więc dziwnego że obrzęd ten trwa dwie godziny. Pobgłogosławienie/ poświęcenie wody odbywa się trzy razy do roku, podczas świąt gwiazd.
Część Pierwsza(rozpoczęcie): Najwyższa z arcykapłanek wraz z asystującym jej ksiciem, przenoszą główną mise na środek ołtarza(jeśli tam się do tej pory nie znajdowała), oraz innych 8 mis na każdym końcu ramienia ołtarza, następnie wlewa się do nich najczystszą wodę jaką można zdobyć na ich ziemiach. Wodę wlewa 9 kapłanek w tym, do głównej misy wlewa któraś z arcykapłankek(nie koniecznie przewodnicząca). Po zrobieniu tego następuje długa modlitwa do Ainiss, mówiąca o tym jak ważna dla nich jest woda i o rozpoczęciu obrzędów.
Część Druga(Poświęcenie): Po odmówieniu modlitwy, arcykapłanka wraz z księciem klękają, po obu stronach północnego ramienia ołtarza, jak najbliżej głównej misy. Po chwili ciszy, arcykapłanka wstaje(książe nadal klęczy) i rozpoczyna śpiewaną modlitwę tymi słowami "O Ainiss, najdroższa...", po tych słowach ksiąze wstaje i dołącza się do śpiewu, a dopiero potem reszta zgromadzonych. Po trwającej około dzięsięc minut modlitwie, aryckapłanka nakłada nad mise ręce, odmawiają w dynamicznym tępie modlitwe, w czasie kilku sekund ksiązę musi obejść ołtarz i z przeciwnej storny również nałożyć ręce nad mise i odmówić inną modlitwe również dynamicznie(modlitwa arcykapłanki, jest znana tylko jej, a modlitwa księcia tylko jemu, tak więc bez nich uroczystość nie może się odbyć, przed śmiercią modlitwy przekazywane są następcą). Po odmówieniu półgodzinnej modlitwy, arcykapłanka i książe znów klękają, w tych samych mijscach co przed chwilą stali. Podczas gdy oni klęczą, osiem innych kapłanek podchodzi do ośmiu mis(każda do innej) nakładają ręce i odmawiają powszechną modlitwę w tym samym czasie, trwają one dziesięć minut. Dopiero wtedy książe i arcykapłanka wstają podchodzą do głównej misy wznoszą ręce do góry i modlą się spontanicznie do Ainiss(warunek, nie mogą przestać się modlić bo uroczystość trzeba będzie powtórzyć od nowa), następczyni arcykapłanki wraz z kapłanką biorą po koleji misy z ośmiu ramion i wlewają do głównej. Gdy to się już zakończy Arycakapłanka wraz z Księciem przestają się modlić spontanicznie i odmawiają krótką modlitwę z prośbą o błogosławieństwo. Po jej zakończeniu znów klękają i czekają 10 minut.
Część Trzecia(zakończenie): Po odczekaniu odpowiedniego czasu, książe wraz z arcykapłanką biorą kropidła(lud w tym czasie ustawia się w kolejce, obowiązkiem jest przyniesienie swojej wody w flakonikach i po koleji podchodzą do księcia albo arcykapłanki) i kropią wodę w flakonikach przyniesioną przez lud. Jedno pokropienie(machnięcie) błogosławi od 5-20 ludzi z flakonikami. Kiedy pierwsze ok.100 flakoników zostanie pokropione do pomocy wkracza reszta kapłanów, kapłanek. Po pokropieniu, arcykapłanka i książe odmawiają modlitwę dziękczynną, kłaniają się ku sobie i odchodzą od ołtarza.

Obrzęd poświęcenia jedzenia:

Jedzenia, potrzebne każdemu do życia, bez niego mało kto by przetrwał, a już napewno śmiertelne rasy. Dlatego tak ważne jest by jedzenia było poświęcone przez bogów, a przynajmniej jego część. Obrząd ten jest krótki trwa zaledwie ok. piętnastu minut.
Część Pierwsza: Arcykapłanka podchodzi do środka ołtarza. Unosi ręce do góry i rozpoczyna pieśń słowami "Racz wysłuchać nas o pani..." po tych słowach dołącza się do śpiewania lud.
Część Druga:Po pieśni trwającej około pięć minut, arcykapłanka przelewa do metalowej misy część wody, znajdującej się w głównej misie(kilka godzin po poświęceniu) i w towarzystwie księcia i jej następczyni idą na balkon gdzie znajduje się część zboża zebrana przez Elfy, tam przewodnicząca rozpoczyna powszechną modlitwę z prośbą o poświęcenie jedzenia.
Część Trzecia: Arcykapłanka bierze kropidło i kropi zebrane zapasy zboża wypowiadając słowa "Ainiss racz pobłogosławić tą żywność, by nasi ludzie nie cierpieli głodu". Po tej czynności wracają i modlą się dziękująć za błogosławieństwo.

Obrzęd Prośby:

Podczas święta Gwiazd wciągu pierwszej pełni księżyca odbywa się obrzęd prośby o dobry nowy rok. Jest to krótki obrzęd, jednakże bardzo ważny dla całego społeczeństwa Księstwa Kirast-Idil. Jest to jeden z dwóch obrzędów któremu przewodniczy książe, drugi to obrzęd podziękowania(patrz niżej). Rozpoczyna się od uroczystego wejścia księcia do świątyni, za nim wchodzi procesja dwie arcykapłanki i orszak kapłanek. Podchodzą do głównego ołtarza, procesja otacza wejście do ołtarza, książe w kapłańskich szatach staje zaraz koło środka ołtarza i rozpoczyna wspólną modlitwę zaczynającą sie słowami "O Nasi patroni i obrońcy!...". Po książe sam wygłasza modlitwę w której prosi wszystkich bogów o łaskę, błogosławieństwo i opiekę nad jego księstwem na cały nowy rok. Po tej modlitwie wnoszą wiele cennych sproszkowanych kamieni i rozsypują po całej świątyni, ażeby upiększyć dom bogów oraz pokazać jak bardzo sobie ich cenią. Po tym obrządzie książe jeszcze raz błaga po czym do misy z manną dla bogów(wnoszoną podczas obsypywania) książe przecina żyły na ręce i skrapla krwią manne jako poświęcenie się całkowicie woli bogów i posłuszeństow wobec ich sądów i rad, jeśli jednak Ksiażę w trakcie tego obrzędu zemdleje jakby stracił zbyt dużo krwi, oznacza to gniew bogów i przyniesie w następnym roku nieszczęście na całe Księstwo. Rana ta goi się dopiero po miesiącu, a przestaje krwawić dopiero dwa dni po ukończeniu święta gwiazd. Na ten czas książe musi chodzić z otwartą raną i odprawiać wszystkie obrzędy z tym że znakiem, ale musi także uważać by krew nie dotknęła czego kolwiek innego w świątyni po zakończeniu tego obrzędu.

Obrzęd Dziękczynny:

Kolejny z obrzędów odbywający się w trakcie Święta Gwiazd i kolejny któremu przewodniczy książe. Obrzęd ten jest podczas XII pełni księżyca w trekcie ww święta. Jest on krótkim obrzędem, najkrótszym w całym kanonie obrzędów ludu Kirast-Idil. Rozpoczyna się w ten sam sposób co obrzęd prośby. Książe wtedy zaczyna wspólną modlitwę słowami "Dziękujemy Wam bogowie...". Po tej modlitwie Książe znów przelewa swą krew, lecz tym razem skrapla nią poświęconą przed chwilą wode która została wlana do małego dzbanuszka. Symbolika tego przedstawia skłonność oddania swej krwi w obronie ich wiary, w zamian za opiekę nad całym narodem. Książe klęka i następuje chwila ciszy. Po tym książe odchodzi od ołtarza, lecz tą ranę może mieć już zasłoniętą, w przeciwieństwie do obrzędu prośby.

Obrzędy odprawiane podczas Święta Księżyca:

Obrzęd Iianiss:

Nazwa pochodzi od największej arcykapłanki jaką kiedykolwiek miał lud księżycowych elfów. Podczas tego obrzędu najwyższe głowy państwa, książe ma obowiązek przebrać się za meża Ainiss boga Hentoda, natomiast najwyższa arcykapłanka za żone Hentoda boginie Ainiss, inne najwyższe stopniem kapłanki(zwykle inne arcykapłanki ustawione niżej w hierarhi od najwyższej arcykapłanki) przebierają się za resztę bogów, tu następuje wyjątek gdyż dziewczyny mogą przebierać się za męskich. Podczas tego obrzędu w księżycowej wieży postępując zgodnie z płaskorzeźbami na ścianach, dokładnie w tych miejscach gdzie dana płaskorzeźba jest, odtwarza się historie przez żywe postacie, w miejscach gdzie występują inne osoby niż bogowie, w obrzędzie uczestnictwo mają osoby losowo wybierane z tłumu przez generała książęcego. Podczas tego wydarzenia nie giną żadne żywe istoty, zatem w wielu miejscach istnieje wyszukana improwizacja. Obrzęd ten trwa prawie całą noc gdyż cała mitologia jest niemiłosiernie długa, chciaż i tak jest skrócona to same najistotniejsze fakty trwają bardzo długo, lecz wszystko przedstawiane jest bardzo barwnie, a i muzyków do tego święta mają najlepszych z całego księstwa którzy przygrywają nastrojowe utwory, stroje są bardzo dokładnie szyte przez najlepszych krawców. Na ten obrzęd wyjątkowo czasami zaprasza się wysoko postawione osoby z innych państw, rasy elfickie są za to chętnie zapraszane i mają pierwszeństwo w uczestnictwie w takim obrzędzie, czasem nawet ksiaże może zezwolić jednemu z zaproszonych(tylko elfom) wziąść udział czynny i wcielić się w jakąś postać, by mogły popatrzeć na tę piękną, barwną insecnizacje tego co Księżycowe Elfy mają najpiękniejsze(w ich mniemaniu) ich mitologi. Niestety spowodu miejsca odbywania się tej uroczystości tylko nie wielu może zobaczyć tą barwną sztukę, dlatego wiele elfów przywa o wiele wcześniej niż rozpoczyna się ten obrzęd i zajmuje miejsca by nikt inny się nie wrył. Goście z innych państw mają miejsca już z góry zarezerwowane, lecz w żadnym wypadku nie przypomina to teatru gdzie osoby płacą za miejsca, taka czynność byłaby z góry ukarana, a sama osoba skazana na długoletnie więzienia.

Obrzęd Odznaczenia:

Ten obrzęd trwa w zależności od osób które sobie na niego zasłużyły. I tak wszystkich żołnierzy którzy mają zostać dowódcami zostają mianowani przez samego księcia, a na arcykapłanki są mianowane przez najwyższą arcykapłanke. Obrzęd ten rozpoczyna się uroczystą procesją która zaczyna się od wejścia do Świątyni Księżyca a kończy się przy głównym ołtarzu na I piętrze w Wieży Księżyca. Procesje prowadzi książe i najwyższa arcykapłanka idąca po prawej jego stronie, następnie za nimi idą arcykapłanki niosące odznaczenia, a za odznaczeniami kandydaci którzy mają zostać mianowani w dwóch rzędach, a za nimi reszta gości. Gdy już podejdą przy ołtarzu ustawia się książe i arcykapłanka a obok nich arcykapłanki niosące odznaczenia, kandydaci ustawiają się zwróceni w ich stronę stojąc nadal w dwóch rzędach. Arcykapłanka odmawia modlitwe wraz z księciem zaczynającą się słowami "O Bogowie pobłogosławcie...". Po tej modlitwie następuje mianowanie. Pierwsze osoby z rzędu, ten po lewej jest do księcia, ten po prawej do arcykapłanki i klękają przed nimi(jeśli nie ma do arcykapłanki bądź do księcia, to ustawiają się po równo w rzędach i podchodzą tylko do tej osoby co mają), książe swych kandydatów kropi wodą i kładzie strzałe na prawe ramie, potem na lewe i mówi "Powstań dowódco oddziałów Kirast-Idil idź i nie zawiedź księstwa" a następnie na jego pierś przypina znak miecza o rękojeści księżyca co oznacza że jest dowódcą i robi tak z każdym, arcykapłanka natomiast, kładzie buzdygan w zakończony trzema księżycami w różnych fazach, wykonanym ze srebra, uderza nim lekko w głowe i mówi "Powstań arcykapłanko, idź i rozgłaszaj z dumą naszą wiare a podczas walk rozsądnie wspomagaj nasze oddziały swymi umiejętnościami", a następnie przypina na prawy bark dziewczyny symbol księżyca w trzech różnych fazach. Następnie po wykonaniu tego wszyscy proszą o łaske i rozum dla nowych dowódców i nowych arcykapłanek. Gdy już skończą wszyscy się rozchodzą i kończą drugą noc święta księżyca.

Obrzęd uczczenia wszystkich bogów:

Obrząd w którym każda z kapłanek składa cześć wszystkim bogom pokoleji, wraz z księciem i arcykapłanką, odmawiając długie modlitwy i zużywając dużo cennych skruszonych księżycowych kamieni oraz składają ofiary w postaci wina, najlepszego jakiego mają wlewając do specjalnie przygotowanych na to kielichów, za nimi powtarza modlitwy cały lud, i tak każdemu bogowi w przyporządkowanym jemu ołtarzowi w świątyni księżyca oraz w wieży księżyca.

Obrzędy inne:

Obrzęd obmycia, obrzęd czystości:

Obrzęd ten, a zarazem święto, jest obchodzone raz na rok, podczas pełni, jest to obrząd ruchomy, wybierany przez księcia i arcykapłanke. Jest ono dość ryzykowne, przynajmniej teraz kiedy to jezioro Henga jest jeszcze na neutralnym terenie, a księżycowe elfy robią właśnie do niego pielgrzymki, gdyż według ich wierzeń jest to jezioro księżyca i przywiązują do niego wielką wagę, boją się co się z nimi stanie kiedy dostanie się ono pod panowanie ordy. Póki co, wybierają się tam na pielgrzymke, obecność jest obowiązkowa dla księcia, arcykapłanek, kapłanek i ludzi z szlachetnego rodu, reszt zwykle tych najwierniejszych elfów, udaje się z własnej woli, czasami nawet zapraszają inne elfy, ale tylko elfy na ten obrząd. Kiedy docierają do jeziora, arcykapłanka dziękuje za dotarcie i prosi o obmycie ich z ich nieczystości, wtedy to po tej modlitwie wszystkie elfy rozbierają się do naga i wchodzą do wody. Obrząd ten zwykle sprawowany jest kiedy pora roku jest jeszcze zimna, a oni kąpią się w lodowatej wodzie, co sprawia im dużą przyjemność. Ta kąpiel jest symbolem obmycia z wszystkich porażek, win, nieczystości oraz błędów. Po kilku godzinnej kąpieli wszyscy wychodzą, zwykle napełnieni radością i zaczynają się modlić w podzięce do bogów za to wydarzenie, za to że zesłali im przebaczenie i wymazani z nich wszelkiego zła. Legenda głosi że ten kto zachoruje albo zginie podczas kąpieli popadł w nie łaskę u bogów i nie ma dla niego przebaczenia. Następnie suszą sie i ubierają oraz opuszczają miejsce śpiewając pieśni ku czci ich bogów. Wyprawa ta jest niezwykle ryzykowna gdyż ich pieśni są głośne i mogą ściągnąć ewentualnych napastników, co rzadko się zdarzało, zwłaszcza że kapłanki oraz elfy po tym obrzędzie napełnieni są mocą i siłą ich bogów. Jest to niezwykle wielkie wydarzenie, a zarazem bardzo piękne i majestatyczne. Za tym wydarzeniem, a także za drugią nocą podczas Vi pełni, elfy czekają z utęsknieniem na następny rok.

Śluby:

Każdy ślub odbywa się w nocy, nie koniecznie przy pełni(wyjątek zaślubiny księcia niżej). Ślub odbywa się w najbliższej świątyni danej pary. Obrzęd zaczyna się procesyjnym wejściem które prowadzi, kapłan/ka (arcykapłanka) a za nimi następnie, zaręczone kobiety, rozspyujące księżycowy proszek pod stopy młodej pary, za nimi para młoda i goście. Obrzęd zaczyna się modlitwą do bogów, z prośbą o łaski i zesłanie pokoju na tą parę. Następnie, śpiewa się wiele pieśni(trwa ok. 20min). Podczas pieśni prowadzący obrząd, przygotowywuje wode wsypują do niej trochcę skruszonych kamieni, przez co woda otrzymuje srebrny błyszczący kolor, a następnie zamacza w nim kawałek sukna, który pani młoda była zobowiązana przynieść. Kiedy śpiew się kończy, przewodniczący obrzędu obwija suknem partnerów w talii, a następnie polewa ich wodą. Skóra tak obmytej pary, staje się koloru księżycowego, a proszek który nie rozpuścił się powoli opada jak gwiazdy. Całe to widowisko wygląda jakby para była księżycem a wokół nich spadały gwiazdeczki. Później następuje pocałowanie w szyje, a następnie w usta pani młodej przez pana młodego. Następnie przewodniczący nakłada swoje dłonie nad ich głowy i odmawia modlitwe do bogów, z prośbą o to by wytrawli ze sobą do końca swych dni. Para młoda podczas tego obrzędu po zakończeniu śpiewów przez cały obrzęd aż do jego skończenia nie może nic powiedzieć, jest to znak milczenia i całkowitego oddania się sobie. Po modlitwach przewodniczący błogosławi ich i odchodzą procesyjnie w takim samym porządku jak przy wejściu. Zaślubiny książęce wyglądają bardzo podobnie z tym że muszą odbywać się podczas pełni, a przewodniczyć musi najwyższa arcykapłanka. Zaś sam obrząd musi być w Księżycowej Świątyni, badź Wieży(wedle życzenia). Ostatnia różnica polega na tym że pare młodą okadza się przed i po obmyciu cztery razy po cztery(ze względu na ilość szczególnych faz w jakich jest księżyc podczas roku).

Pogrzeby:

Pogrzeb również musi odbyć się w nocy, nie koniecznie w szczególnych fazach księżyca, po prostu nie można czekać aż ciało zgnije, a czary konserwójące zwłoki, są uznawane przez srebrne elfy za brak poszanowania do ciała zmarłego, toteż są odprawiane maksymalnie cztery dni od czasu śmierci, jeśli w tym czasie trafi się pełnia, to należy odprawić w czasie pełni. Ciało zaraz po śmierci jest owijane w jedwabne chusty i przenoszone na marmurowe nosze. Podczas obrzędu pogrzebania, chusty się zdejmuje. Obrzęd zaczyna się procesją w której niosą na noszach zmarłego, a za nimi przewodniczący i lud, następnie zaczyna się modlitwa do Henotod'a, z prośbą o przyjęcie duszy zmarłego, i zamieniniu jej w świetlisty blask na niebie, czyli gwiazde. Po modlitwie, znów używa się sławetnego już księżycowego proszku i sypie się po nagim ciele zmarłego. Po tym śpiewa się pieśni żałobne(trwające ok.30minut). Po nich następuje kolejna modlitwa, tym razem do wszystkich bóstw, i ze szczególną uwagą zwracaną w kierunku Venesane, by bezpiecznie przeprowadziła duszę zmarłego. Następnie w takim samym porządku procesyjnym ciało zanoszone jest do katakumb(patrz niżej), gdzie w przygotowanym miejscu kładzie się ciało zmarłego, które świeci blaskiem księżyca za sprawą księżycowego proszku, po kilku minutowej ciszy czczącej pamięć zmarłego, zasypuje się go kamieniami - delikatnie tak by nie uszkodzić ciała. Potem sprowadza się płaskorzeźbiarza by wyrzeźbił na skalnej powłoce zamykającej zmarłego od reszty, jego wizerunku. Jest to szczególna uroczystość gdyż bez niej dusza nie może udać się do Henotod'a. Wizerunek jest rzeźbiony dlatego że, elfy szanują siebie szczególnie nawzajem. Pogrzebowi książęcemu przed i po zasypaniu proszkiem, kadzi się go cztery razy, oraz przed i po zasypaniu skalnym. Obrzędowi przewodniczy najwyższa arcykapłanka, oraz odprawiany jest w Świątyni Księżyca. Jego miejsce w katakumbach jest duże, i w zależności ile zrobił tyle jego ściany będą pokrywać płaskorzeźby.

Obrzęd Wybrania Księcia

Część Pierwsza: Wybór :Wpier zanim osoba otrzyma w pełni książęcą władze zbiera się cały wiec arcykapłanek. To właśnie on podczas długich obrad wybiera księcia, obrady te nie trwają dłużej jak dzień. Przy wyborze księcia rozpatruje się kilka kryteriów, choć można wymienić te główne: Krew Rodu, Historia dziecinstwa, specjalne naznaczenia, cechy szczególne oraz uzdolnienia. Arcykapłanki często są jednomyślne choć zdarzają się pewne starcia.

Część Druga: Błogosławieństwo na Księcia : Po wybraniu już osoby w noc następującą zaraz po wybraniu odbywa sie obrząd w świątyni bądź wieży księżyca, jak sobie życzy przyszły książe. Rozpoczyna się on uroczystym wejściem kandyata do świątynie przechodząc przez szpaler utworzony z dwudziestki kapłanów i dwudzieski kapłanek stojących naprzemian. Za przyszłym księciem idzie arcykapłanka. Książe podchodzi do ołtarza i klęka na jedno kolano, nie wolno mu wstać przez cały obrząd. Wtedy to kapłanki i kapłani rozchodzą się z szpaleru i tworzą okrąg otaczając kandydata i ołtarz. Arcykapłanka staje na przeciw niego po drugiej stronie ołtarza mając przed sobą mise z świętą wodą. Arycakpłanka zaczyna odmawiać modlitwe, a po kilku jej słowach kapłanki otaczające zaczynają śpiewną modlitwę do której jako drugi głos(tenor) dołączają się kapłani. Modlitwy te trwają dziesięć minut i kończą się jednocześnie. Po tej długiej modlitwie arcykapłanka podchodzi do kandydata i kładzie mu ręce na oba ramiona po czym patrzy w niebo i odmawia modlitwe. Przyszły książe zaś ma głowę skierowaną do dołu. Po tej krótkiej modlitwie arcykapłanka odchodzi i kropi go święconą wodą mówiąc "Bogowie, weźcie w opieke przyszłego władcę oraz oświećcie jego umysł by rządził nami dobrze, sprawiedliwie i nie pozwolił by wrogowie zasypali nas pod ziemię". Po tych słowach podchodzą dwaj kapłani którzy nie otaczali księcia, wchodząc przez główne wrota. Niosą na tacy książęcy diadem wykonany z lekkiego ale bardzo mocnego srebrnego metalu, jest on osadzany kamieniami. Gdy już podejdą do kandydata arcykapłanka podnosi księcia(przynajmniej pomaga) po czym zabiera diadem i kładzie go na głowie władcy, w tym to właśnie momencie osoba ta staje się księciem. Zaraz po tym wygłasza przemowę, a po niej udaje się do zamku.


Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez Leandor dnia Wto 21:25, 13 Cze 2006, w całości zmieniany 12 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Leandor
Wybraniec Ainiss



Dołączył: 16 Gru 2005
Posty: 79
Przeczytał: 0 tematów

Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Kirast - Idil

PostWysłany: Pią 12:52, 26 Maj 2006    Temat postu:

Święto Księżyca

Jest to największe i najpiękniejsze święto z pośród wszystkich swiąt ludu Kirast-Idil. Trwa ono 3 noce - 3 pełnie księżyca i jest ono połączone wraz z świętem gwiazd podczas VI pełni. Oprócz obrzędów związanych z świętem gwiaz odbywających się podczas pierwszej nocy, są inne obrzędy. Druga noc jest najznakomitsza z całych trzech dni tego święta, jest najbardziej wzniosłą nocą z pośród wszystkich nocy jakie liczy sobie rok. W tej to nocy wszystkie obrzędy sprawowane są w Wieży Księżyca, która jest niezwykle majestatyczną i najpiękniejszą budowlą jaką mogą się poszczycić księżycowe elfy. Tą noc rozpoczynają obrzędem czczącym cały panteon, obrzędem historycznym w którym przeżywają całą historię bóst, Obrzęd Iianiss, nazwa pochodzi od największej arcykapłanki jaką kiedykolwiek miał lud księżycowych elfów, ona wtedy była najwyższą arcykapłanką i to ona również była pomysłodawczynią Księżycowej Wieży, a także ona wymyśliła ten obrząd w podzięce bogom za zbudowanie tej pięknej budowli. Podczas tego obrzędu najwyższe głowy państwa (książe, arcykapłan przebierają się za Hentoda i Ainiss, a kapłanki i kapłani(mniejszość) przebierają się dowolonie za resztę bogów) i odtwarzają całą mitologie(więcej o tym obrzędzie wyżej), obrzęd ten zajmuje prawie całą noc, lecz jeszcze jest miejsce na obrzęd odnznaczenia dowódców i generałów(odznaczenia są przyznawane tylko podczas tego święta). Trzeci noc jest w nastroju lekko smutnawym, z powodu zakończenia tych pięknych dni, lecz nadal wszystkie obrzędy są radosne, lecz jest tylko jeden obrzęd, jest to obrzęd podczas którego każda z kapłanek składa cześć wszystkim bogom pokoleji, wraz z księciem i arcykapłanką, a za nimi powtarza to cały lud, są to głównie modlitwy, lecz sypie się również skruszone cenne kamienie na ołtarze poświęcone każdemu z bogów.


Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Leandor
Wybraniec Ainiss



Dołączył: 16 Gru 2005
Posty: 79
Przeczytał: 0 tematów

Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Kirast - Idil

PostWysłany: Nie 13:32, 28 Maj 2006    Temat postu:

Mitologia

Na początku było troje bogów, Ainiss jej brat Astradal i siostra Nasuana. Ainiss piękna bogini księżyca, zaczęła malować sobie palcem po niebie i tak zaczęły powstawać gwiazdy, a na końcu powstał księżyc. Jej brat na pustej dotąd ziemi pogłaskał ją i stworzył drzewa i całą naturę. Ainiss strąciła na ziemie dużą część gwiazd, które potem na nowo zrobiła, i tak powstały księżycowe elfy, a Nasuana która wydawała z sibie łzy zapłeniła morza. Wkrótce później, gdy ziemię zaludniało mnóstwo elfów, nie tylko księżycowych, bogini zakochała się w swym bracie, zresztą z wzajemnością. Nasuana zazdrosna o swoją siostrę wywołała mnóstwo wojen Ksieżycowych i Lesnych Elfów z Morskimi, w których zginęło wiele dzielnych elfów. Ainiss wraz z swym kochankiem - bratem, rzucili na nią przekleństwo, drowów za ten niecny uczynek i tak powstała drowia bogini Rafena. Wkrótce po tym Ainiss i Astradal z żalem przyrzekli się rozstać w obawie przed dalszymi konfliktami. Tak po kilku stuleciach, Ainiss zobaczyła wśród swoich elfów, pięknego księcia, śmiertelnika, który był bardzo dobrym mężczyzną, żył pokojowo i z rozsądkiem. Książe ten nazywał się Henotod. Ainiss nie chciała żyć sama a że Książe ten bardzo się jej podobał uczyniła go bogiem i dała mu we władze wszystkie gwiazdy, które są duszami księżycowych elfów, a wkrótce po tym Ainiss i Henotod wzięli ślub. Lecz to nie sprawiło Ainiss szczęścia, ponieważ wciąż kochała swego brata Astradal’a i nie mogła o nim zapomnieć, miała także nadzieję, że On o niej również nie zapomniał. Nie długo potem Ainiss miała drugą siostrę Venesane, której dała pod opiekę niebo, to Ona mogła sprawiać by na ziemi niebo było bezgwiezdne czy też było widać gwiazdy, Ona również przeprowadzała duszę zmarłych do Henotod’a. Niedługo później, Venesane i Henotod mieli romans i spłodzili dziecię o imieniu Lendar. Ainiss wiedziała o tym, lecz nie przejęła się tym za bardzo gdyż dalej tęskniła za Astradal’em. Kiedy Lendar urósł, dostał pod opiekę od Henotod’a komety a także dziedzinę wojny. I tak wśród bogów nic się nie działo długie, długie lata, choć zdarzało się wiele interwencji boskich wśród swego ludu, to nic nie robili oprócz uczt, treningów walki i takich tam, nic się nie działo. Aż pewnego dnia Ainiss i Henotod’owi urodziła się córka piękna bogini odzwiercidlająca blask księżyca, a na imię dali jej Nanusili a pod jej opiekę Ainiss dała blask księżyca, to ona właśnie zmienia jego blask na żółty, czerwony i blady. Urodziła się również druga córka o pięknym imieniu Luniteni. To z polecania Ainiss wprowadza księżyc w różne fazy. Wkrótce potem Refena i Verenar zaatakowały Ainiss i Venesane, kiedy te były same. Drowy myślały, że pójdzie łatwo i szybko rozprawią się z księżycowymi bogami. Refena zaatakowała swym berłem Ainiss, lecz jej siostra szybko uniknęła ataku i wyciągnęła swój morderczy łuk, salwa strzał i piękne uniki Refen’y, Venesane zanim podszedł Verenar skoczyła na niego i wyciągnęła swój sztylet chciała go ugodzić w serce, lecz nie udało jej się to. Refena wyprowadziła kolejny cios i Ainiss poważnie dostała w udo, mimo to odskoczyła i w locie wypuściła strzałę, co zaskoczyło Refene i trafiło ją w ramie tak, iż nie mogła już walczyć swą buławą, przerzuciła ją do drugiej ręki, lecz i wtedy Ainiss wypuściła kolejną strzałę unieruchamiając kolejną rękę, Venesane i Verenar, sztylet kontra sztylet, iskry sypały się pod nogi walczących bogów dopóki Venesane nie trafiła w brzuch bezwzględnego drowa, jego rana i rany jego żony były na tyle poważne, że drowy zmuszone były do ucieczki. Po wygranej walce, gdy wrócili do reszty urządzili ucztę. Księżycowi bogowie nie długo cieszyli się spokojem. Niedługo potem Henotod’a zaatakował Gartedush, z wielką siłą i impetem wymachiwał swoim toporem, a Henotod był zmuszony do robienia uników, kiedy nadarzała się okazja rzucał w niego swoim shurikenem, Gertedush został kilka razy zraniony, lecz nie przeszkadzało mu to by rzucić Henotod’em. Pewnie gdyby nie pomoc Astradal’a zginąłby, lecz ten ciął orka swym mieczem na tyle poważnie, że zmuszony był do wycofania się. Tego właśnie dnia Astradal ucztował razem z księżycowymi elfami. I znów spokój zapanował na dłuższy czas. Pokój przerwali bogowie ludzcy i tak wszystkich sześciu bogów wdarło się do ich świątyni i zaatakowało księżycowych. I tak Ainiss wygrała z Jaamal, Henotod przegrał z Tsagan ugodzony w bok, Venesane poniosła klęskę w walce z Tartayu, Lendar wygrał z Mengke, a Nanusili przegrała z Dariganda zaś Luniteni wygrała. Mimo porażek udało się księżycowym bogom wygnać ich ze swej świątyni. Po tej bitwie jakiś czas później urodziło się Ainiss i Henotod’owi kolejne dziecko – syn któremu dali na imię Hulendel. Jednakże przez swą niemądrą decyzje sprowadził na księżycowe elfy magiczną katastrofę, która zniszczyła dwa miasta i zabiła wiele pięknych elfów. Został On za to z żalem ukarany przekleństwem drowów i wygnany przez swą matkę, po pewnym czasie tułaczki ujżał Iluniel w której sie zakochał i która dała mu nadzieję. Po tym wydarzeniu nic więcej się nie działo aż po dzisiejszy dzień i kto wie czy się jeszcze coś nie wydarzy...

PS: Bitwy i ich wyniki ustalał szanowny i wielki Amras
PPS: Możliwe że coś więcej się jeszcze tutaj znajdzie


Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Leandor
Wybraniec Ainiss



Dołączył: 16 Gru 2005
Posty: 79
Przeczytał: 0 tematów

Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Kirast - Idil

PostWysłany: Wto 19:00, 30 Maj 2006    Temat postu:

Historia

Inthien, młody Elf, ciekawy historii, pewnego dnia wszedł do biblioteki by zaczerpnąć wiedzy o dziejach pięknego Księstwa Kirast-Idil. Otworzył wielkie drzwi, zdobione złotymi ramami i postąpił kilka kroków do przodu, drzwi z wilekim hukiem zamknęły się zanim. Podszedł do bibliotekarza który właśnie segregował książki na jednym z regałów.
- Przepraszam – rzekła młody elf, a bibliotekarz w momencie zwrócił na niego swój wzrok, był on wieku średniego, miał długie srebrne włosy, błękitne oczy i bladą cerę – Gdzie znajde, kroniki Księstwa Kirast-Idil?- zapytał Inthien – Kronike, młodzieńcze, wszystko zapisane jest w jednej wielkiej księdze : Kronice Kirast-Idil spisywaną przez wielu elfów, większość to rodziny królewskie, później książęce, idź prosto tam jest dział historia, w nim znajdziesz jedną wielką księgę, raczej poradzisz sobie z jej udźwignięciem bo mimo zapisanej w niej stornic nadal jest leciuteńka – Bibliotekarz wskazał ręką drogę, a młodzieniec przytaknął główką i poszedł w wyznaczonym kierunku. Tak jak mówił bibliotekarz była tam wielka księga, młody elf wziął ją, była leciutka. Położył na blat. Otworzył. I zaczął czytać.

Kronika Kirast-Idil

Początki wielkiego królestwa 5000 lat PWU:

„To było dziwne uczucie, najpierw ciemność, tylko ciemność i uczucie powiewającego wiatru, tak uderzał on o moją twarz, wprawiając me włosy w ruch. Uderzyłem. I otworzyłem oczy, czułem się jakby przebudzono mnie po tysiącach lat. Memu wzrokowi ukazał się piękny las, niebo, była noc, księżyc w pełni i pełno gwiazd. Pojawiało się ich coraz więcej. Rozejrzałem się dookoła, wokół mnie było pełno innych istot, elfów, podobnych do mnie. –Zostałeś wybrany, poprowadź swych braci ku potędze – Usłyszałem głos. Od początku wiedziałem że do życia zostaliśmy powołani przez siłę wyższą jeszcze nie wiedziałem kim ona była. No cóż – Moi przyjaciele – rzekłem, i wszyscy zwrócili na mnie wzrok – Musimy się połączyć i stworzyć potężną cywilizacje – wszyscy mi potakiwali, dziwnym trafem wszyscy mi byli posłuszni, może tak im kazał ten głos(...)” Inthien przerzucił kilka stronic dalej i czytał z zaciekawieniem „ Tak się to rozpoczęło po zaledwie kilku latach wybudowaliśmy naszą piękną stolice. Miasto o nazwie Latheroth od mego imienia(...)” Młody elf znów przewrócił kilka kartek „ 300 lat już istniejemy jako królestwo, zbudowaliśmy już kilka innych miast i powołaliśmy do istnienia dużą armię, liczącą 5000 żołnierzy, a także porozumieliśmy się także z naszymi braćmi z południa Królestwem Vesanai, moja bogini Ainiss mówiła mi o nich i rzekła że są naszymi braćmi.(...)” Młodzieniec znów przewrócił kilka stron w przód. „ Jestem już stary. Mój syn doskonale walczy wręcz i ma w sobie zadatki na dowódcę. To On obejmie po mnie moje stanowisko...”
Król Latheroth


Inithien zauważył że tu kończy się część pierwsza mówiąca o początkach Królestwa. Przewrócił na następną stronę.

Okres rozwoju 4126 lat PWU:

„ (...) Nasze oddziały wciąż rosną na sile. Leśni Bracia również wciąż się rozwijają i stają się coraz silniejsi. Oto piękność elfiej kultury, czy ktoś będzie w stanie kiedykolwiek nam dorównać? Nie sądzę.(...) Morskie Elfy, dziwne istoty pojawiły się krążąc i zamieszkując sąsiadujące z nami ziemie(...) Cóż różne są istoty, elf to elf(...) Dziś Święto Księżyca, uwielbiam to święto(...) – Bracia i siostry, z rozkazu naszej bogini Ainiss, od dziś jezioro Henge jest dla nas jeziorem księżyca, i tam będziemy od dni dzisiejszego odprawiać obrząd obmycia –(...) Hmm... w górach zaczęły się pojawiać dziwne istoty, małe i brodate skrzaty. Mówią że są zrodzone z gór i że zwią się krasnoludami. Cóż na początku chcieliśmy rozwiązać, z braćmi, sprawę poprzez użycie naszych wojsk, ale doszliśmy do wniosku że i tak w górach się nam źle żyje więc zostawiliśmy ich w spokoju(...)"

Tracenie terytoriów, koniec granic z Królestwem Vesanai; 4000 lat PWU:

„(...) Niech to! Nasze granice z królestwem braci z południa rozpadają się, ciągłe rebelie jakichś innych ras i rosnącej korupcji tracimy coraz więcej ziem(...) Co robić? Wszystko przez krasnoludy... A może i nie?(...) Ach tracimy wszystko co osiągali nasi przodkowie przez tysiąc lat(...) Nie należy się poddawać(...) Może i straciliśmy granice i ziemie, lecz nasze królestwo nadal rośnie w potęgę i rozwija się w kulturze. No cóż póki nic innego nam nie zagraża nie ma się co martwić(...)”
Król Latheroth


Młodzieniec głodny wiedzy przesuwał kartki dalej.

Nadchodząca wojna 3500 – 3200 lat PWU:

„ Nie trzeba być geniuszem by czuć że coś jest nie tak(...) Konflikt wisiał w powietrzu już dawno temu(...) Mój ojciec mówił to lecz nikt nie chciał słuchać(...) Ech... jeszcze zobaczą, Morskie Elfy zaatakują nas(...) Nowy król jest coraz bardziej obciążany sprawami Królestwa, lecz mimo wszystko i tak prowadzi nasze Królestwo do świetności(...) Nasze arcykapłanki, wciąż takie piękne, czym byłoby nasze Królestwo bez nich? No i oczywiście bez naszego kochanego króla? Pewnie niczym.(...) Nasza armia wciąż wzrasta na sile, dobry znak, jak nadciągną morskie elfy to zgnieciemy je na miazgę(...) Pomimo rozpadnięcia się granic z naszymi Leśnymi Braćmi, uzyskamy od nich pomoc w walce zbrojnej, zresztą oni od nas też(...) Ach stało się, Morskie Elfy zaatakowały nasze Królestwo, oraz równocześnie Królestwo Vesanai(...) Podobno to sprawa Nasuny, zazdrosnej siostry Ainiss(...)

Wojna z Morskimi Elfami i szczyt kulturalny Królestwa 3200 lat PWU:

„ Ze zmiennym szczęściem toczy się ta cała wojna(...) Nasze wojska poniosły już kilka porażek(...) Nie doceniliśmy ich, gdyby nie jedność armii Venasai i Królestwa Kirast-Idil, to dawno byłbym w krainie gwiazd(...) Walka na wschodnim wybrzeżu zakończyła się totalną porażką, nasz król zginął(...) Pogrzeb odbył się wczoraj, nasz król nie miał syna(...) W końcu wybrano, władze obejmuje jego przyrodni brat, lecz ze względu na szacunek do swego martwego brata nie przyjął tytułu króla, cóż za dziwny elf! Nazwał się księciem, od dziś niegdyś królestwo Kirast-Idil, staje się księstwem(...) Nasz nowy władca widać nie cieszy się sławą, choć trzeba przyznać że odnosimy coraz więcej zwycięstw(...) Książe rozkazał budowę wieży, ma ona być wzniesiona z księżycowych kamieni, a za zadanie będzie miała ułatwić walkę z morskimi elfami, pełnić funkcję najważniejszej świątyni, wskazywać drogę w nocy pielgrzymom by z łatwością mogli dotrzeć do stolicy, oraz ma być wykorzystywana w celu poznawania kosmologii(...) Wieża zbudowana, zaiste jest to najpiękniejsza budowla jaką Królestwo... echh... achh przepraszam, Księstwo do tej pory zbudowało(...) Wygraliśmy, zwycięstwo nad morskimi elfami(...) Ucztowaliśmy i bawiliśmy się przez całe osiem nocy(...) Coś działo się z bogami, podobno oskarżono Nasune za te walki w których zginęło wielu z naszych braci i słusznie(...) Stało się coś strasznego, podobno większość morskich elfów i również te które popierały niewinność Nasuny zostały zamienione w jakieś czarne elfy, zupełnie dziwne(...) Nazwaliśmy je Drow’ami(...) Drowy opuściły nasze ziemie, sama Nasuna nazwała sie Refeną i ponoć jest ich boginią(...) Nasz Książe umarł, coś czuje że i niedługo mnie to czeka(...) Nowym władcą ogłoszono Henotod’a(...)”
Uniżony sługa i kronikarz Melianthas


Kolejny rozdział, zatytułowany...

Panowania Henotod’a 2800 lat PWU:

„ Po śmierci mojego ojca na mnie przypadło brzemię władcy, po pogrzebie zająłem się królestwem(...) Z wielką radością w sercu patrzyłem jak rozwija się kultura naszego księstwa. Wszystko to dzięki przychylności i łask naszej wspaniałej bogini Ainiss. Czuwa nad nami jestem tego pewien(...) Powstaje coraz więcej miast, coraz to wspanialsze świątynie wznoszone są na naszych ziemiach, wielka radość ogarnia me serce(...) - Zamieszkaj ze mną – usłyszałem głos, tak niebiański tak piękny - Wezmę Cię do siebie, czy tego chcesz? – spytała – Ale kim jesteś? – rzekłem – Nie poznajesz swojej bogini? – powiedziała pytająco – O najpiękniejsza, wybacz że nie poznałem, z wielką radością pójdę do Twej świątyni – powiedziałem cały przepełniony szczęściem – Tak więc, załatw wszystkie swoje ziemskie sprawy i odezwij się – (...)”
Książe Henotod


Tak oto Henotod stał się bogiem i mężem Ainiss.

Młodzieniec poruszony wydarzeniami, z zaciekawieniem czytał dalej.

Okres Wojen Drowów 2500 lat PWU – 1 roku WU:

„ Może i nie jestem władcą, ale w końcu zrozumiałem dlaczego terytoria nasze się kurczą. Wydatki na wojska spowodowane wojnami są przeogromne. To przez to musieliśmy opuścić wiele prowincji. Po zwycięstwie nad morskimi elfami myśleliśmy że koniec tych walk, ale nie nadeszła kolejna wojna... Wojna z drowami, pochłonięte rządzą zemsty za przekleństwo, atakowały.(...) Dzisiaj zostałem dowódcą wojsk, czas skopać tyłek drow’om(...) Walki na wschodzie, wygrane, dzisiaj poniosły taką klęskę że chyba nie wrócą tu przez najbliższe tysiąclecia(...) Ha, wróciły, no nie...(...) Dzisiaj zostałem generałem, cóż za zaszczyt(...) Drowy mają swoje państwo na wyspie Zapomnianego Lądu(...) Ach... dzisiaj będzie wielka bitwa, atakujemy Wyspe(...)”
Generał Hafhath

„ Atak na drow’y zakończył się kompletną porażką, z wysłanych 10000 żołnierzy powrócił 1000, cóż za strata dla nas, lecz drowy podobno poniosły również wielkie straty(...) Kolejny książe obejmuje panowanie.(...) Ciągłe walki poważnie osuszają nasze skarbce, ale cóż zrobić(...) Kolejna inwazja drowów(...) Wygrały walkę o wybrzeże(...) Idą w głąb lądu(...) Armia Venasai idzie nam z pomocą(...) Bracia z południa w ostatniej chwili pojawili się na polu bitwy przechylając szalę zwycięstwa na naszą stronę(...) Walki, walki i jeszcze raz walki, nasze Księstwo przez ciągłe inwestowanie w armie nie może rozwijać kultury(...) Ogarnia mnie smutek na samą myśl o tylu trupach, trupach moich braci, ale nie tylko(...)”
Kronikarz Autherst

„ Ach, kolejna przegrana(...) Przeklęte drow’y(...) Gdyby chociaż chciały przyjąć mnie na rozmowę, to wciąż tylko odmawiają i odmawiają, to samo z Królem Vesanai, co za żenada, nie chce więcej śmierci mego ludu(...) Udało nam się odeprzeć siły drowów w walce na morzu(...) Kolejna morska bitwa i kolejne zwycięstwo(...) Bitwa na lądzie, zaatakowali z dwóch stron(...) Wygrana na wschodzie, przegrana na zachodzie(...) Wyruszę z moimi najlepszymi żołnierzami by powstrzymać pochód drowów z zachodu(...) Udało się, ciągle jestem pod wrażeniem wojsk Venasai, są zabójczo skuteczni(...) Czas zainwestować w kulture, rozkazałem budowę świątyni księżyca która ma się znajdować pod wieżą księżyca(...) Ach budowa zakończona, przynajmniej w czasach wojen będzie można nacieszyć oko nową wspaniałą budowlą, może nie tak wspaniałą jak wieża, ale piękną(...) Ach sądzę że mogę umrzeć spokojnie mój syn będzie dobrym władcą(...)”
Książe Ilthir

„ Hmm... Te walki... obawiam się wielu z mojej rodziny jest żołnierzami, dobrze że mi się trafiła rola kronikarza(...) Lud Księżycowych Elfów żyje w ciągłym strachu, straszny mnie ból ogrania widząc taki stan ludu(...) Arcykapłanki pocieszają mieszkańców, średnio im to wychodzi(...) Kolejna bitwa, na szczęście zwycięstwo dla nas(...) Część naszej armii zostaje oddelegowana do Królestwa Venasai, w tym idzie mój brat, mam nadzieję że kiedyś go jeszcze zobaczę(...) Właśnie dziś dowiedziałem się strasznej rzeczy, mój brat zginął, zginął walcząc na ziemiach Venasai, jedynym pocieszeniem dla mnie jest to iż wiem że jego śmierć nie pójdzie nadaremno(...) Kolejna delegacja naszych wojsk do Królestwa Venasai(...) Drowy znów zaatakowały(...) Przegrana, drowy kierują się w stronę stolicy(...) Drowy powstrzymane w Itharist, daleko od stolicy(...) Kolejny atak(...) Z pomocą Venasai odparliśmy go(...) Jest coraz ciężej(...)”
Kronikarz Entharoth

„ Nic nie wskazuje na to by przerwały się walki drowów(...) Jestem władcą, kolejnym z rodu książęcego i dlatego nie mogę tak oddać mego księstwa(...) Ostatnio idzie nam nadzwyczaj dobrze, wygraliśmy trzy walki z rzędu(...) Koniec tego dobrego, inwazja na drowy znów zakończyła się porażką(...)Ponownie drowy przyparły nas do murów(...) Nieustannie się bronimy, nie wiem jak długo uda nam się jeszcze utrzymać nasze granice przed tymi barbarzyńcami(...)”


Młodzieniec dotarł do kolejnego rozdziału.

Pojawienie się ludzi rok 1 WU – 800WU:

„ To najdziwniejsza rzecz jaką w życiu miałem styczność, pojawiły się jakieś dziwne istoty(...) Mówią na siebie ludzie(...) Ludzie przegonili drow’y, przegonili a może po prostu drowy nie chciały się mieszać?(...) No nie jakby tego było mało, drowy skończyły walki to ludzie jak tylko rozpoczęli budowę stolicy i własnego państwa zaczęli przeganiać nas z własnych ziem, jakaś Orda Heilar walczy z nami(...) Osłabieni po konfliktach z drowami i tak idzie nam nieźle, prawie zajęliśmy stolice Heilarów(...)”
Książe Karthast

„ Wciąż walki i walki, po śmierci księcia Karthasa władzę objął Książe Feandor(...) Nieźle mu idzie ataki na Orde były w 55% udane(...) Zaczęliśmy ponosić porażki, jak listek miotany na wietrze tak były nasze wojska, to raz do przodu to raz do tyłu(...) Wiele walk, wiele śmierci(...) Wojna to wprost ukojenie serca złych bóstw, to zjawisko to nic innego jak czyste zło, walki i walki(...) Kirast-Idil i Orda, zmienne wygrane i zmienne szczęście(...) Po stuletnich konfliktach w 800 roku WU, Książe Feandor i przywódca Ordy podpisują zawieszenie broni, i wstrzymanie konfliktów zbrojnych(...) Wciąż żałuje że w 1 WU utraciliśmy kontakty z Królestwem Vesanai, ach jestem już stary nie pociągne już długo(...)”
Kronikarz Valthar


I tak oto Inthien dotarł do ostaniego rozdziału, jeszcze trwającego.

Okres spokoju 800 WU – teraz:

„ Ach w końcu nastał spokój(...) Feandor rozpoczął rozbudowę Księstwa, nasze tereny zmalały to fakt, lecz nadal istniejemy, przetrwaliśmy 6000 lat to przetrwamy i więcej(...) Nasze ośrodki kulturalne rosną w zastraszającym tempie(...) Książe Feandor spłodził syna(...) Przyszły książe wykazuje doskonałe umiejętności bojowe i dowódcze, a także grzeszy wszystkimi cechami które powinien mieć dobry władca(...) Książe Feandor umiera, władzę obejmuje jego syn Leandor(...)”
Kronikarz Halith


Młodzieniec tak się zaczytał że zapomniał która już pora. Szybko odłożył księgę na miejsce i wybiegł z biblioteki po drodze mówiąc bibliotekarzowi – Dziękuję, Niech Ainiss Cię błogosławi – bibliotekarz popatrzył na niego, jak biegł i odpowiedział – Nie ma za co, Ciebie też synu -.


Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Leandor
Wybraniec Ainiss



Dołączył: 16 Gru 2005
Posty: 79
Przeczytał: 0 tematów

Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Kirast - Idil

PostWysłany: Sob 18:01, 03 Cze 2006    Temat postu:

Katakumby:

Jest to bardzo duży kompleks korytarzy i pomieszczeń budowanych zawsze pod świątyniami. Czasami w dużych miastach zdarza się że kompleksy katakumb wszystkich świątyń łączy się w jedno duże sanktuarium dla zmarłych, taki kompleks znajduje się w stolicy Kirast-Idil. Wzdłuż korytarzy, i na ścianach pomieszczeń można zobaczyć pełno wizerunków wielu elfów. Miejsce spoczynku jest zwykle w kształcie półksiężyca, skierowanego w góre. Choć też są i w kształcie pełni, a nawet(te najtrudniejsze do wykonania, lecz nie tak piękne) w kształcie księżyca w fazie kwadru. Katakumby są kolejnym dziełem, które pokazuje kunszt architektoniczny Księżycowych Elfów. Pomieszczenia są budowane w kształce kuli. Po pomieszczeniach tych porusza się za pomocą płaskich obręcz i schodów wykonanych w sferze. Płaskorzeźbiarz by dotrzeć do niedostępnych normalnie miejsc korzysta z magii kapłanów. Można by powiedzieć że katakumby, gdyby nie były wykonane w ziemi, wyglądały by jak gwiezdne sanktuarium, przypominające układy planet, gwiazd itd. Miejsce to jest otaczane wielkim szacunkiem i czcią, dlatego do tego miejsca nie ma nikt wstępu oprócz srebrnych elfów i osób które otrzymały zgodę na wejście do tego miejsca od księcia. Warto też zauważyć, że ściany katakumb wykonywane są z księżycowego kamienia.


Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Leandor
Wybraniec Ainiss



Dołączył: 16 Gru 2005
Posty: 79
Przeczytał: 0 tematów

Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Kirast - Idil

PostWysłany: Pon 15:58, 05 Cze 2006    Temat postu:

Władza

Władzy w Księstwie nie idzie dokładnie sklasyfikować. Znajduje się ona pomiędzy monarchią parlamentarną a absolutną. Władze sprawuje Książe, najwyższy i najważniejszy w całym społeczeństwie, to On ma decydujący i najważniejszy głos, który może zupełnie nie zgadzać się z radą która składa się z najwyższej arcykapłanki i dwóch arcykapłanek jej towarzyszących, które wybiera tzw. głos duchów, oraz generała i dwóch dowódców których generał wybiera, tzw. głos księcia. Najpierw głos zabiera książe który przedstawia tematy rozmów, a następnie głos zabierają arcykapłanki, i przedstawiają swój pogląd na sprawe. Następnie po ich wywodach rozmowe z nimi podejmuje głos księcia. Po rozmowach, gotowy już wątek przedstawiają księciu. Książe natomiast, ma za zadanie przysłuchiwać się i rozwazać wszystkich ich słowom. Oczywiście może olać całkowicie narade, lecz gdy lud się o tym dowie, powstaje niezadowlenie. Zaczynają się rodzić bunty i protesty. Dlatego mądrzejsi władcy słuchają głosów rady, nie tylko dlatego że unika buntów, ale głos rady pozwala na rozpatrzenie lepiej sytuacji i podjęcia lepszych działań lepiej wpływając na Księstwo. Każdy Książe, nosi diadem z po osadzanymi w nim ksryształowymi kamieniami, jednym w środku i resztą małych po bokach.

Kiedyś panowała monarchia absolutna, za czasów Króla, ale po jego śmierci w obawie przed podjęciem złych decyzji przez księciów powstała rada.


Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Leandor
Wybraniec Ainiss



Dołączył: 16 Gru 2005
Posty: 79
Przeczytał: 0 tematów

Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Kirast - Idil

PostWysłany: Pon 11:53, 19 Cze 2006    Temat postu:

Architektura

Budowle księżycowych elfów, mają specyficzną cechę, wszystko co jest budowane jest wysokie. Wynika to z ich kultury i wielkiego przywiązania do nocnego nieba, gwiazd i księżyca.

Domy: Architektura Księżycowych Elfów, potrafi zachwycić swą urodą i kunsztem. Wszystkie budynki(poza świątyniami, o tym dalej) są wysokie i wąskie. Każda budowla ma minimum jedno piętro(parter i piętero). Takie jedno piętro mieści ok. 15-40 m2. Okna są wąskie i wysokie i jest ich dość sporo tak by wpadało jak najwięcej światła, w bogatszych domach są wprawiane witraże. Całą architekture Księstwa można porównać do stylu gotyckiego. Do budowli używają białego kamienia i drewna. Domy budowane są zaraz obok siebie tak iż ma się wrażenie że wszystkie zlewają się w jedną całość. I w sumie coś w tym jest ponieważ w większości domów można przechodzić do drugiego za pomocą balkonów lub po prostu z pomieszczenia do pomieszczenia już drugiego domu. Dachy budynków są strome i wykonane z srebrnych bądź szarych dachówek.

Zamek: Zamkek w stolicy jest zbudowany na wzór gwiazdy. Na środku znajduje się okrągły kamienny dziedziniec, o promieniu 100m. Na środku tego dziedzinca jest zbudowana piękna fontanna z posągiem przedstawiającym podobiznę Ainiss o wysokości 25m, trzymającą w prawej ręce łuk a w lewej strzałę opartą o napiętą cienciwe. Dziedziniec otaczają drzewa, które nigdy nie tracą liści i zawsze są zielone. Następnie znajduje się zbudowany z białego kamienia, okrążający dziedziniec, budynek w kształcie pierścienia wysoki na 75m i szeroki na 20m. Na północ od posągu, w przeciwną stronę od wycelowanego łuku Ainiss, w pasmie budynku znajduje się mieszkanie Księcia, jest ono tak samo wysokie lecz w tym pierścieniu, jest jakby klejnotem, zbudowane w kształcie osmiokąta foremnego o bokach 20m. Parter tego pierścienia i budynku księcia to nic jak 15m arkady, mających pod sobą schody którymi można się dostać na piętro. Po za budynkiem księcia, w całym pierścieniu na wszystkich piętrach znajdują się mieszkania: książęcej rodziny, doradców władcy, służby dworskiej, gwardii książęcej i tych osób które książe zaprosił do swojego dworu. Z dziedzinca poprzez bramy oddzielające ćwiartki arkad, na północ, południe, wschód i zachód prowadzą kamienne drogi. Od pierścienia natomiast w kierunkach N,S,W,E,NE,NW,SW,SE idą pasma budynków, w każdym kierunku jeden budynek długi na 400m kończący się barbakanem. Co 100m jest mur łączący jedno pasmo z drugim mający 40m wysokości i 10m grubości, oraz w tym momencie arkady znów przerywa brama będąca o 5m wyższa od muru i 2m grubsza, co kolejny mur jest mniejszy o 8m i węższy o 1m. w połowie długości do kolejnych murów znajdują się kolejne pierścienie zabudowań, i jest takich 3 pierścienie, 1 od dziedzinca to kwatery dowódców, kapitanów, chorążych dwa następne to baraki. Wszysko zbudowane jest z białego kamienia. Ostatnie pasmo murów ma tylko jedną bramę wychodzącą na południe, w strone w którą skierowany jest łuk Ainiss(mówią że podczas oblężenia zamku strzela do wrogów), każde pasmo murów zawiera wiele wież strzelniczych, a za ostatnie pasmo murów wychodzi osiem barbakanów. Opis dotyczy zamku w stolicy, bo zwykle budują na wzór gwiazdy ale nie zawsze tak jest.

Plan budowli miast: Wszystkie księżycowe miasta są budowane według pewnego planu. Otóż każde miasto posiada w centrum rynek, duży, okrągły, brukowany rynek, wokól którego budowane są budynki urzędowe. Z rynku wychodzi osiem ulic, każda idealnie dopasowana tak iż patrząc z góry można zobaczyć że ulice są w takim kształcie *. koło dolnej ulicy nie buduje się domów urzędowych za to idąc trochę dalej dochodzi się do świątyni. Przy górnej ulicy również buduje się mało domów urzędowych gdyż idąc nią wyżej idzie się do zamku. Duży, majestatyczny budynek mający wiele wież i okien. Wchodzi się do niego przez dużą bramę do różnych części zamku. Teraz idąc głębiej ulicami budują się poszczególne klasy: szlachta(dowódcy, arcykapłanki[które nie mieszkają w świątyniach, niektóre tak mogą], rodzina książęca), a następnie zakłady rzemieślinicze i reszta społeczeństwa, później widać mury, wysokie i potężne, a w murach bramy, każde miasto ma osiem bram przy murze obwodowym. W miastach można zobaczyć wiele parków, fontan i żywych pomników oraz kilka pomników. Wielkie miasta mają cztery warstwy murów: pierwsza - otaczająca zamek, swiątynie i budynki urzędowe; druga - otaczająca budynki rzemieślnicze; trzecia otaczająca część budynków elfów; czwarta - obwodowa otaczająca całe miasto, teraz kolejno każa ma odpowiednią ilość bram ustawionych naprzeciw siebie(jeśli jest jedna to nie da rady:P), pierwsza warstwa - jedna brama; druga warstwa - dwie bramy; trzecia warstwa - cztery bramy; czwarta warstwa - osiem bram. Średniej wielkości miasta mają tylko trzy warstwy murów, mniejsze miasta dwie warstwy, wsie jedną. Władcy od pokoleń dbają o mieszkańców i nawet wioski muszą mieć ufortyfikowania.

Świątynie: Świątynie są wysokie, lecz w przeciwieństwie do domów są szerokie. Przeciętnie świątynie mają ok. 70-100m wysokości i ok. 60-80m szerokości. Świątynia jest podstawową budowlą i znajduje się w każdym mieście. Jest ona zwykle budowana w kształcie jednej wieży, o czterech wejściach, znajdujących się w rogach tejże wieży tworząc x. Każde wejście odstaje torchę od samej budowli tak że z zewnątrz widać jeszce korytarze prowadzące do głównej wieży. Wieża jest ostrosłupem prawidłowym czworokątnym, na którego czubku znajduje się pomnik boga, zależnego od patrona danej świątyni. Co bogatsze świątynie mają więcej urozmaiceń... Większe mają jeszcze mniejsze wieżyczki przy wejściach po dwie przy każdym, zwieńczone posągami innych bogów. Katedry rozpoznać można po tym iż wieżyczki przy wejściach są u góry połączone wieloma korytarzami ze sobą i z główną wieżą tworząc siatkę. Budowle te są robione zwykle z białego kamienia. Wnętrza świątyń są kunsztownie wykonanane, bywa iż mają droższe wnętrze niż cały zamek zbudowany w tym samym mieście. Można znaleźć pełno mozaik i pomników które zdobione są drogą biżuterią, przeważnie kamieniami szlachetnymi, złoto raczej spotykane jest przy naczyniach używanych podczas nabożeństw.


Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Leandor
Wybraniec Ainiss



Dołączył: 16 Gru 2005
Posty: 79
Przeczytał: 0 tematów

Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Kirast - Idil

PostWysłany: Wto 20:07, 12 Wrz 2006    Temat postu:

Gwiezdne Sanktuarium

Gwiezdne sanktuarium to przecudowna budowla, wzniesiona za pomocą magii Króla Amrasa wraz z jego zaufanymi magami, oraz głównym pomysłodawcą Księciem Feandorem oraz jego arcykapłankami. Jest to miasto – sanktuarium, sanktuarium dlatego, gdyz jest to miejsce szczególnego spokoju i bezpieczeństwa, znajdzie w nim ukojenie każdy na nie zasługujący elf księżycowy bądź leśny. Znajduje się ono w specjalnie do tego stworzonym pólplanie którego otacza mnóstwo gwiazd. Miasto to żyje blaskiem księżyca przez cały czas. Głównym zadaniem tej budowli ma być, schron zapewniający bezpieczeństwo ok. pięciu milionom elfom, gdy nastanie zagrożenie całkowitego zniszczenia tych ras. Obecnie sanktuarium pełni miejsce spoczynku zasłużonym duszom które w nagrodę zostały zesłane na ten świat. Miasto to jest zbudowane za pomocą tylko i wyłącznie magii, lecz budynki są zbudowane z księżycowych kamieni, są to budynki przeznaczone dla Księżycowych Elfów, oraz są tam także drzewa, mieszkania dla Leśnych Elfów, oby dwie rasy mają po równo miejsca. Sanktuarium to, składa się z jednego wielkiego rynku i budynków administracyjnych wokół niego, oraz budowli i drzew. Jeżeli koło drogi nie ma domu znajduje się tam przepaść, w której widać gwiazdy. Drzewa rosną w ziemi, która magicznie podtrzymuje ich życie. Miejsce to jest przepełnione magią bóstw Księżycowych i Leśnych Elfów i toteż w tym miejscu jest z nimi największy kontakt. Miasto to sprzyja medytacją, znajduje się tu wiele świątyń, prawie po trzy dla każdego boga. Miasto to lśni bielą o srebrnym odcieniu i żywą zielenią. Podobno w tym miejscu, osoba zasłużona bardzo dla Księstwa bądź Królestwa Venesai, może jeśli tylko chce od razu przenieść się na łono swego bóstwa razem ze swym ciałem i dobrami materialnymi. O sanktuarium wie tylko część ludu Kirast-Idil, całe kapłaństwo, generałowie, książe oraz kilku zasłużonych elfów, w przypadku Królestwa Venesai jest to król, generałowie wybrani arystokraci oraz wysocy magowie, jest na nich narzucony zakaz nie mówienia o nim nikomu, zakaz ten zostaje zerwany w przypadku zagrożenia kiedy informuje się o tym elfów mających się tam udać. Dla bezpieczeństwa powstały dwie połówki kluczy(połówka księżyca), które po połączeniu uruchamiają krąg teleportacyjny, o promieniu trzech kilometrów, gdzie środek znajduje się w miejscu połączenia połówek, teleportujący w zasięgu Srebrne i Leśne Elfy. Istnieje także inna możliwość, można siłą woli otworzyć mały portal który prowadzi do Gwiezdnego Sanktuarium.


Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Leandor
Wybraniec Ainiss



Dołączył: 16 Gru 2005
Posty: 79
Przeczytał: 0 tematów

Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Kirast - Idil

PostWysłany: Czw 18:15, 14 Wrz 2006    Temat postu:

Utowry, poezja, sztuka

Wiele dzieł powstało w przedsiąku tylu lat istnienia Królestwa a potem Księstwa Kirast-Idil. Wielu żyło autorów, tak więc wiele utworów zostało napisanych oto one:
(sam wymyślam więc się nie śmiać...)

"W tym białym Księstwie,
Pod gwiazdami skrytym,
Pod całunem czarni,
Jasne domy odbijają blask,
Blask bladego księżyca.

W nim to Arcykapłanek orszak,
Składa modły do bogów sześciu,
Naszych obrońców i wspomożycieli,
To im świątynie budowane,
Strzelają wieże murowane.

Księżycowych Elfów dom to,
Księstwo, twierdza i ostoja
Budowana z drzewa i kamienia,
Nie opuszczą go bez walki,
Księstwa Kirast-Idil ziemi."
Alhirner Tierath, poeta Kirast-Idil 825-376 PWU


Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez Leandor dnia Czw 18:41, 14 Wrz 2006, w całości zmieniany 1 raz
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Leandor
Wybraniec Ainiss



Dołączył: 16 Gru 2005
Posty: 79
Przeczytał: 0 tematów

Ostrzeżeń: 0/5
Skąd: Kirast - Idil

PostWysłany: Czw 18:40, 14 Wrz 2006    Temat postu:

Gospodarka Księstwa Kirast-Idil

Księstwo Srebrnych Elfów, jest dobrze rozwinięte pod względem gospodarczym. Są w stanie zaopatrzyć się sami w Mithlir, Węgiel, Żelazo oraz Złoto, oraz mogą dostarczyć pewne ilości węgla i złota innym potrzebującym tego surowca państwom. Są także wielkim producentem jedwabiu i wykonywanych z niego stroju, bardzo szanują ten materiał i uwielbiają go ubierać. Jednakże jedwabiu u nich pod dostatkiem więc eksportują go innym. Wino ich produkcji nie ustępuje alkoholowi wykonanemu w Królestwie Vensai. Księstwo Kirast-Idil jest doskonałym wytwórcą różnych amuletów chroniących przed wieloma klątwami, bynajmniej nie są to zabobony, amulety te naprawdę chornią. Zajmują się także wyrobami grancarskimi, oraz dziełami sztuki wykonanymi przede wszystkim z kamienia, a także wykonują kunsztowną biżuterie, trudnią się także w produkcji lekkich makijarzy.

Import: Materiały Włókiennicze(poza jedwabiem), Warzywa, Owoce, zobrze, papier, tran, zapasy dla okrętów, towary luksusowe, barwniki;

Eksport: wyroby grancarskie, węgiel, złoto, Odzież z jedwabiu, Alkochole, Leki, Amulety, Jedwab, Dzieła sztuki, Egzotyczne Towary, Zioła, Biżuteria, Maście


Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Wyświetl posty z ostatnich:   
To forum jest zablokowane, nie możesz pisać dodawać ani zmieniać na nim czegokolwiek   Ten temat jest zablokowany bez możliwości zmiany postów lub pisania odpowiedzi    Forum Landaroth: Autorska Strategia Fantasy Strona Główna -> Kultury państw Wszystkie czasy w strefie EET (Europa)
Idź do strony 1, 2  Następny
Strona 1 z 2

 
Skocz do:  
Możesz pisać nowe tematy
Możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach


fora.pl - załóż własne forum dyskusyjne za darmo

Elveron phpBB theme/template by Ulf Frisk and Michael Schaeffer
Copyright Š Ulf Frisk, Michael Schaeffer 2004


Powered by phpBB © 2001, 2002 phpBB Group
Regulamin