Landaroth: Autorska Strategia Fantasy

Amras

Kultura
[link widoczny dla zalogowanych]

Mit Powstania Leśnych Elfów:

Astradal, jeden z najpotęnieszych...
Miłował on ziemię i przyrodę...
Więc jako Elfi bóg wybrał naturę...
Bo tak bowiem miłował ją wielce...
Dotknąłł ziemi swą boska dłońią...
I głaskal jakby pieścił kochankę...
Tak oto zrodziły się drzewa...
Stworzył też zwierżeta i rośliny...
Lecz pragnął coś znacznie więcej...
Więc tak oto z dzew wyłoniły się Elfy...
Stał sie on ich Ojcem miłowanym...
Siebie nazwali Leśnymi Elfami...
Gdyż kochali naturę jak ich Ojciec...
Tak bowiem powstały Leśne Elfy...
Co miłują naturę i Ojca swego...

Amras

Bogowie Leśnych Elfów

[link widoczny dla zalogowanych]
Astardel: główny bóg Leśnych Elfów i ich stwórca oraz Natury i włada Wiecznością: brat Ainiss i Rafeny(Nasuny) nazywany często Ojcem Ziemi albo Obrońcom Natury, to on stworzył pierwsze Leśne Elfy które narodziły się z drzew, on również stworzył wszelką naturę, jaka panuje na świecie po przez dotkniecie ziemi rękom. Kochał się w swojej siostrze Ainiss gdy jego druga siostra Nasuna podniosła rękę na jego poddanych, wspólnie za karę z siostrą przeklęli ją, po tym incydencie postanowił mimo odwzajemnionych uczuć rozstać się ze swoją siostrą.
Symbol: Białe Drzewo
Charakter: Praworządny Dobry
Dziedziny: Leśne elfy, Natura, Czas, Długowieczność
Ulubiona Broń: Miecz Wieczności (Miecz Półtoraroczny)

[link widoczny dla zalogowanych]
Netuna bogini Płodności, Miłość i Kwiatów kochanka a obecnie żona Astardela, nazywana też Kwiatową Panią jest też uważana za Patronkę wszelkiego piękna w każdej postaci. Czczona przede wszystkim przez kobiety szczególnie dziewice, które pragną zaznać miłości to ona właśnie też stworzyła najpiękniejsze kwiaty świata, które są jej symbolem, wśród Duchowieństwa tej bogini są tylko kobiety. Zanim została żoną Astardela była też kochanką Lesandera i Mitedera.
Symbol: Złote Serce na tle Czerwonego Kwiata
Charakter: Chaotyczny Dobry
Dziedziny: Miłość, Wiosna, Kwiaty, Piękno
Ulubiona Broń: Wiosenny Łuk (Długi Łuk)

[link widoczny dla zalogowanych]
Hentor bóg Lasów, Puszcz i Drzew najwierniejszy z pozostałych bogów Astardela, uważany także za Patrona Zmarłych i Entów często ich kapłani przewodzą rytuałom pogrzebowym głosząc,,z drzewa się zrodziłeś i z drzewem się zjednasz” gdyż w dużym mierze to on osądza zmarłego i decyduje czy pozwoli powrócić do świata żywych jako Drzewiec lub Ent.
Symbol: Dąb obwiązany winoroślą
Charakter: Neutralny Dobry
Dziedziny: Enty, Drzewce, Leśne Tereny, Sprawiedliwość
Ulubiona Broń: Dąb Życia (drąg)

[link widoczny dla zalogowanych]
Miteder bóg Rolnictwa Zwierzęta i główny Patron Centaurów jest bogiem troskliwym, jeśli chodzi o rozwój i pożywienia na rzecz elfów jest on obrońcom zwierząt, zamiast jeść mięso nakazuje on swoim wyznawcą jeść wyłącznie to, co wyhodują z rolnictwa i rozwijanie do tego stopnia by konieczność polowań na zwierzęta zmniejszyła się do minimum i niekonieczne było powiększanie miast by nie naruszać terytoriów zwierząt.
Symbol: Głowa Elfa z rogami Jelenia obwiązanymi Zbożem
Charakter: Praworządny Dobry
Dziedzina: Rolnictwo, Zwierzęta, Centaury, Plony
Ulubiona Broń: Ochronny Drzewiec (długa włócznia)

[link widoczny dla zalogowanych]
Felenia bogini Roślinność, Myślistwa i Harmonii, córka Mitedera i Neptuny, nazywana Myśliwską Dziewicą. Trochę buntownicza nad swoim Ojcem gdyż nie do końca się zgadza z poglądami ojca że należy zmniejszyć myślistwo do minimum, ponieważ i myślistwo i zbieractwo roślin stanowi harmonię niezbędną do funkcjonowania całości sił przyrody i świata zwierząt.
Symbol: Naprężony Łuk z czerwoną Różą zamiast Strzały
Charakter: Chaotyczny Dobry
Dziedziny: Myślistwo, Roślinność, Równowaga, Polowania
Ulubiona Broń: Łuk Równowagi (Łuk Refleksyjny)

[link widoczny dla zalogowanych]
Labelas bóg Pogody, Magii i wszelkich Żywiołów syn Hentora i Netuny nazywany Panem Żywiołów, bóg dość gwałtowny i bardzo zmienny tak jak pogoda i trudno ustalić jego charakter, jak mówią legendy, gdy wyszedł na świat dotknęły go 4 żywioły, którymi zaczął władać podobnie jak pogodą która ma powiązania z żywiołami. Chodź to najmłodsze bóstwo jego kult cieszy się sporym uznaniem. Podkochuje się on w swojej siostrze Felenie.
Symbol: Błękitny Ogień rozpalony na ziemi w tle białej chmury
Charakter: Chaotyczny Dobry
Dziedziny: Magia, Żywioły, Pogoda, Niebiosa
Ulubiona Broń: Ostrze Żywiołów (Wielki Miecz)

Amras

Święta Vesenai

Święto Kwiatowego Balu: Raz do roku Leśne Elfy wyprawiają niezwykle bogaty wręcz w królewski stylu bal, nazywany Kwiatowym Balem. Nazywany jest tak, dlatego że obywa się on zwykle w środku wiosny, kiedy to najwięcej kwiatów wyrasta w ciągu roku i to te najpiękniejsze spotykane poza Vesenai bardzo rzadko. Bal rozpoczyna się zaraz po chowaniu się słońca za horyzont. Zaproszone na niego są wszystkie Leśne Elfy, często też zapraszane są inne Elfy bądź przedstawiciele innych państw by wspólnie obchodzili bal i poznali nieco Kultury państwa Vesenai. Bal nazywa się tak gdyż w nocy spadają rózno kolorowe kwiaty, można by to nazwać wręcz deszczem płatków kwiatowych. W dodatku jest nawet zasada, że każdy zaproszony gość musi mieć na sobie przynajmniej kilka różnych kwiatów, inaczej niema wstępu na bal. Poza tym strój musi być wyjątkowo elegancki wręcz arystokracie stroje z wieloma ozdobami w postaci biżuterii i nie tylko. Na bal są też zapraszani Centaury i Satyry, choć niewielu z nich korzysta z tego zaproszenia. Bal rozpoczyna się od wzniesienia toastu najlepszym elfim winem za Astradela w ramach podziękowania, że pobłogosławi i obdarował swoje dzieci takim pięknem i wspaniałym domem, jaką jest ich puszcza. Potem wszyscy już tańczą, rozmawiają lub spacerują po parkach dalej pijąc elfie wino lub inny Alkohol. Gdy dorośli świętują dzieci są pod opieką Drzewców i Entów którzy się z nimi bawią na różne sposoby lub opowiadają różne historie, mówi się nawet, że historie, baśnie i legendy, które są tak stare jak same Elfy, nigdy się nie powtarzają i każda jest wyjątkowa i uczy czegoś młodych elfów. Warto zaznaczyć, że bal ten trwa nie jedną noc, lecz cztery, a w dzień odpoczywa się do następnego balu i tak przez cztery noce.

Święto Pierwszego Dnia Wiosny: Święto to trwa cały dzień. Jest to jeden z niewielu dni, kiedy to żaden Elf nie pracuje nawet sam Król i wszyscy zajmują się sobą bawiąc się w różne zabawy i rozrywki w miastach można słyszeć popularne śpiewy niektórzy wręcz publicznie tańczą i wszyscy się przy tym świetnie bawią, czasem nawet karczmarze rozdają za darmo elfie wino i miód pitny, które zalegały im magazyny, Teatry organizują też występy za darmo, magowie prezentują różne wspaniałe magiczne sztuczki. Jest to święto, w którym żaden Elf niema prawa być w złym czy smutnym nastroju. Jednak święto to się nie odbywa w ogóle w przypadku, gdy umarł ktoś bardzo ważny dla państwa, np. Arcydruid lub sławny Arystokrata z Rodów. W tym szczególnym dniu oprócz dnia pełnego zabawy odbywa się też rytualny wiosenny taniec. Wszystkie dorosłe elfy gromadzą się w wyznaczone miejsce, w środku dnia i tylko w przypadku, kiedy nie pada deszcz. Rytualna Wiosenny Taniec, polega na tym, aby wszyscy dorośli ustawiając się w wzdłuż rzeki całkowicie nago, następnie w rytmie niezwykłej muzyki wszyscy zaczynają tańczyć, kobiety maja na sobie koronki wykonane z kwiatów, a mężczyźni mają winorośl oplątane wokół bioder. Leśne Elfy, które potrafią śpiewać, śpiewają podczas tańca, ale większość tańczy lub, jeżeli taniec im nie przeszkadza i są na tyle blisko by się słyszeć rozmawiają. Nie jest określony czas ile trwa taniec, więc każdy Leśny Elf może odejść, kiedy tylko zechce, choć co jest dziwne, mimo swojej nieśmiałości wobec siebie nawzajem i innych leśne elfy potrafią tańczyć nago nawet przez kilka godzin nie przerywając sobie. Jest to też uciążliwe, ale po określonym czasie tańczeniu nago elfy przyzwyczają się do siebie i zapominają o swojej nieśmiałości, mimo to dalej jest to dla nich uciążliwe.

Święto Pierwszego Dnia Lata
Również raz do roku odbywa się dość nietypowe święto, mające przekwitać lato. Polega ono na tym, że po ulicach Stolicy odbywa się karnawał gdzie występujące w nim Elfy ubierają się w niezwykłe i barwne stroje oraz stosują szereg niesamowitych dekoracji, również takich, które można znaleźć w innych krajach. Elfy maszerując tańczą i śpiewają a niektórzy urządzają ruchome, małe Teatry, które wśród leśnych elfów są oczywiście najbardziej popularne. Na to święto śmiało zaprasza się większość ludności krain świata by mogli podziewać te piękne i unikalne widoki. Również w święcie tym wszyscy otrzymują darmowy miód pitny, który jest właśnie napojem symbolizującym lato i drugim, co do najbardziej powszechnych i popularnych alkoholi w Vesenai. Święto to trwa od wschodu do zachodu słońca i zawsze kończy się przy Pałacu Wiecznego Ogrodu. Jednak mimo to, święto jest uważane za tak spektakularne, że w nocy są urządzane pokazy kolorowych zaklęć, które rozświetlają niebo jak wirujące ognie lub wirujące gwiazdy. A niektóre potrafią na niebie przebrać różne kształty np. kształty zwierząt czy postaci, oczywiście obowiązującym kształtem i pierwszym, jaki się pojawia na niebie jest Białe Drzewo a ostatnim jest postać Króla Amras’a. Ta część święta kończy się aż do samego wyczerpania zaklęć przez czarodziejów, którzy urządzają pokaz zaklęć.

Amras

Hierarchia Społeczna:

Wieczny Król: Stoi najwyżej w całej Hierarchii społecznej, nikt nie jest ważniejszy w od niego, pełni o wiele funkcji jest Najwyższym Generałem w Armii, Najwyższym Sędzią rozstrzygający spory na skale krajową, Głównym reprezentantem Państwa, a jednocześnie również Najwyższym organem państwowym, nie zawisłym i nikomu niepodlegającym, król ustala prawo a w razie konieczności może je nawet zmienić. Taka forma rządu jest oczywiście trochę ryzykowna, ale ponieważ Król Amras jest dobrym i prawnym władcą jego lud zawsze był z niego zadowolony i nigdy nie odważył by się wszcząć buntu tym bardziej, że jest on Głównym Łącznikiem z Astradelem i głową religii Leśnych Elfów, ma po prostu władze absolutną.

Rody(Arystokracja): W Królestwie Vesenai istnieją cztery różne rody Arystokratyczne, które zajmują różne stanowiska w państwie i w społeczeństwie, mimo że są oni grupą społeczna samą w sobie, każdy z nich ma cos w sobie charakterystycznego. I każdy z tych rodów wystawia Archontów jako Dyplomatów państwa i wydała na świat wielu wybitnych elfów, więcej niż reszta społeczności, choć to się ostatnio zmienia. Rody te powstały z dzieci Króla Amras'a, którzy po śmierci zostawili po sobie potomków którzy żyją do dziś, kiedyś istniały inne rody jednak te zostały pochłonięte przez wojne albo po prostu przez brak potomków wymarły, stąd dziś są tylko cztery. Każdy z tych rodów modli się do każdego boga jednak poszczególny ród modli się bardziej do danego boga niż zwykle i ogłaszają go swym głównym bogiem.
Astenar – Leśne elfy zmieszane z Księżycowymi elfami, pragną za wszelką cenę nawiązać sojusz i połączenie z nimi by stworzyć potężne elfie Imperium jednak, aby to zrobić muszą prowadzić wojny, przynajmniej z stworzeniami zamieszkującymi niezajęte terytoria gdyż są najbardziej pokojowym rodem i nie znoszą niepotrzebnych wojen. Był on od początku rodem panujący i jedynym jego członkiem jest na razie sam wieczny Król gdyż jego potomkowie niedawno wymarli, choć co jakiś czas Wieczny Król z racji swego nieskończonego żywota kilka krotnie odnawiał swój ród, i mimo że jego dzieci żyły dwa razy dłużej niż przeciętny elf to i tak byli śmiertelni. A zdecydowana większość jego dzieci stały się Drzewcami lub Entami. Te Leśne Elfy, które będą się wywodzić z tego Rodu są w historii znane przede wszystkim jako doskonali Czarodzieje a kobiet zdobywały tytuł Driad i Nimf. Ich głównym bogiem jest oczywiście sam Astradel.
Feltian– Są to Leśne elfy, które dawno temu zmieniły się w Centaury niezwykle bojowo nastawieni nienawidzą orków, nieumarłych i demonów uważając ich (i słusznie) za istoty splugawione niszczące lasy i naturę, nadające się tylko do podbojów, a do reszty ras nie-elfich są zwykle neutralni. Doceniają też braterską więź z Księżycowymi Elfami choć mimo wszystko bardziej stawiają na Naturę niż pozostałe Rody. Członkowie Tego Rodu zwykle zostawali Druidami a prawie wszyscy z nich awansowali na Arcydruidów i nawet dziś jest ich wiele na tych stanowiskach, większość z nich po śmierci zostawał Drzewcem lub Entem. Ich głownym bogiem jest Miteder.
Henef– Ród tych Leśnych elfów, które mieszają od czasu do czasu swoja krew z ludźmi przez to wiele z nich to Półelfy mające ludzkie cechy i za wszelką cenę starają się ułożyć z nimi dobre stosunki i przejąć część ich technik, są za tym, aby lekko porzucić naturę na rzecz bardziej zawansowanej technologii od ludzi, pragnęli by nawet zrobić rewolucje i upodobnić Władze państwa na władze panujące w Ludzkich Krainach, przez są trochę Nielubiami przez lud, ale też nie tępieni. Wiele z nich to doskonałych Dowódców wykorzystujące taktyki zaczerpnięte z ludzi i pomieszane czasem z elfimi. Ich bogiem jest Lesander, gdyż boją się że w związku z tym iż wiele z nich to pół elfy, po śmierci mogą nie zostać Drzewcami lub Entami choć niewielka część z nich w historii nimi była.
Kenul– Te Leśne Elfy czystej krwi które uważają że władzą i innymi ważnymi stanowiskami w społeczeństwie powinni zajmować tylko Leśne Elfy czystej Krwi są wielkimi rasistami i nie przepadają za pozostałymi rodami z tego względu ze w ich mniemaniu są ,,mieszańcami”. Jeszcze gorzej jest z rasami, które nie są Leśnymi Elfami, uważają, że każdą z nich powinna wyginać i nie zasługuje na istnienie, szczególnie nienawidzą Drowów, które uważają za chodzące przekleństwo, które dla dobra świata powinno ulec zagładzie. Ród ten jest przez swoje podejście najmniej lubiany, jednak docenia się, że w historii namówili oni Centaury i Satyry by przyłączyły się do Leśnych elfów. Wiele z nich to doskonali Wojownicy, a w historii bardzo niewielu z nich stało się Drzewcami i jeszcze mniej Entami. Ich główną boginią jest Neptuna do której się modlą by nie dopuściła więcej do urodzenia ,,Mieszańców”.

Druidzi: Zaraz po rodach, choć to się czasem wydaje sprzeczne trzecia wyróżniająca się grupa, są oni nie tylko kapłanami w Królestwie, ale również są Sędziami w miastach i zarządcami miast. I to właśnie Kręgi Druidcze lub Arcydruidcze pełnią władze nad miastami. Są bardzo cenieni przez lud zawsze pomagają mieszkańcom Królestwa, nie tylko Elfom ale i innym Leśnym stworzeniom. Opiekują się oni zarówno Świętymi miejscami jak i zwykłymi lasami, są ich strażnikami i pilnują by drzewa mogły być wycinane tylko w wyznaczonych strefach puszczy, w dodatku na miejsce wyciętego drzewa sadzą nowe lub, co potężniejsi sprawiają, że drzewo natychmiast odrasta, prawie w ogóle nie bywają dowódcami amii, jednak, gdy w danym mieście niema żadnego Generała, są gotów podjąć to stanowisko i bronić miast za wszelką cenę. Najwyżej z Druidów stoją oczywiście Arcydruidzi który mają większą moc od zwykłych druidów jednak nigdy nie biorą udziału w wojnie chyba że jako dowódcy. Każdy Arcydruid dostaje pod władanie jedno miasto i prowincje, na której ono leży pod władanie oraz zarządza tutejszymi Druidami. Jeżeli na danym terenie jest więcej niż jeden Arcydruid miastem i prowincją zarządza już Krąg Arcydruidów.

Generałowie: Są równie ważni, co Druidzi i zajmują tak samo ważne miejsce w społeczeństwie, co oni. Jednak nie tak samo wysoko cenieni przez lud, co Druidzi. To oni zawsze dowodzą armią i mało, który z generałów nie pochodzi z żadnego z rodów a tacy, którzy z nich nie pochodzą a dobrze dowodzą armia są często Adoptowani do któregoś z rodów. Ci Generałowie, którzy w swojej karierze osiągnęli znaczące zasługi dla państwa często otrzymują pod władanie jakieś miasto, choć niewielu doczekuje się takiego wynagrodzenia.

Ludność (Reszta Społeczeństwa): Reszta ludności maja różne klasy społeczne i wszyscy są równi wobec prawa, mają wolną wolę i ludność też może wybierać n Agorach kandydatów do władzy nad miastami w przypadku, gdy sam władca nie znalazł nikogo, kto by się wyróżniał i mógłby zajmować to stanowisko, ale tylko w przypadku, gdy król to ogłosi zazwyczaj zarządcami miast w społeczeństwie zostanie ten lub ci, którzy otrzymają najwięcej głosów. Choć jeśli kandydaci królowi nie odpowiadają nie są brani pod uwagę. Czasem, choć to rzadkość ktoś z Ludności za jakieś wybitne osiągnięcia może zostać adoptowany do któregoś z rodów, jak np. Ogrodnik, który stworzył w mieście wspaniały ogród, park, bądź inne Architektoniczne dzieło.

Ludy Nie-elfie: Królestwo Vesenai, choć stworzone założone przez Leśne elfy które są na jego terenach wyraźnie rasą dominującą występują także inne rasy które jak reszta ludności ma takie same prawa choć większość z nich jest bardziej lub mniej zależna od całości królestwa. Są to np. Centaury, które prawie 3000 lat temu przyłączyły się do królestwa i teraz są jego obywatelami, istoty ty nie mieszkają może w miastach ani ich pobliżu gdyż wolą mieszkać w puszczy wśród Natury, choć w miastach można oczywiście spotkać przedstawicieli tej równie dumnej, co elfy rasy. Innymi istotami są Satyry, którzy już 1000 lat są obywatelami królestwa i również maja równe prawa, można ich spotkać często na przedmieściach lub w trudniejszy do przebycia obszarach puszczy.

Amras

Społeczeństwo:

[link widoczny dla zalogowanych]
Wygląd: Leśne Elfy nazywane również Wiosenny Elfami lub Tropikalnymi Elfami ze względu na ich przywiązanie i wieczną miłość do natury. U większości tych Elfów dominuje zielony kolor oczu, choć zdarzają się też osoby z niebieskimi, brązowymi bądź, (co jest rzadko spotykane) złotymi oczami, które mocno błyszczą w świetle słońca.
Ich włosy są najczęściej blond, zdarzają się jednak jeszcze brązowe lub o przyciemnionym kolorze blond, a w ich włosach można często znaleźć jako ozdobę liście, najczęściej z różnych drzew i wszystkie zielone. Ich średni wzrost zarówno u kobiet jak i mężczyzn wynosi 180 centymetrów i pod tym względem są najwyższymi elfami ze wszystkich, waga wacha u przedstawicieli różnych płci Mężczyzni ważą od 45 do 50 kilogramów a kobiety od 35 do 40 kilogramów, dzięki swej lekkości są niebywale szybcy jak większość elfów, a gdy poruszają się wolno to robią to z niezwykłą typowo elfiom niezwykłą płynnością i gracją. Ich sylwetka jest w każdym calu doskonała, mężczyźni są zawsze umięśnieni a kobiety doskonale chude i przez to np. w oczach ludzi niezwykle sexowne. Niema spośród tej rasy elfów grubych, ich przemiana materii jest niezwykła i dynamiczna dzięki czemu, nieważne ile zjedzą zawsze pozostaną chudzi. Ich skóra jest niezwykłe gładka i delikatna prawie jak pióra a kolor mają najczęściej jasna bądź lekką opaloną skórę, niektórzy mają nietypowy złotawy kolor a ci, którzy żyją poza miastami maja bardzo słaby odcień zieleni. Warto też zwrócić uwagę na ich uszy gdyż w przeciwieństwie niż u swych kuzynów maja bardzo krótkie spiczasty uszy mające długosc nie większą niż 8-10 centymetrów. Czyli podsumowując jak każde elfy są piękne i doskonałe.

[link widoczny dla zalogowanych]
Stroje: Leśne Elfy noszą na sobie często proste i eleganckie stroje wykonane z jedwabiu, wełny, bawełny bądź występujący tylko w ich puszczy: skóroziele dający materiał podobny do skóry i futer zwierząt, samych skór nigdy nie noszą gdyż uważane jest to za brak szacunku do życia i natury, noszenie skóry jest nawet karane. Noszą najczęściej takie stroje, które nie krępują ruchów i są wygodne, zawsze schludne i czyste, niektóre są nawet umagicznione żeby się nie brudziły i zawsze pachniały świeżością. Kolory strojów są najczęściej białe lub złote, niektórzy preferują (zwłaszcza Druidzi i elfy poza miastami) zielone stroje ze złotymi nićmi. Często można na nich znaleźć symbole drzew(białych) na plecach lub symbol różnych liści przy ramienicach bądź sercu. Ich stroje dla nie-elfich ras wydaja się bardzo prowokacyjne a nawet krzykliwe. Szczególnie modne też są płaszcze i peleryny wykonane z jedwabnego materiału najczęściej białego lub zielonego z kapturem z blaszaną spinką w kształcie liścia lub drzewa, farakterstyczne wśród leśnych elfów jest też to że zamiast noszenai butów preferują sandały które są znacznie wygodniejsze dla nich i ułatwiają poruszanie się na róznych formach terenu.

[link widoczny dla zalogowanych] [link widoczny dla zalogowanych]
Uzbrojenie: Armia Leśnych Elfów jest wyposażona przede wszystkim w kolczugi, którą uważają za podstawowe wszelkiego uzbrojenia, choć bardziej profesjonalna część armii nosi najczęściej zbroje pół-płytowe każde uzbrojenie niezależnie od tego jakie by było błyszczy w świetle słońca a prawie wszystkie są przyozdobione Liścami lub winoroślą, na zbroja i tarczach zawsze wymalowany jest symbol białego drzewa jako symbol państwa zabronione jest noszenie innego symbolu. Puklerze, Mniejsze i Średniej wielkości Tarcze często mają kształt liści, w armii dość wielu nosi hełmy chroniący policzki, nos jak i całą twarz przed uderzeniami, charakterystyczne jest w nich to że dość często zamiast piór zwykli żołnierze mają krzako-podobne rośliny. Broń była dokładnie taka sama jak na początku dziejów tyle, że udoskonalona przez inne materiały i bardziej precyzyjne kształty miecze elfów są znane jako niebezpieczna broń, są wyjątkowe lekkie, wytrzymałe i elastyczne nawet bardzo mocne uderzenie nie jest w stanie skrzywić elfiego miecza inną bronią jest włócznia, nie służą wprawdzie do rzucania jak włócznie u niektórych innych ras, ale za to są równie solidne, ich ostrza mają, co najmniej półmetra metra długości i robi się je tak samo jak miecze, drzewce maja różne długości najkrótsza włócznia ma najmniej trzy metry, najdłuższa ma do dwudziestu metrów długości oczywiście wszystkie wykonane z Solidnego drewna występującego tylko w Puszczy Vesenai, warto dodać Leśne elfy nie używają toporów jest to na tyle charakterystyczne dla ich armii gdyż uznają, że topory i wszelkie siekiery służą do wycinania drzew a używanie ich i produkowanie dla armii równałoby się z brakiem szacunku do natury. Po mimo że elfie miecze i włócznie to wspaniała broń nie to jest najbardziej zabójczą bronią elfów a łuki, elfy nie uznają żadnej innej broni dystansowej poza łukami gdyż uważają że używanie kusz czy broni palnej jest nie-honorowe, łuki elfów są łatwe w produkcji a gdy są ukończone są wyjątkowo solidne w końcu najlepsze na świecie połączone z precyzyjną i doskonałą celnością stanowi zabójczą broń, w dodatku i to nie jest komplet doskonałości nawet pojedyncze groty do strzał są staranie wykonane tak że łatwo potrafią przebić nawet stalowy pancerz a jeżeli już się gdzieś wbije to Wyciągniecie strzały jest prawie niemożliwe, i tylko delikatne dłonie elfa są w stanie wyciągnąć strzałę nie łamiąc jej w przeciwieństwie do innych ras, takie uzbrojenie czyni Leśnych Elfów ekstremalnymi przeciwnikami nawet dla potężnych i licznych armii.

Osobowość: Leśne Elfy to bardzo dumne i mądre istoty. Niezwykle szlachetne i jednocześnie bardzo otwarte jak na elfie standardy. Nie lubią oni przemocy, jednak, gdy jest to konieczne są w stanie prowadzić wojny na całe wieki. Są również bardzo humorystyczni i rozrywkowi, chociaż że przeznaczają dość niewiele w swoim długim życiu czas na rozrywki, przynajmniej w czasach walk i wojen. Są świadomi swojej wysokiej wartości, ale rzadko, kiedy otwarcie wychwalają własną rasę, jeśli w ogóle. Są też, co nie jest dla nikogo dziwne, wyjątkowo cierpliwe a ich cierpliwość niektórym się wydaje niemieć końca. Żyją oni spokojnie wspólnie z naturą i nie prowadzą głośnego czy awanturniczego życia, są tacy tylko i praktycznie wyłącznie w różne święta i obrzędy.

[link widoczny dla zalogowanych]
Żywność: Podstawą wszelkiej żywności leśnych elfów są owoce i rośliny jadalne pochodzące z ich puszczy i w taką żywność są właśnie najbogatsi, warzywa i zbożowe produkty występują w Vesenai rzadko z racji, że większość obecnych terenów pokrywa puszcza, dlatego zazwyczaj warzywa i zborze. Ciekawe jest to, że w ich puszczy występuje sporo kakaowców, z których to jego kwiatów wytwarza się towar luksusowy stanowiące słodką część żywności: czekoladę. Jeśli chodzi o produkty mięsne to elfy rzadko je jadają a niektórzy wcale, gdyż masowe zabijanie zwierząt na potrzeby głodu uważają za kompletną dzikość i brutalność i za naruszanie w ten sposób ekosystemu w naturze. Jeśli już jedzą mięso to najczęściej jest to baranina lub dziczyzna, czasem jedzą też drób czy mięsa konne, wieprzowiny i wołowiny nie jadają już w ogóle bo jak uważają ,,nie są to zwierzęta zrodzone z natury tylko przez inne rasy” i przez to niegodne tego by je jeść.

Rozrywki: Leśne Elfy mają wiele różnorodnych rozrywek najbardziej charakterystyczna dla nich jest Sztuka Teatralna. Leśne Elfy są w aktorstwie mistrzami, jedynie, z czym trudno im się wcielić to złe postacie gdyż nie lubią pokazywać zła i z natury nie są ani trochę źli a jedynie pojedyncze elfy mieszkające w puszczy z dala od społeczeństwa. Elfy maja szczególne poczucie humory, dlatego na specjalnych Stadionach Teatralny wystawia się najczęściej komedię. Choć można tam znaleźć dramaty, romanse i inne, jednak najczęściej przedstawiana sztuką są motywy mitologiczne i historia. Trudno zaspokoić głód Teatralny Leśnych Elfów gdyż cały czas wymagają wymyślenia jakieś owej sztuki, choć dla leśnych elfów, które maja niezwykłą wyobraźnie, nie stanowi to żadnego problemu, zresztą te Teatry, które nie maja większych powodzeń wędrują po kontynie lub zostają na stałe na dworach innych państw, których fascynuje teatralna sztuka elfów, Sztuki teatralne są wystawiane po 4 razy w miesiącu. Innym równie sławną, jeśli nie sławniejszą rozrywka są krajowe pokazy magii, które także odbywają się na Stadionach Teatralnych, przedstawiania magiczne to głownie pokaz niezwykłych zaklęć, ale również pojedynki czarodziejów i mogą w nim brać każdy czarodziej, zwycięzca, jeśli jest młody i uczy się jeszcze magii otrzymuje darmowe szkolenie w szkołach magii lub, jeśli jest zawansowanym użytkownikiem magii księgi i zwoje z różnymi zaklęciami, które niewątpliwie maja wysoką wartość, zwycięzca również otrzymuje zaproszenie na Kolacje i prywatną audiencje u Króla. Oprócz teatru i przedstawień magicznych są Oprery, ale najczęściej sprowadzane z Kiriast Ildi gdyż w śpiewie to Księżycowe Elfy są trochę lepsze. Rozrywka są niektóre obrzędy religijne i inne święta państwowe, w postaci parad i balów, nie występują tu jednak walki Gladiatorów a jeśli już do pod postacią bezkrwawych pojedynków gdyż zabijanie jest zabronione, pojedynki nie są popularne, mimo że niekrwawa, elfy po prostu miłują pokój a nie walki, nawet, jeśli są one tylko dla popisów, jednak są one częstą formą rozrywki w koszarach i obozach wojskowych gdzie trudno raczej o inną rozrywkę. Jest jeszcze jedna bardzo rzadka, ale i widowiskowa forma rozrywki a mianowicie Wielka Olimpiada odbywająca się tylko raz na 100 lat i na której są przeróżne Dyscypliny sportu, oprócz klasycznych takich jak zapasów, biegów, łucznictwa, pojedynków, skoków dal są także nietypowe niespotykane poza krajem, takie jak: wyścigi Centaurów(choć wyścigi odbywają się też regularnie a nie tylko w olimpiadzie), rzut kamieniem przez Drzewce lub Enty, Tory przeszkód głównie dla Elfów i Satyrów i masa innych których trudno opisać, Igrzyska te trwają nawet cały miesiąc.

[link widoczny dla zalogowanych]
Języki: Leśne Elfy w przeciwieństwie do swoich kuzynów maja więcej niż 2 urzędowe języki, oprócz elfiego, który jest pierwszym językiem i podstawowym, jakiego się uczą, wspólnego, który jest drugim ważnym językiem, bo posługują się nim praktycznie wszystkie rasy świata, jednak przez to że uczą się ten język jako drugi zawsze jest w nich wyraźnie elficki akcent którego nie mogą się pozbyć przez dopiero po większych praktykach akcent lekko zanika ale wciąż pozostaje. Leśny to trzeci język obowiązkowy, jaki Leśne Elfy muszą się nauczyć w przeciągu 100 lat, czyli do momentu osiągnięcia dorosłości. Leśny używają jako język natury i każde inteligentniejsze stworzenie w puszczy zna ten język, choć najczęściej same te stworzenia również znają elfi i wspólny, Leśny język uważa się też za język druidów i właśnie w tym języku rozmawiają ze sobą, Leśny służy do tego by uniemożliwić szpiegom rozpoznanie, o czym się mówi ani pisze, gdyż wspólny zna każdy a Elfi język jest bardzo popularny wśród Ludzi i innych cywilizowanych ras. Jednak przez to wielo językowość sprawia to, że naród Leśnych Elfów jest jednym z najbardziej obeznanych i charakterystycznym językowo ras na świecie

[link widoczny dla zalogowanych] [link widoczny dla zalogowanych]
Ozdoby: Każdy z Leśnych Elfów nosi na sobie ozdoby, najczęściej są to naturalne ozdoby w postaci liści na włosach lub ubraniu, bądź winorośl przy ubraniach. Jednak niektóre preferują prawdziwe ozdoby z metali szlachetnych, najczęściej nosi się branzolety, pierścienie, breloczki i inne naszyjniki oraz kolczyki na uszy, które są szczególnie modne, jednak elfy mają coś, co ich wyróżnia w noszeniu ozdób, oprócz liści i roślin. Na głowie często noszą koronki, które powodują, że włosy nie zasłaniają twarzy wykonana z cienkiego metalu zwykle złota lub srebrne, co bogatsi z nich mają na środku tej koronki zielony szmaragdy, który można czasem również znaleźć przy kolczykach. Leśne Elfy praktycznie nie noszą innych szlachetnych kamieni oprócz zielonych szmaragdów, niektóre tylko elfy, zwłaszcza te mieszkające przy wybrzeżach morza, noszą bursztyn, który ku zdziwieniu pozostałych braci jest zielony, mimo to wszyscy wiedzą, że Szmaragdy mają większą wartość. Nawet Korona króla, która jest wykonana z czystego złota ma na środku czoła Wielki Zielony Szmaragdy oraz trzy mniejsze na lewej i prawej stronie, oraz na górze. Często, gdy Leśny Elf podarowuje Koronkę ze szmaragdem oznacza to wielką przyjaźń lub w przypadku podarunku mężczyzny dla kobiety wielką miłość. Sam król w dawnych czasach przed pojawieniem się ludzi niemal zawsze wysyłał taką koronkę do nowo wybranego księcia i jeżeli Król kiedykolwiek wysłałby taką koronkę do kogokolwiek, mało tego, że był by to dar o wysokiej wartości i wysokim geście przyjaźni, lecz także zaszczyt i gwarancja długiego sojuszu, jeśli nie stałego.

Waluta: Jak każdy kraj na Kontynencie Leśne elfy maja taką samą walutę Lentary, jednakże monety jak produkują i używają wyglądają bardzo nietypowo, używają tych samych podstawowych materiałów, jakim są miedź, srebro i złoto ich kształt jednak nie jest okrągły jak na typową monetę przystało, gdyż ma ona kształt małego lekko zaokrąglonego liścia aktinidii, na przedniej stronie jest oczywiście kształt białego drzewa jako znaku państwa, a z tyłu jest portret Króla Amras’a. Monety oprócz swojego kształtu i wizerunków na nich, maja w państwie nazwy własne z języka leśnego Kene – Sztuka Miedzi, Este – Sztuka Srebra i Aden – Sztuka Złota, wprawdzie ten nazwy maja też inne znaczenie, ale te znają tylko Leśne Elfy.

Potomstwo:: U elfich kobiet ciąża trwa przez cały rok, przez pół-roku ciąży nie widać po elfie kobiecie ani śladu, dopiero po tym czasie zaczyna pojawiać się brzuch. Leśna Elfka w ciąży odżywia się przede wszystkim owocami, a mięsa niema prawa jeść, w przeciwnym wypadku dziecko może urodzić się martwe. Narodziny dziecka to radość nie tylko dla rodziców, lecz także dla wszystkich elfów gdyż dobrze o tym wiedzą, że cudownie jest mieć dziecko i każde małżeństwo wydało na świat przynajmniej jednego elfa. Wszystkie elfy zarówno Leśne, Księżycowe i Mroczne mogą mieć nie więcej niż czworo dzieci gdyż każdy następny poród może się już skończyć śmiercią dla elfie kobiety, dlatego nikt nie przekracza tego limitu. Kiedy już dochodzi do narodzin, Przyszył ojciec dzierżył połowę bólu aby jej ułatwić poród. Wykonuje się to za pomocom specjalnego zaklęcia, który to umożliwia.

Wychowanie: Małe leśne elfiątka są wychowywane już od samego początku przez swoich rodziców z czasem jednak, kiedy już umie chodzić i mówić wychowuje je całe dorosłe elfie społeczeństwo, gdyż dobre wychowanie i wysokie wyedukowanie jest jedną z najważniejszych rzeczy wśród Leśnych Elfów. Od małego jest uczony dobrego zachowania, strzelania z łuku innych umiejętności, którymi musi dysponować. Od nieco starszych elfickich dzieci wymaga się pomocy przy wychowaniu młodszych od siebie oraz pomaganiu przy niektórych pracach, w wieku dwudziestu lat elfie dzieci są posyłane do szkół gdzie tam uczą się podstaw magii poezji i wiedzy ogólnej oraz rozwijają już posiadane umiejętności, jakie go nauczyli rodzice. Od początku też swego nauczania dziecko leśnych elfów uczy się czcić i traktować bogów i innych z szacunkiem, uczony jest także ważnej cech, jaką jest tolerancja wobec innych ras. Młody elf uczy się w szkole i od innych elfów aż do zdobycia wyższego wykształcenia i osiągnięcia dojrzałości, czyli do wieku sto lat. Po tym jest już w stanie radzić sobie sam i może nawet założyć już własną rodzinne.

Magia: Kraina Leśnych elfów to chyba najbardziej magiczny kraj ze wszystkich cywilizowanych ras. Magia jest wykorzystywana prawie we wszystkich dziedzinach, jakie tylko można od budownictwa, po kowalstwo aż do zielarstwa. I w przeciwieństwie do innych krajów magia nie jest tu tępiona ani w żaden sposób uważana za coś bardzo skomplikowanego, magia jest po prostu traktowana jako jedna z wielu dziedzin nauki, którą można wykorzystać do wszelkich innych dziedzin. Dominuje tu wyraźnie magia wtajemniczeń a obejmuje ona całą magie natury, nikt nie władna żywiołami lepiej niż czarodzieje leśnych elfów, oprócz tej dziedziny magii, leśne elfy czasami korzystają z magii światłości, życia i umysłu pozostałe dziedziny magii mroku, chaosu i nekromancji uważają za czarną magie, której nikt z nich nie ośmieli się użyć. Co do magii objawień to występuje ona wyłącznie wśród Druidów i Arcydruidów którzy jednocześnie pełnią funkcję kapłańską wśród Leśnych Elfów. Co ciekawe mimo że ich magia jest mało powszechna to są bardziej cenieni niż czarodzieje z racji tego że są mędrcami ludu, strażnikami przyrody i wasalami bogów i dlatego też wielu z nich zajmuje ważne stanowiska w państwie. Magia ma tu na tyle silne oddziaływanie, że czarodzieje sami stają się istotami magicznymi np. czarodziejki są tu Driadami a co potężniejsze są Nimfami, dzięki temu, że magia jest tu silna, w Vesenai powstało najwięcej artefaktów na świecie od początku istnienia. Sam król Amras też posługuje się magią, wszystkimi dziedzinami, jakie mogą posługiwać się Leśne Elfy i jest przez to jednym z najpotężniejszych czarodziejów świata. Prawo dotyczące magii sprawia, że magia nie jest wykorzystywane do złych celów. Np. poza miastami niewolno używać magii ognia gdyż mogła by spowodować podpalenie lasu i jest dopuszczalna tylko w akcie obronnym, a w miastach niemożna używać magii iluzjonistycznej przy stoiskach handlowych gdyż takiego czarodzieja można potraktować jako pomocnika złodziei, ponieważ jego czary mogły odwrócić uwagę publiczności od swoich stoisk i dać złodziejowi chwile czasu żeby coś ukradł.

Grzeczność: Ponieważ że leśne elfy żyją długo uważają, że grzeczność za jedną z największych zalet i niemożna sobie pozwolić na obrażanie kogoś kto może żywić urazę przez dziesiątki lub nawet setki lat, uprzejmość zatem jest ważna wśród społeczności leśnych elfów. Gdy jeden elf spotyka drugiego, zatrzymują się i unoszą dwa wyprostowane palce, wskazujący i środkowy do wysokości swoich ust, w przypadku, jeśli będą zakrzywione twoje przywitanie można uznać za nie szczere a wręcz za obrazę. Potem mówi się: Ashnu mela, na co w przypadku gdy ma się doczynienia z elfem równemu sobie należy odpowiedzieć Kanu elide lub jeśli się zamierza zachować wyjątkowo oficjalnie to należy odpowiedzieć Henu telin. Pierwszy wita się zależnie od okoliczności, jeśli chce się przywitać kogoś o wyższej pozycji lub uczcić podwładnego, to należy mówić pierwszy, Jeżeli tia się kogoś o niższej pozycji mówi się jako drugi. W przypadku, gdy nie wie się czy ma się doczynienia z równym, niższym lub wyższym należy dawać szanse przewitanai drugiej osoby, jeśli jednak milczy należy przywitać się jako pierwszy.
Gdy ma się powitać Wiecznego króla, zawsze to on pierwszy musi przemówić nikt niema prawa przywitać przed królem jako pierwszy, gdy król wreszcie się przewita należy zwrócić się do niego Astel Vesen i przełożyć prawą rękę do serca lekko się kłaniając. Równie ważne, co przywitanie jest ważne pozdrowienie do różnych osób:
Elfy Rodowe – Sane Ulen
Druidom – Term Venu
Czarodziejom – Term Kast
Mężczyzn - Enu wai
Kobiet – Nae fem
(Osób poniżej 100 lat):
Chłopców – Enu lun
Dziewczynki - Nae les

Amras

Cuda Vesenai:

Pałac Wiecznego Ogrodu

Pałac Wiecznego Ogrodu (Areder Vesenaliton): To największa i najwspanialsza budowla świata z czasów Starożytnych z okresu największej potęgi państwa Leśnych Elfów. Zbudowano go na samotny wapiennym wzgórzu otoczonego puszczą Vesenai i leżący jednocześnie na samym jej środku. Wybudowano go sam Wieczny Król, z pomocom rąk nie tylko swoich elfich podanych, ale również centaurów, satyrów, drzewców i entów. Wybudowano go na cześć Władcy i wszystkich Elfich bogów miała być jednocześnie dowodem wspaniałości osiągnięć elfów w dziedzinie architektury i budownictwa. Do jego wybudowania zużyto ponad 2 miliony bloków najlepszego białego marmuru, co uniemożliwia wywołanie, jakiegokolwiek pożaru. Pojedynczy blok waży około 2,5 tony każdy z nich został magicznie złączony przez to nigdzie niema najmniejszej szczeliny a Pałac wydaje się być jedną całością a niezłożoną z pojedynczych bloków, budowle połączone z żyjącą niezwykłą i najpiękniejszą roślinnością występującą na świecie, w tym takie gatunki roślin, które już dawno wyginęły są podtrzymywane przy życiu za pomocom magii, co jest również świadectwem sztuki leśnictwa ogrodnictwa i magii Leśnych elfów, całość budowano go 50 lat. Pałac jest nie tylko budynkiem Kultury i rezydencją Wiecznego Króla, ale również jest to Potężna Forteca przewyższająca potęgę najlepszych Krasnoludzkich Twierdz. I jest jedną z najbardziej potężnych Twierdz w dziejach (przewyższa ją jedynie Starożytne Zamki Archaludzi ale które obecnie są już tylko ruiną albo zostały kompletnie rozebrane lub zniszczone.), Ma grube mury nawet na 7,5 metra i wysokie wieże nawet na 90 metrów dzięki temu jest niemożliwa do zdobycia. Pałac ma własny system kanalizacyjny i pompy napędzanie magicznie, głównie do nawadniania roślin. W wewnątrz siebie ma wiele płaskorzeźb przedstawiające różne sceny głównie z dziejów starożytności królestwa, posągi wykonane z mithrilu przedstawiają bogów i herosów elfów, które świetnie odzwierciedlają każdy centymetr wyglądu jakby nałożyć im skórę postacie posągów były by jak prawdziwe osoby, są tu również słynne architektonicznych fontann ściennych i posągowych, które można spotkać w każdej części Pałacu. Jest najbardziej ppożądana siedziba przez wszystkich władców na świecie.

Drzewo Wieczności

Drzewo Wieczności: Jest drugim ważnym miejscem, jaki jest ważny dla Leśnych Elfów na świecie. Parę kilometrów na Północny Wschód od stolicy leży Ogromne jak góry Białe Drzewo. Jest ono symbolem życia i dawnej Potęgi wszystkich Elfów. Zgodnie z Mitologią było to pierwsze drzewo, jakie wyrosło przez Astradel’a gdy pogłaskał ziemie, od zawsze odkąd się pojawiło było białe i to właśnie dzikie, temu drzewu Leśne Elfy mają swoje Święte Gaje i Biały Las. I z tego powodu też uważa się, że Białe Drzewo to symbol zarówno Astradel’a ojca leśnych elfów jak i państwa. Gdyż jest to jednocześnie najbardziej charakterystyczne miejsce dla całej Puszczy Vesenai. Gałęzie tego drzewa sięgają dokładnie 560 metrów wysokości, zajmuje ponad 60 kilometrów kwadratowych i wygląda tak samo jak jej mniejsze odpowiedniki w Białym lesie, drzewo liściaste również o białych liściach, Bardzo grube jak dęby a wgniecenia w korze zdają się układać elfie runy. Nazwa drzewa wzięła się do tego, że to drzewo wiecznie rośnie i co setki lat jest coraz większe, i wydaje się, że mimo swej Górzystej wielkości nadal jest młode tak jak Elfy, po których nie widać nigdy prawie żadnych oznak starości. Mitologia głosi, że gdy Królestwo Vesenai odzyska szczyt swej potęgi wyrośnie na nim złote jabłko o nieznanych właściwościach, które musi być podarowane władcy. Mit również głosi, że jeśli Drzewo Wieczności zostanie zniszczone w jakikolwiek sposób, Królestwo Vesenai upadnie, a wszystkie Elfy utracą swój długi żywot. O to by nikt nie zakłócaj spokoju drzewa Świata, nawet pojedyncze zwierzęta, pilnują Druidzi i Strażnicy Lasów również przed Elfami, do Drzewa Wieczności można podchodzić tylko w dniu Święta Drzew w innych okolicznościach jest to raczej zabronione.

Amras

Kroniki Królestwa Vesenai

W Królewskim Pałacu Wiecznego Ogrodu, Król Amras siedzi na swoim tronie i odpoczywa wsłuchując się w plusk fontann w jego komnacie i wyraźnie na kogoś czeka. W końcu uchyliły się mniejsze drzwi, z których wyszedł bogato uzbrojony strażnik.
- Panie, przyszli do ciebie goście.
- Jacy?
- Mały Książe Nureter Feltian i jego Opiekunka
- Niech wejdą… - Strażnik tylko się pokłonił i wyszedł za drzwi, które się zamknęły.
Nagle otworzyły się jednocześnie obydwa bogato zdobione drzwi, w której pojawił się młody elf chłopiec i trochę wyższa od niego elfia kobieta. Oboje szli wolnym krokiem, a drzwi, które przed chwila były otwarte teraz same się zamknęły. A chłopiec i jego opiekunka zatrzymali się niedaleko Króla i klęknęli pochylając się jednocześnie.
- A Nureterze, dawno cię nie widziałem i oczywiście Terenesy, twoje pięknej opiekunki.
- Dziękuje.- powiedział Nureter
- Nureterze zachowuj się, używaj tytułów. - mówiła Opiekunka
- Nie, nie trzeba Tereneso, wiem, że dzieci często zapominają, a sam miałem ich w całym swoim życiu 44 więc wiem jak to z nimi jest. Gaeltunie! Przynieś dla naszych gości coś wygodnego do siedzenia i do jedzenia!
- Król, chciałem cię prosić być opowiedział, historie naszego państwa od początku do końca…
- Ja? A dlaczego ja Nureterze? Przecież w bibliotekach jest masę ksiąg opisujących wszystkie dzieje naszego wspaniałego królestwa.
- Tak królu, ale Tata mówi, że w każdej księdze autor dodaje coś od siebie albo przekręca i że ty królu jesteś jedynym pewnym źródłem, a tak poza tym to ja Nielubie czytać tyle dużych ksiąg, wole słuchać.
- No cóż, twój ojciec ma trochę racji, no dobrze opowiem wszystko nieco w skrócie…

5000 PWU
Powstanie Natury, Nocnego nieba i mórz, narodziny rasy elfów, pierwsze kroki rozwoju.

4900
Narodziny Amras’a i jego brata bliźniaka Latheroth.

4800
Amras mianowany Królem i oficjalne powstanie Królestwa Vesenai, ślub z Kiriną pierwszą królową w dziejach Lesnych Elfów, pierwszy syn królewskiej pary, Książę Hanul i Braterski Sojusz z Królestwem Kiriast-Ildi.

4799
Pierwsza Księżniczka Królewskiej pary, Milina.

4786
Narodziny Księżniczki Velenila.

4750
Narodziny Księcia Gafutila.

4500
Ukończenie budowy pierwszego miasta: Maltaru.

4400 - 4350
Zbudowanie Pałacu Wiecznego Ogrodu.

4000
Powstanie pierwszych Gór i rasy Krasnoludów, ustąpienie Górskich Terenów Krasnoludom. Koniec Graniczenia z Królestwem Kiriast-Ildi.

3900
Założenie miasta Sandrin .

3700
Założenie miasta Lifgow.

3500
Pierwsze oszustwa i problemy finansowe Królestwa.

3200
Wielka powódź na ziemie Elfów i Wybuch wojny przeciw Morskim Elfom .

3000
Śmierć brata Latheroth’a i Królestwem Kiriast-Ildi staje się Księstwem, Jeden rok z żoną Qlenom oraz powstanie Mrocznych Elfów.

2999
Wojny przeciw Drowom (Mrocznym Elfom) i Opuszczenie północnych prowincji.

2200-2000
Tymczasowy pokój z Drowami, utrata zachodnich prowincji.

1744
Przyłączenie się Centaurów do Królestwa Vesenai, Musieli pierwszą nie elfią żoną.

1000
Pojawienie się Orków i powstanie Hordy, Wojna z Hordom, koniec wojny z drowami.

500
Wielka bitwa na prowincjach Veleged, powstanie pustyni Veleged i rozbicie Hordy.

1 WU
Przybycie pierwszych ludzi na brzegi Vesenai, wojna z ludźmi, przyłączenie się Satyrów do Vesenai.

100
Odnowienie się Hordy Veleged, nowe wojny z Orkami, wojna na dwa fronty: z ludźmi i Orkami

200
Zakończenie wojen z Ludźmi, Królestwo Vesenai wielkości swojej Puszczy, ślub z ludzką kobietą Heną.

490
Ślub z ostatnią Żoną: Pół-elfkom Neiel

500
Kolejne rozbicie Hordy Veleged

610
Założenie miasta Esan

768
Śmierć ostatniej żony Amras’a

824
Założenie miasta Kardill

900
Śmierć wielkiego przywódcy odnowiciela Hordy, Dagusheta, ostatnia bitwa z Orkami wspólnymi siłami z Ludźmi, Vesenai posiada aktualne granice.

999
Śmierć ostatniego i najmłodszego z potomstwa Króla Amras’a , Księcia Demer’a.

-I tak to właśnie było Nurete… - Amras nie zdążył dokończyć, bo zauważył jak pokazuje palcem by był cicho gdyż chłopiec zasnął
- No mam nadzieje, że większość z tego zapamiętał – dodał Król Amras lekko się uśmiechając i mówiąc szeptem.
- Przypomnę mu królu, jutro rano– powiedziała Opiekunka szeptem
- Tereneso jak będziesz miała czas proszę odwiedź mnie, bo muszę z tobą później pomówić. – szeptał do niej
- Dobrze wasza wysokość i dziękujemy, że poświęciłeś nam tyle czasu. – Mówiła patrząc i chyląc się jednocześnie w kierunku Króla.
- Niema, za co Tereneso, Ja mam czas w nadmiarze. – Powiedział z uśmiechem a Opiekunka wraz z chłopcem, którego niosła rękoma zniknęła za bogatymi drzwiami.
Król Amras podszedł do okna by zobaczyć swoje piękne miasto nocom, cisze i spokój, akurat, gdy patrzył w czyste nocne niebo, była niebie Księżyc w pełni.
- Pewnie Nowy Książe dziś przewodzi swojemu pierwszemu świętu. – Pomyślał Amras. Nagle w pustej ciemność pojawiło się na horyzoncie ogniste światło i coś przypominające wielkie wybuchy. W domach zaczęły zapalać się światła, słychać było też krzyki i głosy zdziwienia i przerażenia.
- Zaczęło się…

Opis Znanych Bitew:
25 Vese 50 WU

Trwają zaciekłe wojny Miedzy Leśnymi Elfami a nowo przybyłym na kontynent ludem zwanym Pyruńczykami. Wojna ta trwa przez pięć dziesięcioleci na początku zdawało się zwycięstwo było pewne dla dzielnego Ludu Vesenai jednak z czasem los się odwracał i Leśne Elfy z czasem przegrywał i zaczęli nawet myśleć, że nigdy niepokonają Najeźdźców… Aż do dnia, kiedy to na scenę tej wojny wkroczył… Król Amras.

Król Vesenaiczyków, wysoki, dobrze zbudowany, z białymi niczym śnieg włosami, uzbrojony w śliniącą mitrhilową kolczugę z elementami płytowymi stał teraz na pograniczu lasu przeglądając się pewnemu staremu dębowi w ciemności nocy i milczał. W końcu podszedł do niego Samuraj i nisko się ukłonił.
- Denorasie, czy wszystko zostało przygotowane?
- Tak panie, zgodnie z twymi instrukcjami.
- Dobrze, ile czasu potrwa nim Barbarzyńcy tu dotrą?
- Lada moment Królu. – Odpowiedział Samuraj, po czym na chwilę się obrócił i zobaczył rzesze pochodni a w tle słychać było tupot tysięcy ciężkich ludzkich stóp. – Już tu są!
- Świetnie, zgodnie z moimi rozkazami wystrzelaj strzały plutego ognia.
Król obrócił się o 180 stopni, po czym ruszył między swoich żołnierzy, głównie łuczników, choć byli tam też Elfy uzbrojone w wyjątkowo szerokie tarcze.
W tym czasie Armia Pyruńczyków, przekroczyła rzekę i była coraz bliżej niewielkiej i skromnej armii elfów, w końcu muskularni ludzie ubrani głównie w skóry i niosąc drewniane tarcze, zatrzymali się.
Wtedy to wówczas z szeregu swoich żołnierzy wystąpił Król Amras i szedł sam przed szereg rozwścieczonych ludzi, a z ich tłumu wyłoniło się trzech Rosłych mężczyzn, którzy zmierzali w stronę Króla, po chwili zatrzymali się przed sobą.
- Ishnu alah! <Witaj serdecznie> - powiedział w elfim Król.
- Ishnudu! <Wiahaj> - powiedział łamanym elfim Pyruńczyk po prawej o ciemnych włosach.
Król westchnął tylko, spojrzał na środkowego Pyruńczyka, i mocą magiczną wkroczył do jego umysłu.
- )Witaj, Generale wojsk Pyrunu, Jestem Król Amras, władca wszystkich Leśnych elfów.(
- )Jak to w jaki sposób słyszę twój głos w swoim umyśle?(
- )Przez magię, ale nie mamy czasu na dyskusje, o tym, przejdźmy do negocjacji(
- )Negocjacji? A czego taka żałosna siła może żądać od nas?( - Bortimerze, Jarkwirze słyszeliście to? Ten parszywy elfy che negocjować z nami! – Trójka Pyruńczyków wybuchła śmiechem, Amras na to nie reagował miał obojętną minę, był jak kamień, w wpatrzony w środkowego Pyruńczyka. - )A więc słucham(
- )Żądam aby cała wasza armia się poddała i żeby wszyscy Pyruńczycy złożyli broń i opuszczą ziemie które prawnie należą do mego Królestwa, jeśli odmówicie czeka was rychła i straszna śmierć.( - Pyruńczyk na to odpowiedział jeszcze większym śmiechem, wkońcu keidy się uspokoił odpowiedział w myślach.
- )Chyba pałacowe luksusy zaćmiły ci umysł, żałosny elfie, jakbyś nie zauważył nas jest 8 tysięcy a was może z 500, jak zamierzacie pokonać nasze siły które są 16 krotnie większe? A i zastanawia mnie, co tak sprawiło ci kłopot żeby wystawić swój nos poza własną krainie spotkać się z nami twarzą w twarz po 50 latach?(
- )Elfy mają swoje sposoby… A to co robiłem przez ostatnie 50 lat to jeśli chcesz wiedzieć, walczyłem z Orkami, ale teraz przyszła kolej na was dzikusy!( - W tym momencie Pyruńczyk wyciągnął z za pleców swój Ciężki Topór, a za jego śladami poszli towarzyszący mu dwaj pozostali Pyruńczycy również wyciągnęli broń w postaci kamiennego młota i dwuręcznego miecza.
Amras wystawił tylko rękę w przód, w której pojawiła się elektryczna kula jakieś energii.
- )Lepiej odłóż to zbrodniarze narzędzie drzew, bo stanie ci się krzywda, postarajmy się być ,,cywilizowani” i załatwmy to na polu bitwy.(
- )Niech wiec tak będzie długouchy, mam nadzieje że spotka mnie zaszczyt, odcięcia ci głowy(
- )Wzajemnie, barbarzyńco.( - Tak oto wszyscy się rozeszli do swoich armii, bitwa miała się zacząć…

Całe pole bitwy było toczone lasem a północnej strony płynęła rzeka, była noc a pochodnie armii Pyruńczyków i Vesenaiczyków i Półksiężyc na niebie oświetlały pole bitwy w błogiej i ponurej nocy a do starcia właśnie miało dojść.
- Istna kuleba henu treme fanita subarde sit! kudalu inma ostira sugredu nafata wekus benit… fartarne igudio sawen qune… tramfa yrnas jelit… Vercedne Bardinos telef jenila gure endur! <Dziś walczymy o nasze domy, o nasze rodziny a przed wszystkim o nasze życie! Nie mogę wam powiedzieć, kto przeżyję a kto nie i być może nie zwyciężymy… Ale jeśli mamy zginąć… Urządźmy tym barbarzyńcą piekło zanim ktokolwiek z nas odejdzie!> - W tym momencie żołnierze wznieśli radosny okrzyk bojowy- Ferenede, Jemi qaren Kahstil! Astane Kane! Revit Henudisa!<I pamiętajcie, Jesteśmy Leśnymi Elfami! Dziećmi Astradela! I wyznaczymy sprawiedliwość!> - I tak nastąpił jeszcze głośniejszy okrzyk 500 żołnierzy. Pyruńczycy również odpowiedzieli okrzykiem, po czym ruszyli na przód bitwa się zaczęła…
- Semena ladi sarma! <Pierwszy rząd, naciągnąć!> Wykrzyczał Amras, i tak pierwszy rząd łuczników, który był na samym przodzie niewielkiej armii Leśnych Elfów. Pyruńczycy byli coraz bliżej i w momencie, kiedy znaleźli się w zasięgu łuczników…
- Ive! <Puszczać!> - Wykrzyknął Amras, i wtedy strzały pierwszego rzędu łuczników pomknęły w stronę pyruńczyków ci wznieśli tarczę do góry, przez co nie stało im się wiele szkód, ludzie tylko się zaśmieli, po czym ruszyli dalej.
- Denorasie odpal czerwoną strzałę plutego ognia, Teraz! – Samuraj posłużnie wykonał rozkaz i wystrzelił w niebo strzałę, która w powietrzu płonęła czerwonym płomieniem.
- Denura nasi! Semena! <Wszyscy równorzędnie! Naciągnąć!> - W tym momencie wszystkie rzędy naciągnęły strzały na swe cieńciwy - Ive! – I cały Deszcz strzał pomknął w ludzi o dziwo nie tylko z południowej strony gdzie stało 500 elfów ale też ze wschodu i zachodu, jakby ze drzew, Pyruńczycy byli zaskoczeni, strzały padały ze wszystkich stron nie dajać im większej możliwości odsłony i ponosili znacznie straty, Elfy strzelały teraz bez przerwy i to równo. Pyruńczycy jednak dalej szli na przód strzały nie powstrzymywały wszystkich.
- Obrońcy! Wsunąć tarczę na przód! Łucznicy nie przerywać ostrzału! – Wykrzyknął Król i tak cały jeden rząd elfów wystąpił na sam przód szeregów elfów tworząc mur ze swoich tarcz. Barbarzyńcy wściekle rzucali swymi małymi toporkami w elfów jednak na nic to się zdawało pomagać, więc ruszyli dalej na przód, gdy byli już jakieś 20 metrów od elfów zapadli się w ziemie gdzie czekała ich rychła śmierć w postaci napali z drewna, tak właśnie skończyły pierwsze 4 rzędy ludzi, którzy biegli na spotkanie z elfami. Pyruńczycy zdawali się domyśleć, że są ostrzeliwani ze strzał z 3 stron, dlatego ich konnica ruszyła na wschód i zachód…
- Denorasie, odpal zieloną strzałę plutego ognia! – wydał następny rozkaz Amras, Samuraj naciągnął i wystrzelił w niebo strzałę która świeciła mocnym zielonym płomieniem.
W tym momencie Rozpędzona konnica Pyrunu która zbliżała się do wschodniego i zachodniego brzegu lasu i kiedy już byli jedynie dziesięć metrów od niego nagle okazało się że drzewa okazały się być naostrzonymi naplami, a jeźdźcy nadziali się na nie, konie i ludzie wydali ostatni okrzyk, cała konnica Pyrunu była już praktycznie stracona… Zaraz kiedy padła jazda barbarzyńców ruszyła piechota i na miejscu obok naplalów i trupów, pojawiło się długie, wystające z za krzaków włócznie ułożone w równe rzędy, zaczęło się starcie włóczników elfów i lekkiej piechoty ludzi.
- Denorasie, wypuść niebieską strzałę plamistego ognia! – Jak Król Vesenaiczyków wydał rozkaz tak też jego samuraj uczynił, niebiesko lśniąca strzała pomknęła w niebo.
Wtedy ze wschodniej i zachodniej części lasu wyleciało coś, co przypominało białego tygrysa skrzyżowanego z orłem, latali oni w powietrzu nad armią Barbarzyńców i oblewali ich dosć dziwną trochę zielonkawą substancją, na każdego, kogo został obalny ta substancja czuł potworny ból i wydawał okrzyk rzucając broń i zdejmując całe uzbrojenie drapiąc się po polanych miejscach. Pyruńczycu rzucali toporami a nawet włóczniami w Tyrogryfy ale znaczna większość pudłowała z powodu ich szybkości i dodatkowym utrudnieniem stanowiła noc, sama w sobie.
- Semena trinu ladi sarma!<Pierwszy rząd, zapalić i naciągnąć!> - Cały pierwszy rząd łuczników przy Amrasie zapalił strzały i naciągnęli na łuki zgodnie z rozkazami. – Ive! <Wypuszczać!> - Strzały pomknęły głownie w stronę tych Pyruńczyków gdzie jeszcze przed chwilą Latające bestie elfów oblewały dziwna substancje, która się okazała być łatwo palna i ogień wybuchł miedzy szeregami barbarzyńców czyniąc ogromne spustoszenie w ich szeregach, niektórzy Pyruńczycy, którzy płonęli i trzymali jeszcze swoją broń, sami też czynili spustoszenie we własnych szeregach.
Jednak Pyruńczycy nie dawali jeszcze za wygraną teraz do starciu z mocno trzymającymi się Obrońcami Elfów z tarczami zaczęto rzucać włócznie, które przebijały tarczę a nawet zabiło kilkoro elfów…
- Królu nasi obrońcy częściowo padają, siła naszych włóczni rzucanych przez Pyruńczyków jest ogromna, nie możemy ich zatrzymać! Przebiją się przez nasze szeregi i dopadną łuczników! – Wołał Denoras.
- Obrońcy nakładać tarczy na siebie! Zwężyć i utworzyć wspólny jednolity mur! – Wydał rozkaz Władca Vesenai. Elfy z tarczami zważyli swój szereg do tego stopnia, że nibyło ani jednej szczeliny między nimi, włócznie i toporki nadal uderzały w mur tarcz wydając silne uderzenia metalu jednak, mało, kto ginął, choć elfy odczuwały mocny ból i napór ataków.
Część z oddziałów Pyruńczyków zaczęła się wycofywać.
- Denorasie, czas na ostatnią strzałę pluniętego ognia!
- Tak jest! – Samuraj naciągnął następną strzałę i wystrzelił w niebo jak poprzednim razem, tym razem zapaliło się głęboko żółtym blaskiem, tam gdzie był brzeg rzeki i było dosć miejsca żeby się wycofać pomknęła mała ognista strzała z za drzew i zapalił się ogień, podpalając cały rzędy oddziałów barbarzyńców i tym samym też odcinając reszcie możliwość drogi powrotnej. Armia Pyrunów była w potrzasku nie mogła dokąd uciekać i byli ciągle ostrzeliwani przez łuczników, z lasu, z małej armii i z Tyrogryfów wszystko zdawało się sprzyjać elfom…

Amras

Etey czyli wszelkie obrzędy Leśnych Elfów

Etea Błogosławienia Natury: Jest to obrzęd, który się przeprowadza raz w roku, zazwyczaj jest przeprowadzany w środku roku, lub, jeżeli wymagają tego okoliczność pod koniec lata. Obrzęd ten polega na zgromadzeniu wszystkich druidów do głównego miasta w danej prowincji, którzy ustawiają się po równej liczbie przy każdej bramie, następnie wspólnie z wiernymi przez godzinę maszerują modląc się jednocześnie, każdy porusza się w inną stronę i to tak by iść drogą przez puszcze. Druidzi w czasie marszu i modlitwy pielgrzymów śpiewają w leśnym języku bardzo niezwykłą pieśń i dość skomplikowana na, tyle że tylko oni i sam król rozumieją, co dokładnie oznacza. Pieśń ma też magiczne oddziaływanie na zwierzęta i rośliny w okół, przez co zwiększa się populacja zwierząt, sprawia, że drzewa rosną znacznie wyżej i dają obfite owoce w czasie zbiorów, Warto jednak zaznaczyć, że pieśń ta na rasy nie-elfie działa niezwykle pobudzająco i wzbudza pożądanie a w najgorszych przypadkach może sprawi, że to pożądanie zostanie danej osobie tak przez cały rok stąd też nie-elfy nie są zapraszani na ten Obrzęd. Po godzinie wyznawcy mogą się już rozejść, ale tak by poruszać się normalna drogą a nie lasem gdyż jest to uznane za bezczeszczenie Obrzędu. Druidzi z kolei muszą tak maszerować cały dzień od samego wschodu słońca, kiedy to obrzęd się zaczyna do samego zachodu słońca, z bardzo krótkimi przerwami na odpoczynek, maszerując śpiewając tajemną pieśń, co również jest niespotykane wszyscy druidzi mimo odległości od siebie wiedzą, kiedy odpoczywają i w tym momencie odpoczywają wszyscy duidzi. W czasie tego obrzędu to samo robią Arydruidzi oni jednak nie mogą opuścić miasta od wschodu do zachodu słońca i maszerują ulicami miasta śpiewając tą samą pieśń, całość obrzędu dla Arcydruidów kończy się w Świętym Gaju miasta a w przypadku stolicy kończy się na Drzewie Wieczności, sam król jest zobowiązany śpiewać pieśń przez godzinę stojąc w miejscu przez godzinę a potem może odejść jak maszerująca ludność, czasem na to święto zapraszane są Elfy z innych krajów. Obrzęd ten jest kierowany do boga Mitedera.

Etea Pogody: Jest to obrzęd, w którym uczestniczą zarówno Leśne Elfy jak i Centaury oraz Satyry. Obrzęd ten odbywa się zaraz po zachodzie słońca raz na tydzień lub dwa tygodnie w zależności od sytuacji w państwie. Polega on na rozpalenie w wyznaczonym przez Króla i to w takim by wiatr nie dmuchał a ogień nie mógłby podpalić lasów. Zaraz po zapadnięciu Nocy Ognisko jest rozpalane wyznaczone przez swoja Ludność osoby wykonują wokół ogniska niezwykle piekny taniec, większość Satyrów, która nie tańczy gra na swoich fletach niezwykle piekną i szybką muzykę, Centaury podskakują i uderzają swymi przednimi kopytami o ziemie, a nietańczące Elfy klaszczą zgodnie z uderzeniami kopyt centaurów, mimo że obrzęd ten przypomina bardziej święto nie jest nim. Druidzi podtrzymują ogień wsypując do niego święty proszek ze zmielonych liści białego drzewa. Całość tego obrzędu pilnują Arcydruidzi, sam król jak i Arystokracja siedzi i klaszcze razem z podstałymi Elfami cała ta część trwa około półgodziny. Potem następuje wielka cisza a król wstaje z swojego miejsca i podchodzi do ogniska rozpoczynając modlitwę słowami ,,O Labelasie! Władco Pogody i Magii!...” Cała przemowa trwa około 10 minut, prosząc go oto by nie sprowadzał do ich krainy zimy ani zbyt wiele deszczu oraz by ich ochraniał przed innymi niebezpieczeństwami. Następnie dalszą cześć przyjmują Arcydruidzi którzy ustawiają się wokół ognia i klękają modląc się przez 5 minut podobnie jak wszyscy zgromadzeni. Po modlitwie wszyscy wstają a Arcydruidzi wsypują resztki świętego proszku do ognia, jeśli ogień buchnie w tym momencie oznacza to, że Labelas zignorował prośby zgromadzonych, jeśli tego nie zrobi następuje w nocy wielka zabawa w postaci tańców i śpiewów, wtedy obrzęd zaczną przypominać bal na otwartym nocnym niebie a obrzęd jest oficjalnie zakończony i kto chce może odejść lub zostać z innymi tańcząc i śpiewając dopóki ogień całkowicie nie zgaśnie.

Etea Pożywienia: Obrzęd ten odbywa się dwa razy w roku, w środku wiosny i w środku lata, wszystkie leśne elfy gromadzą się w miejscowych Gajach przynosząc ze sobą dowolną żywność, nawet mięso pod warunkiem, że jest upieczone i przyprawione w przeciwnym wypadku jest to obraza na boga Mitedera, zresztą mało, który elf decydowałby się na ten obrzęd by przynieść mięso. Gdy wszystkie elfy zgromadzą się już w gajach gdzie Arcyduidzi błogosławią przyniesione pożywienie przez skraplanie świętą wodą po to by w przyszłości mieć, co jeść i to obficie. Po błogosławieniu pożywienia następuje 20 minutowa modlitwa a w tym czasie druidzi obecni w gaju śpiewają pieśni, a przewodzący Arcydruid również śpiewa w tym czasie przemieszczając pomiędzy zgromadzonymi skraplając żywność. Następnie gdy wszyscy skończą już się modlić sam Arcydruid wyśpiewuje do wszystkich bardzo krótką pieśń trwającą tylko 5 minut, po niej obrzęd się już kończy wszyscy się rozchodzą. Na obrzędzie musi być obecny sam Król, jednak on musi mieć ze sobą każdy rodzaj pożywienia ale pod Drzewem Wieczności wspólnie z głównym Arcydryuidem przewodzi temu obrzędowi który jest kierowany do bogini Feleni która uznaje wszystkie rodzaje pożywienia i zachowuje przy tym równowagę.

Etea Oddania: Jest to jedyny obrzędy, w który w całości kieruje Król. Odbywa się on raz w miesiącu w samej stolicy a dokładnie pod Drzewem Wieczności. Między Królem a Drzewem jest postawiany specjalnie na tą okazje z białego marmuru leśny ołtarz. Cały obrzęd trwa przez godzinę i na początku i na końcu wszyscy zgromadzeni się modlą do Astradel’a. Najpierw Król rozpoczyna obrzęd tymi słowami ,,Astradelu nasz Ojcze i stworzycielu! Wysłuchaj swych dzieci…” i wtedy w imię Astradela wypowiada się chwaląc a jednocześnie ostrzegając swój lud przed ewentualnymi niebezpieczeństwami, co dziwne zawsze się sprawdzają i przez to niektórzy uważają, że w momencie głoszenia mowy przez króla wstępuje on w niego duch Astradela i przez niego przemawia. Po mowie Króla wyciąga ze schowanego pod ołtarzem Święty Kielich nazywany Neurer, w którym przechowywana jest krew samego króla i która nigdy się nie wysusza, przy każdym obrzędzie odkąd, Amras został Królem oddaje jedną kropelkę swojej krwi. W ciągu całego swego życia Król Amras zapełnił już dwa Neurery i niewiele mu brakuje do zapełnienia trzeciego. Każdy Neurer jest wykonany ze złota i ozdobiony jest zielonymi szmaragdami i elfami runami, które oznaczają żywioły jako cztery aspekty natury i inne dla religii Leśnych Elfów ważne rzeczy. Całość trwa godzinę a kończy się 10 minutową modlitwą pożegnalną gdzie wyznawcy modlą się o to by Astradal spełnił ich prośby.

Etea Zmarłych: Obrzęd ten jest niezwykle ważny dla wszystkich elfów gdyż nie jest to tylko obrzęd skierowany do drzew i całej puszczy, ale także do zmarłych. W tym dniu, który jest raz na dziesięć lat oprócz Elfów jak można się domyśleć gromadzą się także Drzewce i Enty w Świętych Gajach a rodzina poszczególnych zmarłych stoją zazwyczaj obok drzewa grobowego danej rodziny. Król jak i Arcydruidzi poza stolicą wykonują dokładnie te same czynności najpierw rozpoczynają obrzęd zwracając się do boga Lesander’a opiekuna drzew a następnie dziękują mu za to, że umożliwił tym zmarłym Elfom być wśród żywych jako Drzewce i Enty, wtedy zgromadzone Drzewce i Enty podnoszą swoje ręce do góry śpiewając bardzo powolną część, która trwa półgodziny ze względu na powolność wypowiadania przez nich słów. Kiedy skończą Król i Arcydruidzi skraplają drzewa grobowe świętą wodą, po tym wszyscy wypowiadają świętą modlitwę zwracając się do swoich Przodków a inni mówią do Entów i Drzewców którzy nadal śpiewają już bardzo cicho że ledwo ich słychać, jedynie elfy które mają lepszy słuch od reszty ras. Następnie po modlitwie do przodków, która trwa dziesięc minut, wszyscy modlą się do Lesander’a bo i im również pozwolił po śmierci dołączyć do żywych, prośba trwa jedynie pięć minut a po niej Druidzi chodzą wokół świętych gajów śpiewając pieśń modlitewną kierowaną do Lesander’a, w tym czasie zarówno Elfy jak i Drzewce z Entami milczą, a Arcydruidzi i Król wsypują do świętej wody sproszkowane liście białego drzewa i obmywają delikatnie twarz. Po tym jak Druidzi przejdą już cały Święty Gaj, Król i Arcydruidzi wypowiadają inkantacje zakończeniową i obrzęd się kończy. Warto zaznaczyć, że w tym obrzędzie, wszystkie elfy bezwzględnie noszą czarne peleryny.

Etea Miłości: Ten obrzęd odbywa się zwykle tuż przed wiosną, choć w rzeczywistości jest to bardziej święto niż obrzęd. Najpierw wszyscy zakochani gromadzą się w wyznaczonym obozie, który się buduje niedaleko Pałacu Króla, ale tak żeby nic nie uszkodzić i nie zniszczyć. W ten dzień małżeństwa i zakochane pary pod przewodnictwem Króla lub, Arcydruida który nie jest żonaty ani niema narzeczonej w razie gdyby to Król miał narzeczoną lub żonę. Wszystko rozpoczyna się od krótkiej pieśni modlitewnej wszystkich par, w którym się zwracają do bogini miłości Netuny trwa ona tylko dziesięć minut. Następnie Król/Arcydruid nakazuje wszystkim by każda para wypiła wino, które musiała obowiązkowo przynieść ze sobą, mówi się, że im lepsze i mocniejsze wino tym większa gwarancja otwarcia i szczerość uczuć trzeba też pamiętać żeby wszyscy wypili po połowie butelki tak żeby nie została ani jedna kropla. Następnie Król/Arcydruid zaczyna wypowiadać rytualną modlitwę do Netuny a w tym czasie pary patrzą sobie oczy i nie mogą się ruszać z miejsca, na szczęście trwa to tylko pięć minut. Po zakończeniu tej modlitwy wszystkie pary mogą się pocałować przez poryw miłości i namiętności, to jedyny taki raz w roku gdzie wszystkie pary bezwstydnie nie zwracając na siebie uwagę namiętnie się całują i wtedy obrzęd się formalnie kończy, a nieformalnie ciągnie się już przez resztę dnia gdyż pary nadal działają pod boskim wpływem miłości.

Etea Ślubu: Większość ślubów odbywa się w okresie wiosny gdyż jest to pora roku Netuny, bogini miłości, która sprzyja zawarciu małżeństwa, na dodatek zabronione jest żenić się w dni, kiedy ma padać deszcz gdyż oznacza to wiele lat nieszczęścia na być może nawet śmierć któreś osoby z małżeństwa. Śluby oczywiście udzielają Druidzi, a w przypadku ważniejszych ślubów taki jak ślub Króla czy Rodów jest prowadzony przez Arcydruid, każdy ślub odbywa się w miejscowym Świętym Gaju. Ślub rozpoczyna się od uroczystego dmuchnięcia przez Druidów w rogi wtedy z drzew zaczynają się sypać płatki białych kwiatów, wtedy wkracza przyszła para małżeńska za nimi wkraczają rodzice lub osoby zastępujące a za nimi reszta gości. Kiedy para staje przed Leśnym Ołtarzem rozpoczynają się krótkie uroczyste pieśni typowe dla ślubów po to by wszyscy goście mogli usiąść następnie po tych 10 minutowych pieśniach następuje cisza a kwiaty są już sypane tylko na parę. Druid lub Arcydruid rozpoczyna krótką modlitwę do Astradela i Netuny jako boskiej pary małżeńskiej, aby oboje pobłogosławili ich szczęściem i radością. Następnie każdy z młodej pary osobno modli się do obu bogów, pierw mężczyzna potem kobieta. W tym czasie Druid przygotowuje na ołtarzu specjalne wino na długiej misce gdzie oprócz samego wina dolewa trochę świętej wody, sproszkowanych liści białego drzewa i inne znane przez uczonych składniki. Kiedy obie osoby z pary skończą, wino jest gotowe i kładzie się je przed rękami młodej pary. Wtedy to Druid wypowiada w leśnym języku modlitwę małżeńską w tym czasie para małżeńska zawiązują sobie ręce złotą chustą symbolizującą więź małżeńską, patrząc sobie jednocześnie w oczy, gdy Druid kończy modlitwę prawa ręka pana młodego i lewa ręka panny młodej jest już związana. Wtedy Druid zadaje najbardziej wyczekiwane przez wszystkich pytanie,,Czy ty… synu… i córko… zgadzacie się i pragniecie zostać małżeństwem razem ze swoją ukochaną osobą?” Gdy oboje odpowiedzą Tak jednocześnie łapią długą misę z winem i wspólnie jednocześnie i powoli wypijają wino i wtedy Druid ogłasza ich małżeństwem i robi jedno klaśnięcie wtedy po całym gaju znowu latają płatki białych kwiatów a wszyscy zgromadzeni wstają śpiewając chwałę Astrdalowi i Netunie, a młoda para się całuje i powoli wolnym krokiem opuszcza gaj. Gdy już z niego wyjdą są obsypywani liśćmi z białego drzewa i mogą zdjąć złotą chustę, ważne jest, aby przez całą drogę aż do miejsca gdzie będzie świętowanie patrzeli sobie w oczy, za nimi wychodzą goście a na końcu rodzice lub osoby zastępcze i chylą się na pożegnanie do Druida, który przewodził uroczystością jako znak podziękowania za udzielenia ślubu, wyjątkiem jest król, który nie musi się chylić, lecz pokazuje otwartą dłoń jako formę podziękowania. Warto też zaznaczyć, że w przeciwieństwie do innych krajów świata małżeństwo nie obowiązuje pary do końca życia, lecz jedynie na 100 lat, po tym czasie małżeństwo musi być odnawialne i nie jest tak ważne i hucznie odbywane jak pierwszy ślub lub, jeśli para zdecyduje nie muszą się więcej żenić ze sobą, ta zasada jednak nie obejmuje Elfów z rodów arystokratycznych i Króla, których to obowiązuje do końca życia.

Etea Pogrzebu:
Obrzęd ten jest dla każdego Leśnego Elfa niezwykle ważny, gdyż często zgromadzeni spodziewają się, że powstanie Drzewiec lub Ent, co jest bardzo niezwykłym zjawiskiem i zawsze oglądany z podziwem, ale również podkreślić to jak ważne dla wszystkich Elfów jest życie każdego z osobna. Pogrzeb odbywa się zawsze na otwartym niebie, najczęściej w dniach, kiedy pada by podkreślić w ten sposób smutek, jaki czuje każdy Elf po stracie innego. Kilka dni przed pogrzebem całe ciało jest na maszczone specjalnymi olejkami, które zatrzymują proces rozkładu, gdyż zgodnie z zasadą zgniłe ciało nie może się zjednać z drzewem. Na zmarłego nakłada jest specjalna i cienka biała szata wykonana z jedwabiu, nie są nakładane żadne ubrania ani rzeczy osobiste, gdyż ciało musi mieć możliwie najłatwiejszą drogę do zjednoczenia. Obrzęd rozpoczyna się krótką modlitwą kierowaną do Astradela by wybaczył mu wszystko, co uczynił źle dla innych i wynagrodził za wszystko, co uczynił dobrze. Następnie zgromadzeni druidzi, którzy od Świętego Gaju do Lasu Cmentarnego tworzą ścieżkę, która jest przeznaczona dla niosących zmarłego i podzielająca zgromadzonych. W czasie marszu niosących zmarłego Druidzi śpiewają pieśni kierowane do Lesander’a aby uwiecznił duszę zmarłego oraz by pozwolił mu żyć wśród żywych. Warto zaznaczyć, że wszyscy zgromadzeni z wyjątkiem druidów noszą czarne peleryny, a co po niektórzy nawet całe ubranie. Noszącymi ciało morze być tylko rodzina lub przyjaciele zmarłego, jest ich zawsze czworo, choć jeżeli, pewne osoby tego sobie życzą mogą nieść zmarłego do ośmiu osób. W połowię drogi ciało zmarłego jest skrapiane świętą wodą i obsypane sproszkowanymi liśćmi białego drzewa, po czym rusza dalej, a pieśni i modlitwy trwają dalej. Kiedy już ciało zmarłego zostanie doniesione do wyznaczonego Drzewa, następuje cisza wszystkich. Przewodniczący Druid lub Arcydruid ponownie obsypuje i oblewa świętą wodą ciało zmarłego następnie delikatnie zdejmuje szatę by nie naruszyć postawy zmarłego, szata jest zdejmowana do pasa i do polowy ud, w przypadku Kobiet zasłania się piersi. Wtedy też wszyscy zgromadzeni przez dziesięć minut są skierowani w północnym kierunku w celu zwrócenia się do Kirat-Ildi i w tym czasie przemawiania jest w ciszy modlitwa do wszystkich bogów Vesenai. Po tej modlitwie ciało jest wkładane do magicznie otwartego drzewa i ciało ustawiane jest pionowo wewnątrz drzewa, wtedy Druid lub Arcydruid odprawia modlitwę, która powoduje zamknięciem drzewa, w tym czasie wszystkie pozostałe elfy modlą się po cichu by nie zakłócić modlitwy Przewodniczącego Pogrzebem. Od momentu zamknięcia drzewa wszyscy cały czas się modlą przez dziesięć minut. Jeżeli nic się nie wydarzy mogą odejść, a jeśli tak to będą światkami odrodzenia zmarłego w innej postaci. Wszystkie pogrzeby wyglądają tak samo jedynie, czym się różnią to tym, że jeżeli jest to pogrzeb kogoś z uprzywilionowanej Grupy społecznej, czyli Króla bądź kogoś z rodów, zawsze i bezwzględnie uroczystości przewodzi Arcydruid i dla każdego elfa wybiera się inne drzewo np. dla większości kobiet drzewem cmentarnym jest wiśnia a dla mężczyzn dąb.

dalsze Etey pojawią sie z czasem...

Amras

Mitologia:

Na początku istnienia świata istniało troje Elfich bogów Astradal, Ainiss i Nasuna.
Astradal pogłaskał swą ręką pustą dotąd ziemię jak swoją kochankę a z niej wyrosły lasy, puszcze jak i cała Natura. Ainiss na malowała swym palcem piękne nocne niebo z gwiazdami i księżycem. Nasuna wylała na świat łzy tworząc morza i oceany. Nieoczekiwanie dla Astradel’a z drzew wyłoniły się piękne istoty podobne do niego to były pierwsze Leśne Elfy, które uczyły się od Astradala żyć w wspólnocie i w zgodzie ze światem podobnie jak inne elfy. Astradal będąc zafascynowany dziełem swej siostry i jej pięknem zakochał się w niej podobnie jak Ainiss w nim. Ich uczucie było piękne wspaniały i niewiele brakowałoby leśne i księżycowe elfy zostały ostatecznie zjednoczone, jednak ich siostra Nasuna im przeszkodziła, z zazdrości o ich uczucia wysłała swych dzieci Morskie Elfy do walki przeciw dzieciom Astradel’a i Ainiss. Walki były straszne a ziemia spłynęła elfom krwiom. W końcu w gniewie Astradal i Ainiss użyli wspólnie swej mocy przeciw Nasunie rzucając na nią przekleństwo za swoje zbrodnie, przeklinając w ten sposób też każdego elfa, który ośmielił się stanąć po jej stronie. Elfy te miały białe jak kości włosy i czarna niczym noc skórę i czerwoną niczym nienawiść oczy i tak oto Nasuna została zmieniona w Rafene i tak też powstały drowy. Astadal z żalem i rozpoczną rozstał się ze swą ukochaną w obawie przed następnymi konfliktami. Astradal dłuższy czas obserwował z tęsknota swą siostrę i w końcu ujrzał, że zakochała się w śmiertelniku, którego uczyniła następnie bogiem. Astradal odszedł usuwając się i stępując na krótki czas do swych dzieci pod postacią płaczącego z rozpaczy elfa. Gdy tak leżał i płakał podeszła do niego elfka śmiertelniczka będąca jego poddaną piękna niczym kwiat i wiosna i opiekuńcza, w pocałunku Astradel uczynił Netune boginią.
Jednak, mimo że nie był już sam Astradel nie czuł szczęścia, jego serce zawsze należało tylko do Ainiss. Następnie Astradel zapragnął mieć brata odnalazł niejakiego Hentor’a który nadzwyczajnie ochraniał i pielęgnował drzew’a ale dojrzał też Mitedera, który czcił nadzwyczajnie naturę. Astradal będąc niezdecydowanym uczynił ich bogami. Netuna chcąc wynagrodzić nowych bogów za czyny jakie uczynili dla Leśnych elfów urodziła im dzieci Labelas’a dziecko Henotr’a i Felenie dziecko Miteder’a. Astradal dla zasady i uważając też, że nie powinna w ten sposób wynagradzać kogokolwiek wziął z nią ślub i stała się jego żoną. Nie cieszono się tym zbyt długo gdyż Astradal był zmuszony do walki z swą siostrą Rafenom, która była rządna zemsty o dziwo łatwo ją pokonał i przegnał Miteder walczył Verenarem mężem, Rafeny kiedy ten zajmował się codziennymi obowiązkami, omal nie zginął, ale Astradal w samą porę wypędził Verenara. Wtedy odbyło się wielkei świeto bogów a po nim urodziła się Astradal’owi córka imieniem Iluniel. Astradal odkrywszy przybycie Owczego boga Gertedush’a ruszył na pomoc Henotedowi ratując jednocześnie przed pewną śmiercią i poraz pierwszy Astradal wraz z swymi bogami i księżycowymi bogami ucztowano po raz pierwszy od początku dziejów. Astradal wraz z innymi walczył przeciw orczym bogom udało mu się zabić starszego syna Gertedush’a, Dawdedreda, jak i Labelas zabił Odavidere, a Felenia Wedgadera. Pojawili się nowi ludzcy bogowie, który przez dosć krótki czas toczyłą się walka lecz wkońcu obie strony zrozumiały że ta walka niczego już nie zmieni, zaprzestano wiec walk. Iluniel poprosiła Astradel’a by ten przemienił ją w drowke gdyż chciała im pomóc odnaleźć drogę i nadzieje na lepszą przyszłość niż jest wojna. Astradel z bóle niechęcią i protestem rozumiał jednak córkę i rzucił na nią przekleństwo. Gdy Iluniel ujrzał rozparzonego i załamanego Hulendel’a przywróciła mu nadzieje i obdarowali się nawzajem miłością szczerząc wspólnie dobro i nadzieje dla Drowów. Dotych czas tylko to z życia bogów się stało, lecz kto wie jaki los czeka zarówno ich samych jak i ich poddanych…

Bohaterowie z Mitologii:
Każdy kraj miał bohaterów, wielkich Herosów, którzy uczynili coś, że stali się Legendą. Bohaterowie, którzy są tu opisani żyli naprawdę, ale z racji ich czynów i braku znajomości dokładnych dat, z których okresów się wywodzą wpisano ich do mitologii Leśnych Elfów, aby zawsze o nich pamiętano.

Ansal Kanilas (Samuraj): Ansal jest przedstawiani w mitologii leśnych elfów jak wzór cnót samurajskich i przykład idealnego wojownika, odważnego, lojalnego i bez jakiejkolwiek skazy, w czasach, kiedy żył był bardzo szanowany i kilka rodów proponowało mu adopcje jednak żadnej nie przyjął chcąc pozostać wierny własnym ideą. W wojnach przeciw orkom był nieustraszony i nikt nigdy go nie pokonał zarówno w pojedynkach, nawet Króla Amras go nie pokonywał w towarzyskich walkach, żaden elf a nawet istota w całych dziejach istnienia świata nie był tak wspaniałym wojownikiem władającym mieczem, co on. Jego imię do dziś jest legendarne i każda istota je respektuje nawet Orkowie, z którymi to wyłącznie toczył wojny i nigdy nie przegrywał, mówiło się nawet, że sama obecność Aniela wystarczy by zwyciężyć każdą nawet z góry uznaną za przegraną bitwę. Jednak to nie to uczyniło go legendą. Legendą uczyniło go to, że oddał życie za Króla Amrasa, który omal nie zginął, zabił sam jedną Armią Orków tym samym tracąc przy tym życie, ale pozwalając ocalić rannego Króla przed pewną śmiercią walcząc zaciekle aż do wycieńczenia i zabicia ostatniego wrogiego żołnierza, dlatego też często się go bierze jako przykład silnego wojownika zdolnego do samopoświęcenia innym. Żyje do dziś jako Ent.

Velomis Nemeth (Łowca): Velomis jest najbardziej znanym łucznikiem na kotynecie, wiele słyszano o jego czynach. Każda strzała jak była przez niego wystrzeliwana trafiała dokładnie tam gdzie chciał, to właśnie od niego dziś każdy Łucznik z Vesenai głosi słynną i bezwzględną zasadę ,,jeden strzał, jeden trup” W wojnach z Morskimi Elfami wykazywał niezwykły popis umiejętność, oprócz tego że zawsze trafiał w cele i jego strzały przybijały nawet najtwardsze pancerze ale też potrafił wystrzelić do trzech strzał naraz i to też w wyznaczonym przez siebie cele, nigdy nie pudłował, był świetnym akrobatą i jako pierwszy ze wszystkich Elfów potrafił chwytać lecące w jego stronę strzały gołą ręką nie czyniąc sobie przy tym najmniejszej krzywdy, znany też był ze śmiałych ataków i z masowych zasadzek, wygrano dzięki niemu nie jedną bitwę. Jednak w ostateczności mitologicznym bohaterem uczyniło go to, że w ostatniej swojej bitwie gdzieś pod koniec wojen z morskimi elfami w pewnej bitwie atakowano go tak agresywnie i posyłano mu tyle strzał, że nie był w stanie złapać wszystkich i zginął dopiero po 32 strzałach wbitych w jego ciało, a tak cały czas walczył, mimo że był z każdą wbitą strzałą coraz słabszy. Jest to interpretowany przez mitologię jak przesłanie, że nie należy lękać się cierpień i śmierci, zwłaszcza, jeżeli się próbuje walczyć z straszliwymi trudnościami i że warto umierać za ojczyznę, ale jest to też interpretowane jako ostrzeżenie żeby nie oddawać się mani swoich umiejętności gdyż kiedyś może to się źle skończyć.

Amras

Architektura:

Domostwa: Architektura domów leśnych elfów fascynuje swym pięknem i niezwykłym kształtem każdego, kto odwiedza państwo Vesenai. Domostwa to podstawa wszelkiego budownictwa. Wszystkie domostwa są budowane z pomocom magii są to Drzewa ukształtowane wewnątrz tak by był dom i meble, dzięki temu żadne drzewo nie cierpi, nowy mieszkaniec domu ma wszystko, czego potrzebuje i drewno nie jest marnowane. Domy są ułożone tak jak postawione są drzewa. W przypadku miast drzewa są przestawiane tak, aby były blisko siebie, ale jednocześnie nic nie blokowały żeby przypadkowym zwierzęta się nie wydawało, że są zamknięte w mieście. Elfy, które na to stać mogą na koronach drzew budować specjalne domy wykonane z białego marmuru, które również za pomocom magii są dostosowywane i łączone ze sobą. Każdy taki dom jest bogato zdobiony w roślinność i płaskorzeźby, każdy dom ma oczywiście swój własny balkon, podtrzymywany przez gałęzie, okien jest niewiele, ale za to każde jest wysokie szerokie zarazem by z każdej strony światło słoneczne mogło docierać do każdej części domu. Takie domostwo wydaje się dla nie-elfów prawdziwym luksusem, lecz dla leśnych elfów jest to przeciętny zwykły dom. Co innego większe domostwa dla bogatszych rodzin które są budowane albo na koronach kilku drzew albo jeśli jest dość miejsca na ziemi z białego marmuru jak każda budowla na zewnątrz podobnie jak wewnątrz zdobią je płaskorzeźby i elfie runy w którym opisany jest właściciel lub poprzedni właściciele.

Łaźnie: To kompleks obiektów ulokowanych na dość rozległym terenie, dostępnych dla wszystkich o określonych godzinach. Przy wejściu do łaźni, w poczekalni przyjmował od wchodzących pieniądze, kosztowności i inne cenne rzeczy do depozytu. W skład pomieszczeń wchodziły: szatnie, basen, łaźnia parowa, sala masarzu, kabiny prysznicowe. Łaźnie Publiczne zaopatrywane są wodociągami w źródlaną wodę. Pomieszczenia z basenami i sala do wypoczynku są ogrzewane gorącym powietrzem rozprowadzanym w przestrzeni pod podłogą. Poza tymi pomieszczeniami, w skład łaźni wchodziły także takie pomieszczenia. Każda łaźnia rozmieszczona jest wśród zieleni. Same pomieszczenia mają bogatą dekorację. Ściany wykładane były jak większość budynków białym marmurem, zdobione malowidłami, posadzki wykładane były mozaikami, a w sali gdzie znajdował sie basen nie było części dachu aby można było podziwiać niebo, pływając. W pomieszczeniach ustawiano rzeźby, zieleń i inne ozdoby architektury. Dla bogatszej klienteli są specjalne luksusowa część łaźni, które posiadają tylko najlepsze łaźnie w mieście gdzie klient może korzystać ze specjalnych usług myjek, które dokładnie oczyszczą ciało i jednocześnie je masują w trakcie kąpieli lub też na specjalne życzenie nie koniecznie trzeba się kąpać w wodzie, lecz w specjalnych olejkach, które są znacznie lepsze niż w pozostałych krainach mydło pomieszane z wodą. Łaźnie są osobne dla kobiet i mężczyzn, choć istnieją też specjalne mini łaźnie dla pojedynczych par lub rodzin, ale domy nie-drzewne mają własne takie łaźnie, podczas gdy domy drzewne mają jedynie kabiny prysznicowe.

Układ Miast: Każdy z miast z wyjątkiem stolicy Maltaru. Wszystkie miasta ma praktycznie identyczny układ, są one zbudowane na planie Drzewa. Przez to też miasta są bardzo wyjątkowe gdyż podział miasta niedzieli się na dzielnice czy centrum jak w tradycyjnych miastach. Miasto dzieli się na korzenie, korę i koronę
Korzenie to główne wejście do miast gdzie znajdują się też największe i najlepsze wzmocnienia obronę, jakie może zaoferować dane miasto, w tej dzielnicy znajdują się przede wszystkim budynki wojskowe, jest tu zwykle niewiele domostw w tej dzielnicy a jeżeli już są to zazwyczaj mieszkają w nim rodziny żołnierzy, praktycznie rzecz biorąc ta dzielnica miasta to baza wojskowa do której każdy ma dostęp dzięki temu szybko można zorganizować i uzbroić wojsko. Następną dzielnicą jest kora, w której są 4 gigantyczne ulice gdzie jest duża przestrzeń a wzdłuż nich ciągną się domostwa mieszkańców są tu też sklepy i inne małe przedsiębiorstwa, w tej części miasta żyje większość mieszkańców. Korona to najważniejsza i najpiękniejsza część miast, uznaje się ja za reprezentacyjną, na samym wejściu do dzielnicy jest wielki plac gdzie jest budynek władzy miasta, a w pozostałych miejscach są rózne wyjątkowo piękne jak na elfów budowle głównie, gaje szkoły i inne kultowe i ważne budowle. Warto zaznaczyć, że całość miasta jest otoczona ogromną ilością grze i roślinności, która uniemożliwia przejście duży grupą wędrowców lub, co szczególnie ma się na uwadze, obcych, wszystko po to by zmusić się poruszać główna drogą do miasta i wejść do korzeni miasta, oczywiście są też mniejsze tajemne przejścia do miasta.

Wioski: Wioski to niewielkie osady zwykle dość oddalone od miast, żyją w nim przede wszystkim leśne elfy, które nie czują się dobrze metropoliach. Wioski są doskonale zaprojektowane i ukryte w puszczy. Każda chata jest tutaj zbudowana z drewna za pomocom magii jak typowe domostwa tyle, że wszystkie są bezwzględnie umieszczane na szczytach wysokich drzew i odpowiednio maskowane. Tak doskonale zamaskowane, że obce osoby, które włóczą się po puszczy mogą być nawet nieświadomi tego, że w ogóle przechodzą przez jakieś wioski. Każdy z mieszkających tu elfów ma wyznaczone tu hektary ziemi gdzie może polować i uprawiać potajemnie przed obcymi, rolnictwo. Niewykluczone, że ze względów bezpieczeństwa wioski otaczane są różne pozornie naturalne pułapki stworzone przez samych mieszkańców do ochrony. Wioski rozciągają się na dosć duży obszarze z tego względu, że by domy niestały blisko siebie i żeby ani zwierzęta ani przypadkowi wędrowcy nie mogli się zorientować, w że są w wiosce i nie bez powodu się zrobiło nawet stwierdzenie, że jeśli szuka się ukrycia wioski są do tego najlepszymi miejscami w całej krainie.

Amras

Informacje o Państwie

Opisy Miast:
Kiedyś na początku istnienia świata Vesenai zajmowało połowę dzisiejszego głównego kontynentu, dziś zajmuje jedynie mały kawałek na południu gdzie istnieje do dziś puszcza i w związku z tym ma ledwo tylko kilka miast, które są dumą Leśnych elfów:

Maltar (metropolia): Wspaniała stolica Leśnych elfów, największe, jakie kiedykolwiek zbudowały, nazwa miasta wzięła się od imienia Ojca Amrasa. Tu mieszka większość Elfów z rodów arystokratycznych, jak również sam Wieczny Król w jego Pałacu Wiecznego Ogrodu znajdującego się w samym centrum miasta. W mieście znajduje się największa w świecie Uniwersytet Magii, który zajmują całą dzielnice miasta, w końcu nic dziwnego, żadne miasto Leśnych Elfów nie daje tyle czarodziejów, co stolica. Jest tu również setki małych gospod, parków, gajów w tym najwspanialszy w Vesenai Święty Gaj Astradela, oraz największy i najbogatszy Stadion Teatralny, jaki istnieje na kontynencie. Maltar jest również największym ośrodkiem Handlowym, w Vesenai gdyż jest najbliższym miastem od północy, które to szlaki handlowe prowadzą prosto do niego i dalej się rozchodzą na pozostałe miasta Vesenai i handluje się tu wszystkimi rzeczami, jakie są legalnie do sprzedania w całym Królestwie. Zastosowano w tym mieście Starożytną Druidczą Magie, drzewa tworzące mury będąc miejscem pierwszej warstwy kręgu obronnego są jedyne w swoim rodzaju, sięgają daleko w głąb ziemi a magia podtrzymuje je przy życiu. Jeśli wróg zdoła rozbić mur, drzewa reagują i odbudowują jego zniszczoną część.

Sandirin (duże miasto): Kiedyś to miasto było wielkim klejnotem handlowym między Leśnymi a Morskimi Elfami, gdy wybuchła wojna Sandirin został niemal zniszczony do ziemi będąc zalany przez powodzie, od tego czasu minęło jednak ponad 4000 lat a gospodarka miasta w tym czasie bardzo się zmieniło jak zresztą same miasto. Dziś Sandrin znane jest jako największy port w Vesenai, gospodarka opiera się głównie na rybołództwie i tworzeniu biżuterii z zielonego bursztynu. W mieście tym mieści się siedziba rodu Kenul i największy w Królestwie Zakon Samurajów, Srebrnego Jednorożca.

Lifgow (duże miasto): Miasto, które powstało niedawno po Sandirin i też stanowiło wielki ośrodek handlowy z Morskimi Elfami i tak samo zaatakowany, gdy wybuchła wojna jednak nie zostało ono tak poważnie zniszczone jak Sandirin i gospodarka potoczyła się w zupełnie innym kierunku niż Sandirin, w przeciwieństwie do niego gospodarka jest oparta na przemyśle włókienniczym oraz na wytwarzaniu dzieł sztuki, które są jednymi z najpiękniejszych na świecie. Miasto jest też dość dobrze ufortyfikowane ma podwójne mury i fosę a dodatku w mieście znajdują się różne akademie wojskowe i często stacjonuje tam niewielka armia nawet w czasie pokoju. To miasto jest też siedzibą rodu Feltian.

Esan (małe miasto): To miasto, w którym dość sporo mieszkańców to pół-elfy, choć stanowią zdecydowanie mniejszość Leśne Elfy tego miasta stanowią ledwo połowę a reszta to Pół-elfy, Satyrowie i Centaury, którzy mają w pobliżu Esan swoje wioski. W mieście produkuje się głównie eliksiry, leki i wszelkiej maści perfumy. Miasto dość dobrze się rozwija dzięki handlu z Ludźmi Wybrzeża stąd też znajduje się tu najwięcej pół-elfów w całym Królestwie. Miasto jest jednak wyjątkowo słabo ufortyfikowane gdyż nie dba się tu specjalnie o bezpieczeństwo, lecz o rozkwit miasta, którego to siedzibą jest rodu Henef. Miasto nie jest też zbudowane jak stereotypowe miasto Leśnych elfów w kształcie drzewa, bardziej przypomina nieco chaotycznie zbudowane miasto jak u Ludzi.

Kardill (duże miasteczko): To najmniejsze miasto ze wszystkich, jakie obecnie posiada Vesenai mimo to w mieście tym mieszka najwięcej Druidów ze wszystkich miast. Miasto to powstało jako ostatnie z miast elfów ponad 300 lat temu, dlatego też jest dziś dość mała populacja w mieście, jednak rozwija się bardzo szybko gdyż Rolnictwo Owocowe i Warzywne oraz sprzedawanie Używek na Eksport bardzo dobrze się sprzedaje a miasto ma z tego spore zyski, jest to prawdopodobnie miasto, w którym Rolnictwo Owocowe jest najbardziej rozwinięte w Vesenai. Mieszkańcy ci są bardzo dobroczynni i pomagają nawet obcokrajowcom pod warunkiem, że nie zaszkodzi to Królestwie.

Gospodarka

Vesenai to dobrze rozwinięty kraj pod względem gospodarczym. Dominuje tu przede wszystkim Rolnictwo dzięki których Leśne Elfy mają bardzo wydajną i zdrową żywność. Ale rolnictwo jest nie tylko mocną stroną gospodarki Vesenai również Przemysł Włókienniczy jest tu dobrze rozwinięty a Vesenai jest największym producentem tkanin i ubrań. Leśne Elfy sprzedają też przeróżne egzotyczne towary, które można kupić wyłącznie u nich, mnóstwo Uzbrojenia i Biżuterii gdyż wytwarzane przez nich rzeczy z metali są jednymi z najpiękniejszych na świecie, choć trochę gorsze w porównaniu Krasnoludzkich wyrobów z metalu, ale wyraźnie dominują w wyrobach rzeczy magicznych, od eliksirów po magiczne przedmioty. Dzięki handlowi, Vesenai odnawia swoje siły to właśnie do tego kraju kierują się wszyscy kupcy z Północnego, Środkowego i Wschodniego Landarothu:

Import: Zborze, Warzywa, Ruda metali, Papier, Klejnoty, Perły, Szkło, Wyroby Garncarskie, Miedź, Zapasy dla Okrętów, Tran, Metale Szlachetne, Towary Luksusowe

Eksport: Materiały Włókiennicze, Odzież, Zioła, Przyprawy, Alkohole, Leki, Eliksiry, Księgi Zaklęć, Zwoje, Egzotyczne Towary, Biżuteria, Uzbrojenie, Owoce, Warzywa, Kadzidła, Perfumy, Dzieła Sztuki, Przedmioty Magiczne, Używki

Przyroda:

Lasy i Puszcze to cały krajobraz przyrodniczy Vesenai. Występuje tu niezwykle bogata fauna i flora, występuje tu miliony różnych gatunków drzew i roślin dzięki temu, że klimat jest tu Tropikalno-umiarkowany występuje tu tak wielka różnorodność. Spośród wszystkich drzew opisano tu te najbardziej niezwykłe.
Salmes: Te gigantyczne drzewa rosną niezwykle szybko, nawet do 60 centymetrów rocznie. Często liczą sobie 20 metrów. Typowy Salmes ma średnice o podstawie 2 metrów lub więcej, a jego pień pokrywają liczne, przypominające fale fałdy. Liście Salmes mają nieregularny kształt, miedziany spód i ciemnozielony wierzch.
Drewno salmesu jest włókniste i twarde, lecz nie nadaje się do rzeźbienia i obrubek, ponieważ pod naciskiem rozczepia się na długość. Jednak włókna z tego drzewa świetnie wzmacniają liny i wszelkie sznury. Do tego drewno to pali dość powoli i nie robi zbyt dużo dymu, co elfy bardzo doceniają, więc świetnie nadaje się na opał. Dodatkowo drewno wykorzystuje się do niektórych lasek i różdżek magicznych.
Splotowa Iglica(Veni-her): To dziwne wyglądające drzewo z początku przypomina większą na 18 metrów wysokości i 3 metry szerokości sosnę, jednak jej igły są dużo grubsze, są koloru żółtego i są jadalne gdyż są to tak naprawdę owoce które często goszczą przy stole Leśnych Elfów, w smaku są dość słodkie i bardzo soczyste, nawet stare owoce Splotowej Iglicy nadają się do jedzenia, dzięki niej nie tylko Leśne Elfy mają pożywienie ale także liczne zwierzęta. Samo drewno tego drzewa niema konkretnego zastosowania jak tylko do budowy okrętów gdyż to drewno najlepiej ze wszystkich znanych na świecie się do tego nadaje.
Kaktus Tropikalny (Cemi’rden): Jest typowy dla Tropikalnej części puszczy Vesenai kaktus. To drzewo, choć bardziej przypomina zwyczajnego kaktusa, jest wyjątkowo wytrzymałe, miękkie w dotyku i sprężyste, same drzewo osiąga długość do 15 metrów i ma średnice jedynie 1 metra. Na jego szczycie jak i korze znajduje się mnóstwo igieł, które jak się wbijają to zadają bardzo nieprzyjemny ból. Igły te były na początku dziejów Vesenai używane jako amunicja do dmuchawek, dziś stosują je jedynie dzikie ludy zamieszkujące Puszcze i Satyrowie, dziś Leśne Elfy stosują te igły do szycia ubrań. Z kaktusa tropikalnego można wycisnąć sok który można pić i którego często się dodaje do różnych alkoholi, za to samo drewno świetnie nadaje się do wytwarzania pojedynczych mebli oraz zwojów do zaklęć, w związku z tym nic z tego drzewa nie jest marnowane.
Posnilitun: To potężne podobne do Wierzby drzewo rośnie do 25 metrów wysokości i może mieć nawet 5 metrów średnicy, jest to drzewo o najgrubszej średnicy na całym świecie, od zwykłej wierzby różni się tym że ma jasnozielone liście jak u kasztana a kora drzewa przypomina prostą kolumnę. Kilka Posniltunów obok siebie stanowią potężny drzewny mur, dlatego często wykorzystuje się te drzewa jako naturalny mur obronny. Drewno tegoż drzewa jest bardzo twarde i odporne do tego stopnia że bez magii jakakolwiek obróbka jest po prostu niemożliwa, dlatego też stosuje zaraz po dębie to drzewo jest wykorzystywane jako domostwa dla leśnych elfów, ponad to druidzi i niektórzy żołnierze w armii Vesenai używają tego drewna jako tarcz i zbroi drewnianych, gdyż tylko potężny cios może ją rozłupać lecz nie przemieni jej w kupę drzazg w dodatku po zanurzeniu w wodzie drewno wydaje się być twardsze.
Morska Paproć (Kemsilin): Nazwa tego drzewa wzięła się od tego właśnie, że rośnie głównie przy brzegach morza, a liście są dość błyszcząco-niebieski kolor i typowo morski zapach, mają kształt zupełnie tak samo jak liście zwyczajnej paproci. Drzewo to osiąga nie więcej niż 10 metrów wysokości i 2 metry średnicy. Drewno jest niezwykle cenione przez czarodziejów jako ogień który płonie błękitnym kolorem i ma podobno wiele magicznych właściwości więc stosuje siej do produkcji lasek i różdżek jak również do opraw ksiąg magicznych i łuków.
Białe Drzewo: Najpiękniejsze i najszlachetniejsze drzewo, jakie kiedykolwiek istniało. Wygląda kształtem jak dąb jednak zarówno kora, drewno jak i liście są całkowicie białe i są uznane prze religie Leśnych Elfów za święte. Liście z biały drzew są wykorzystywane jako święty proszek do odprawiania różnych rytuałów i stosowany również do niektóry leków i eliksirów jako katalizator. Same drzewa nie są wycinane, a jeśli już to w bardzo niewielkich ilościach do budowy Ołtarzów i innych rzeczy dla Druidów bądź Arystokracji. Najstarszym białym drzewem jest Drzewo Wieczności, niedaleko stolicy i mające już ponad 6000 lat które wyrosło jako pierwsze drzewo na świecie.

Wierzchowce w Vesenai:
Królestwo Vesenai które w całości jest puszczą to dość trudny teren do przemieszczania, wprawdzie leśne elfy nie muszą mieć koniecznie dróg aby się szybko przemieszczać jednak że nie lubią zakłucać spokoju zwierząt w puszczy i zazwyczaj starają się szybko dotrzeć do wyznaczonego celu albo w celu żeby przetransportować towary, dlatego Leśne Elfy jak wszelkie inne rasy Landarothu używają wierzchowców, jednak mają oni ich bardzo mnóstwo i niesą to jedynie standardowe konie ale też inne.

Jelenie: Jelenie dość przydatne i uważane za częściowo bojowe wierzchowce, gdyż odpowiednio wytresowane mogłyby używać swych rogów jako broni, dlatego wykorzystuje się je w armii, czasami też służą jako zwierzęta juczne.
Konie: Klasyczne wierzchowce zarówno dla elfów jak i ludzi, ale nie wykorzystywane w tak masowej skali. Używane też do celów rolniczych gdyż osłów i mułów niema w krainie leśnych elfów.
Szlachetne Tygrysy: Są też nazywane po prostu Białymi Tygrysami gdyż mają białe futro z czarnymi typowymi tygrysimi paskami, przez wszystkie inne rasy tygrysy te uważane są za kompletnie dzikie, Elfy udowodniły, że to nie prawda i okiełznały je wykorzystując jako wierzchowce w armii do walki i oddziałów konno-zwiadowczych gdyż chyba żadne stworzenie nie porusza się tak szybko i cicho jak te Tygrysy.
Jednorożce: To wyjątkowo szlachetne istoty bardzo cenione przez elfy, ale nie każdy może je dosiąść, jedynie dziewice lub wybrani mężczyźni mogą dosiąść jednorożca są wyjątkowo szybkie w dodatku mają magiczną moc i ich róg potrafi zarówno zadawać śmiertelny cios, jak i uzdrawiać, czasami grzywny i sproszkowany róg jest stosowany do eliksirów. Jednorożce są też tak popularne, że jeden z rodów arystokratycznych go posiada jako swój symbol na herbie.
Słonie: Te wyjątkowo duże stworzenia, wśród pozostałych ras świata wzbudzają niebywały strach i słusznie gdyż za każdym razem wykorzystując ich w bitwie mogą czynić ogromne spustoszenie i terror. Ale to nie znaczy, że są to absolutnie dzikie zwierzęta i nie nadają się do innych celów, wręcz przeciwnie, mogą się idealnie nadać do transportu ogromnych rzeczy, są może i dość powolne, ale są w stanie unieść każdy ciężar z natury są spokojne, ale można je wystraszyć i przez stracić nad nimi panowanie.
Hipogryfy: Te pół-orły i pół-konie to dumne i honorowe stworzenia, które trzeba traktować z szacunkiem, to najbardziej cenione wśród Leśnych Elfów latające wierzchowce i praktycznie jedyny latające wierzchowce, jakie się używa. Owszem czasem można znaleźć Pegaza lub Ogromną Sowę jako wierzchowca, ale Hipogryfy wyraźnie tu dominują i najbardziej w puszczy Vesenai wypełniają niebo.

Stosunki do innych ras:
Leśne Elfy znane są ze swojej tolerancji wobec pozostałych ras świata, jednak nawet im z niektórymi rasami się nie układa lub stosunki nie są zbyt wykwintne:

Księżycowe Elfy – Zawsze ich kochali i byli jak bracia, Wiosenne Elfy traktują ich tak jakby byli tacy sami jako oni i zapewnie jakby obie rasy mogły, stałyby się jednym narodem…
Mroczne Elfy – Czują niechęć do tych braci gdyż przez tysiąclecia zrobili im wiele szkód, chociaż to się ostatnio zmienia ze względu na to, że Drowy zmieniają swój charakter narodowy, oraz starają im się przebaczyć, bo Tropikalne Elfy wiedzą, że to nie ich wina, że są tacy, jacy się stali cztery tysiące lat temu.
Złote Krasnoludy – Leśne elfy maja do nich mieszane uczucia, dawniej te dwie rasy bardzo się lubiły i z łatwością znajdowali wspólny język jednak z powodu Elfich Wojen, do których się krasnoludy przyłączyli i kłótni Królów ich stosunki się pogorszyły przez ostatnie tysiąc lat, choć niemożna powiedzieć, że są złe gdyż te urazy dawno im wybaczono.
Tarczowe Krasnoludy – Z tarczowymi krasnoludami rzadko maja do czynienia, podziwiają ich za ich system władzy, że jako jedyny kraj świata nie posiadają żadnego przywódcy a mimo to są stabilni, te rasy nie mają nic przeciw sobie.
Ludzie Wybrzeża – tak nazywają Dzieci Pyrun’a mieli na początku ich pojawienia małe zatargi i wojny o tereny, ale w końcu Leśne Elfy się z nimi pogodzili i żyją z nimi w zgodzie i nie mają dziś nic, co mogłoby wywołać spory między nimi.
Ludzie Światła – jak nazywają Entanorów lubią się nawzajem gdyż nigdy nie walczyli w przeciągu tysiąc leci między sobą, Entanorzy zdają się nawet podziwiać rasę Leśnych Elfów i pod różnymi względami obie rasy nawzajem się bardzo szanują.
Ludzie Stepów – bo tak nazywają Heliarczyków maja do nich mieszane uczucia, z jednej strony nie lubią ich za krzywdzenie Księżycowych Elfów z drugiej zawdzięczają im niewielką pomoc w walce z orkami poza tym nie mieli z nimi nigdy żadnych bliższych kontaktów.
Orkowie – Tej rasy najbardziej nienawidzą ze wszystkich, uważają ich za kompletnych bezmózgich potworów, którzy nie szanują natury, od zawsze z tego powodu, że przez Orków powstaje pustynia Leśne elfy ich nienawidziły z całego serca i do dziś ta nienawiść i rany, jakie noszą w swoich sercach, zostały.
Nieumarli – Tą rasą się brzydzą za to, co zrobiła z Wyspiarskimi Ludźmi jak nazywali Ludzi z Imperium Mahalasu i za zabicie jednego z synów Króla Amrasa, traktują otwarcie nieumarłych z największą pogardą, choć wiedzą, że za tymi martwymi istotami kryje się część z tego, kim byli dawniej.
Demony – Tej rasy również nienawidzą za dobicie Imperium Mahalasu część z ich pobratymców demony przemieniły w Inkubów i Skubisów i najbardziej ze wszystkich ta właśnie rasa mogłaby w przyszłości zagrozić światu, Leśne Elfy zdają sobie doskonale z tego sprawę.

Amras

Armia i Działalność Państwowa

Organizacje:
W Vesenai jest mnóstwo Organizacji działających dla państwa, tutaj są podane te najbardziej znane i które mają największy wpływ:

Zakony Samurajów: Samuraje to dla Vesenai to, czym w niektórych państwach są paladyni. To jedna z wielu elit wojskowych, znani są z nadzwyczajnej odwagi i przesadnego honoru. Samurajem niemożna zostać, lecz trzeba się nim urodzić tak mówi jeden z podstawowych dogmatów wszystkich zakonów Samurajów, których jest dość wiele i każdy ma inne cele i interesy, lecz wszystkich łączy doskonałość walki zarówno w zbroi jak i bez, walka mieczem, strzelaniem z łuku, niesamowita odwaga i fanatyczny wręcz honor. Samurajów niema jednak aż tak wiele na świecie, lecz każdy nawet obcokrajowiec musi pamiętać, że jakiekolwiek wyśmianie samuraja lub obraza jest równoznaczna ze śmiercią gdyż samuraje wymagają od każdego niemal arystokratycznego szacunku, to oni bronią słabszych i walczą w słusznej sprawie dla Vesenai. Najlepsi z samurajów stanowią straż królewską Amrasa i im jako jedynym samuraja przysługuje możliwość używania tarczy bez urazy na honorze i łamaniu kodeksu samurajskiego, gdyż według jego noszenie tarczy i używanie jest równoznaczne z tchórzostwem.
Znane Zakony:
Srebrne Jednorożce
Tancerze Wiatrów
Strażnicy Ostrzy
Zbrojne Rogi

Gildie Ninja: Jest to tajemna organizacja Vesenai. Zadaniem tej organizacji jest głównie tropienie Groźniejszych przestępców, zarówno w imperium jak i daleko poza nim. Jej zadaniem jest również zdobywanie informacji na temat tego, co się dzieje w innych krajach i czy jakieś państwo nie spiskuje przeciw Leśnym Elfom. Do tej organizacji mogą wstąpić tylko łotrzykowie, tropiciele i czarodzieje, choć zdarza się, że przyłącza się też wojownicy i samuraje, Inne klasy się nie przyłączają do Gildii Ninja gdyż to oni nie chcą ich przyjąć uważając np. Barbarzyńców za zbędnych i nieprzydatnych. Żeby stać się członkiem Ninji trzeba przejść specjalne szkolenie,(które jest oczywiście utajnione) odpowiednio przygotuje i zapewni wierność Vesenai i podobnie jak inne organizacje państwowe czerpią rekrutów z wojsk Vesenai, choć wybierają głównie tych, którzy potrafią się włamywać i rozbrajać pułapki.
Znane Gildie:
Drzewne Cienie
Ostrza Uciszenia
Zabójcze Modliszki
Ciche Ważki

Kręgi Druidcze: Druidów w Vesenai jest dość sporo, choć mniej niż czarodziejów, ale na pewno więcej niż Samurajów. Kręgi Druidcze mają głownie za zadanie ochranianie natury i działanie przeciw wszystkim, którzy jej szkodzą i to głównie za granicami Vesenai, ponieważ Leśne Elfy same dbają o ochronę swej puszczy. To zazwyczaj grupa Lokalnych Druidów łączy się w kręgi i działają osobno, ale dzielą się swoja wiedzą, jaką zdobywają oraz ustalja plan działania i reguły. Nieliczne kręgi druidcze lub Arcydruidcze zarządzają miastami także należenie do kręgu jest bardzo korzystne dla każdego Druida i trudno jest spotkać druida, który nie należałby do żadnego lokalnego kręgu, Krąg Druidów często współpracuje z innymi organizacjami i klasami, ale nie dopuszczają do siebie nikogo, kto nie jest druidem wyjątkiem jest tylko sam Król Amras. Zmiana kręgu może nastąpić wówczas tylko wtedy jak lokalny druid się przeniesie do innego miejsca lub zostanie wydalony z aktualnego kręgu przez pozostałych członków.
Znane Kręgi:
Wolne Wilki
Pasterze Drzew
Dębowi Obrońcy
Bystre Sowy

Enklawy Czarodziejów: Są oni strażnikami magii bezpośrednio w Królestwie i w miarę możliwości, poza granicami. Choć na początku byli oni zwykłymi magami, którzy założyli prywatna szkołę magii, jednak z czasem mieli oni coraz większy wpływ na Vesenai i stawali się coraz bardziej znani na świecie, tak bardzo i skutecznie posługiwali się magią. Król Amras postanowił w nich zainwestować, w zamian Król sam się szkolił w magii by później założyć kolejne nowe szkoły magii, gdzie się szkoliło coraz więcej czarodziejów, ci w końcu w ramach wdzięczności, przysięgli wierność Vesenai i od tej pory w stolicy powstały Całe Dzielnice Magii a Czarodzieje stali się państwową Organizacją, co wcale nie oznacza, że nie mogą działać czasem niezależnie. Do ich Uniwersytetu może wstąpić każdy początkujący Czarodziej. Zaklinacze są również przyjmowani do Uniwersytetu, wprawdzie nie chętnie, ale są, Bo jak to mówią ,,magia to magia” i na uniwersytecie istnieje specjalny dział dla Zaklinaczy. Enklawy działają zwykle niezależnie od siebie tylko w większych przedsięwzięciach lub na polecenie Amrasa współpracują razem, ta konkurencja jest też napędem rozwojowym w dziedzinach magii.
Znane Enklawy:
Błękitne Feniksy
Łowcy Magii
Biali Zaklinacze
Połykacze Mocy

Armia:

Generałem wszystkich armii i wszelkich wojsk leśnych elfów jest oczywiście Wieczny Król. Sama armia ma bardzo skuteczny i nowoczesny system wydawania rozkazów i innych rzeczy niezbędnych wojsku.

W wojskach Leśnych Elfów występują różne rangi wojskowe w zależności od zdolności lub wykazaniu się lepszymi zdolnościami przywódczymi:
Żołnierz – zwykła pojedynczą jednostka, która po prostu walczy i niema przełożonych, jest najniższą rangą wojskową.
Kapitan – dowodzi pojedynczym odziałem do 20 żołnierzy są jednocześnie oficerami w armii.
Tedun – dowodzi kilkoma oddziałami składającymi się głównie do 100 żołnierzy
Lader – dowodzi mniejszą armią do 500 żołnierzy
Hensus – dowodzi armią do 1000 żołnierzy
Generał – dowodzi każdą armią powyżej 1000 żołnierzy i jedyny
Wieczny Król – Dowodzi każdą armią i wszędzie gdzie tylko przybędzie do jakiś armii, zwykle oznacza to, że przejmuje dowodzenie nad nią.
Rangi oznacza się w zależności od noszonych roślin lub piór na hełmie każdego z dowódców, np. Hełm Generała zawsze będzie miał cały szereg piór lub roślin na hełmie, dzięki czemu łatwo jest rozpoznać go w zamieszaniu bitwy przez żołnierzy.
Gdy dwa różne wojska się łączą dowódco nad całością obejmuje ten dowódca, który odniósł najwięcej sukcesów na polu walki lub jest dłużej na danym stanowisku postąpienie inaczej jest surowo karane.
W przypadku, gdy dowódca zawiedzie i nie wykażę się odpowiednimi umiejętnościami w bitwie, przez co wojsko poniesie wielką stratę żołnierzy oprócz hańby, co już jest karą samą w sobie traci swoją rangę niższą i to wcale nie konieczne o jedną rangę w dół w zależności od uznania może stać się nawet zwykłym żołnierzem i zwykle nie prędko, jeśli w ogóle wróci do dawnej rangi.

Wszyscy elfowie, którzy są w wieku 100 lat lub wyżej brani są do wojska, w pierwszej kolejności do wojska idą ci, elfowie którzy nie mają żadnej pracy w społeczności, ponieważ każdy elf już w dzieciństwie umie posługiwać się mieczem i łukiem zazwyczaj nie bierze się dodatkowego szkolenia w posługiwaniu się bronią. To, co wyróżnia najbardziej Armie Leśnych Elfów jest niezwykle surowa dyscyplina, każdy żołnierzy jest bezwzględnie posłuszny wobec dowódców, niezdyscyplinowanie jest bardzo srogo karane w różnych postaciach, od straszliwych i wyczerpujących ćwiczeń zaczynając, co jest najłagodniejszą karą… Każdy żołnierze wie, że jeżeli większość z nich ma przeżyć to dzięki dyscyplinie, umiejętnościach walki i wypełnianie rozkazów bez wahania i wątpliwości.
Mobilność Elfich armii jest też na wysokim poziomie, Elfy nie zostawiają żadnych śladów po trawiastych terenach i przemieszczają się bardzo szybko dzięki swej kondycji i lekkości, dzięki temu że maszerują dużo, stają się bardziej wytrzymali i mogą dłużej walczyć w bitwie jednak dzień przed bitwą odpoczywają by nabrać siły aby długi marsz wojsk nie był przyczyną osłabienia całej armii. Inną rzeczą, jaką ich wyróżnia to, to, że są cały czas przygotowani do walki, nawet w marszu, często wysyła się zwiadowców w różnych kierunkach, jeśli zwiadowca nie powróci w odpowiednim czasie do armii meldować, natychmiast jest wydawany rozkaz całej armii do obrony w każdej chwili. Ciekawą rzeczą, jaką stosują oddziały leśnych elfów to nietypowy system wydawania rozkazów, ponieważ, elfi język jest dość popularny na świecie i wiele istot go często zna Leśne elfy zamiast wydawania słownych rozkazów wystrzeliwują w powietrze specjalne strzały wydające dźwięki różne ptaków, jest to przydatne szczególne w przypadku zasadzek, kiedy nie chce się zdradzić swojej pozycji gdyż przeciwnik uzna, że to zwykły ptak.

Z czasem będzie rozbudowywwane...

Amras

Żony i dzieci Króla Amrasa

W całym swoim życiu Król Amras miał 14 żon i 44 dzieci, gdyby każde z tych dzieci miało potomków które żyły by do dziś, w Vesenai istaniło by 45 rodów, tutaj znajjdzie sie spis wszystkich tych, którzy byli najbliżej Króla...

- Kiryna: 4900-4376, ślub 4800 PWU Leśna Elfka
Gafutil: ur. 4799-4198*
Milina: ur. 4798-4292
Velenila: ur. 4786-4287*
Kenul: ur. 4750-4243 – nazwa rodu
- Calinusa: 4354-3945, ślub 4240, Pół-Morska Pół-Księżycowa Elfka
Qnetela: ur 4230-3867
Kyteilia: ur. 4225-3736*
Futiria: ur. 4000-3494
Beinla: ur. 3945-3475*
- Walerina: ur. 4087-3590, ślub 3940, Morska Elfka
Itarig: ur. 3939-3481
Lekunar: ur. 3800-3300
Mirhirl: ur. 3777-3217
Lifgow: ur. 3698-3132 – nazwa miasta
- Jafina 3456-3067 ślub 3200, Księżycowa Elfka
Tiria: ur. 3199-2825
Sandrin: ur. 3198-2934 – nazwa miasta
Yesufen: ur.3197-ok.2720 (przemieniony drow)
Nalera: ur. 3196-ok.2710 (przemieniona drowka)
- Qlana: ur. 3345-ok.2900 ślub 3000 (przemieniona drowka)
- Usilia: ur. 3120-2742 - ślub 2900, Pół-Morska Pół-Leśna Elfka
Ladsul: ur. 2860-2470
Enebesa: ur. 2840-2345
Inul: ur. 2800-2297*
Hanafa: ur. 2780-2282
- Salvia: ur. 2564-2043, ślub 2250, Pół-Księżycowa Pół-Leśna Elfka
Galinela: ur. 2222-1970
Yunafa: ur. 2200-1716
Wesida: ur. 2162-1684*
Kasid: ur. 2160-1890*
- Musiel: ur. 2000-1599, ślub 1744 Elfka oddana magii z Centaura
Hantul: ur.1740-1347*
Feliant: ur.1730-1320 - nazwa rodu
Reskali ur. 1700-1296
Tarun: ur. 1600-1087
- Peuli: ur. 1764-1315 ślub 1595, Driada
Nardu: ur. 1560-1050
Mekist: ur. 1496-1000
Olbisa: ur. 1480-979
Esan: ur. 1324-912 – nazwa miasta
- Unbela: ur. 1115-673 ślub 1000, Nimfa
Nekeliria: ur. 900-395
Ismet: ur. 800-317*
Kardill ur. 700-282 – nazwa miasta
Getera ur. 600-236*
- Veldini: ur. 608-198 WU, ślub 500, Avarielka
Jener: ur. 427-224 WU
Peklidia: ur. 365-240 WU
Serebos: ur. 299-300 WU
Fanarem: ur. 199-394 WU
- Tomira: ur. 185-245 ślub 200, Człowiek
Sakina: ur. 205-400
Calenda: ur. 210-416
Henef: ur. 215-420 – nazwa rodu
Enubir: ur. 220-408
- Tena ur. 214-426 ślub 260, Pół-księżycowa Elfka
Notis: ur. 290-600*
Talath: ur. 335-694
Aner: ur. 420-730
Lekuliel: ur. 462-745
- Neiel: ur. 434-657 ślub 490, Pół-leśna Elfka
Aunil: ur. 500-708
Belvar: ur. 567-880
Calom: ur. 624-945
Demer: ur. 650-999*